Ze was vier jaar toen ze haar eerste muziekstuk schreef. Daarna is Anne-Maartje Lemereis (34) nooit meer opgehouden met componeren. Aan het Conservatorium in Utrecht studeerde ze piano en compositie. Inmiddels werkt ze er onder meer als docent. Verder schrijft ze eigen stukken en geeft ze kinderen les over componeren met een door haarzelf opgerichte stichting. De komende twee jaar is Anne-Maartje de jongste Componist des Vaderlands tot nu toe.

De Componist des Vaderlands is een initiatief van BUMA Cultuur. Degene met de titel wordt ‘het boegbeeld van de nieuwe Nederlandse muziek’ genoemd. Waar ga jij je de komende twee jaar in deze rol mee bezighouden?

“Mijn grootste missie is muziekeducatie. Daar zet ik me al voor in, maar mijn platform wordt nu enorm verbreed door deze titel. Dat voelt super fijn. Ik kan nu nog meer mensen duidelijk maken waarom muziekeducatie zo belangrijk en nodig is.”

Waarom vind je het zo belangrijk dat mensen leren over muziek?

“Om heel veel artistieke en creatieve redenen natuurlijk. Die kennen we allemaal wel, maar er zijn ook heel veel redenen die te maken hebben met je ontwikkeling, vooral als kind. Het is wetenschappelijk aangetoond dat het voor je hersenen heel goed is. Je wordt er, heel kort de bocht, slimmer van. Voor slimme kinderen is het daarentegen ook een fijne uitdaging. Daardoor kan je met muziek verbinding in het onderwijs opzoeken, in plaats van constant maar te differentiëren in verschillende clubjes of niveaus. Iedereen kan op zijn eigen manier met muziek bezig zijn. Ook is er bewezen dat muziek op het gebied van mentale gezondheid goed is.”

Je hebt een eigen studio in Utrecht. Met welke projecten ben je nu bezig?

“Ik ga binnenkort onder meer spreken op de Eurosonic Conference in Groningen. Daar ben ik heel blij mee. Dat festival is natuurlijk een popwereld en ik ben super klassiek. Toch durven ze het aan. Ook ben ik een mini-opera aan het schrijven voor het Kinderkorenfestival van de Nationale Opera. Die gaat in mei in première. Dan komen 250 kinderen het zingen. Het sluit perfect aan bij mijn missie: laten zien dat kinderen bij elkaar komen en nieuwe muziek kunnen zingen.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Hebben jouw muziekstukken een bepaalde stijl?

“Ik schrijf klassiek. Ik kom ook echt uit de klassieke traditie, daar leun ik ook op. Mijn muziek is wel vrij toegankelijk en eigentijds. Je hoort bijvoorbeeld invloeden van pop- en filmmuziek.”

Wat zou een van jouw droomprojecten zijn?

“Ik wil heel graag een ballet schrijven, maar wel pas over twee jaar. Dat gaat niet tegelijk met deze functie. Ik heb nog nooit iets voor een dansvoorstelling geschreven. Ik heb wel veel opera geschreven. Die multidisciplinariteit spreekt me heel erg aan. Bij een ballet denk ik dat het me qua ritme ook zoveel zal brengen. Dan moet ik daar rekening mee houden en met choreografen gaan praten. Dat lijkt me heel gaaf. Ballet is zo’n mooie kunstvorm.” 

Hoe en wanneer was je voor de eerste keer in Utrecht?

“Ik ben opgegroeid in Amersfoort. Mijn opa woonde in Brabant en die kwam elke maandag met de trein naar ons toe om op te passen. Hij nam mij, mijn twee broertjes en zusje altijd met de trein vanaf Amersfoort Schothorst naar Utrecht Centraal. Daar gingen we Fristi drinken, een donut eten en daarna weer terug. Rechts achterin had je een beetje een aftandse stationsrestauratie. Daar zaten wij dan. Mijn opa hield heel erg van treinen. Het was voor hem ook echt belangrijk dat we dan naar Utrecht Centraal gingen.”

Wat was het beste optreden dat je ooit in Utrecht gezien hebt?

“Dat was een concert van Within Temptation in Tivoli Oudegracht. Ik was zestien jaar en mega fan. Ik ging wel vaker naar hun concerten. Het was op een doordeweekse dag en ik moest gewoon naar school de volgende dag. Van mijn ouders mocht ik eigenlijk niet, maar ik was zo overtuigend dat ik toch kon gaan. Het optreden was legendarisch. Ik vond dat zo’n waanzinnige plek. Dat was echt het Paradiso van Utrecht.”

Wat is je lievelingsplek in Utrecht?

“Dat is het oude gebouw van het Conservatorium op de Mariaplaats. Vanaf de eerste keer dat ik er kwam vond ik het zo’n prachtig gebouw. Er klinkt vaak uit alle kieren muziek, heerlijk toch? Het is zo mooi om daar binnen rond te dwalen. Er zit ook een mooie kapel in, waar meestal een organist zit te studeren. Het gebouw heeft altijd iets magisch of spookachtigs. Ik voel me een soort van Harry Potter als ik daar naar binnen moet.”

Utrecht is…

“…mijn culturele hoofdstad.”