In het Centraal Museum in Utrecht opent op donderdag 4 juli de nieuwe tentoonstelling ‘Spuiten en Stikken: kunst met een boodschap’. Het museum wil hiermee de naar eigen zeggen onderbelichte kunstdisciplines graffiti en textielkunst onder de aandacht brengen. De tentoonstelling is acht weken te zien, tot en met 8 september.

Spuiten en Stikken draait om kunstwerken en installaties die vanwege hun grootte niet vaak getoond worden. Het gaat dan onder meer om een doek van 4 bij 8 meter, gemaakt door Keith Haring, maar er zijn ook graffititags van jonge makers te zien. Verder hangen er textielwerken van grootheden als Sheila Hicks, Igshaan Adams en Sonia Gomes.

Tekst loopt door onder de foto

Graffitikunstenaars en street artists zijn in de tentoonstellingszalen aanwezig om live wandschilderingen te maken. De lokale artiesten reageren op historische graffitikunst. Creative Lab Utrecht wil hiermee laten zien dat Utrecht een grote rol speelt in de ontwikkeling van graffiticultuur.

Een ander bijzonder werk is van patricia kaersenhout. Guess Who’s Coming to Dinner too? is een installatie die een reactie is op The Dinner Party (1974-1979) van Judy Chicago. Met behulp van textielwerk wordt aandacht gegeven aan zestig vrouwen van kleur uit de wereldgeschiedenis.

Rol voor bezoekers

Bezoekers van het museum spelen ook een rol in de tentoonstelling. In de tussenruimte van de tentoonstelling is bijvoorbeeld De Borduurtuin van Jolanda Schouten te vinden. Bezoekers kunnen hier samen met haar een tuintapijt maken.

Tekst loopt door onder de foto

Ook is in het museum de installatie Walk the Line van Nadia Kaabi-Linke te zien. Dit interactieve kunstwerk bevat honderden kilometers aan draad: de afstand van een van de gevaarlijkste vluchtroutes van Noord-Afrika naar Italië. De installatie groeit elke dag door bezoekers. Zij kunnen met een gekleurd koord om twee zuilen heen lopen.

In de tentoonstellingsruimte wordt dan weer gewerkt aan een wandkleed van 5,5 meter lang, ontworpen door Munir de Vries. Bezoekers kunnen stukken borduren en die ook aan het doek toevoegen. Dit werk moet mensen bewust maken ‘van een gedeelde koloniale historie’.