De klassieker Café Kanaalzicht: Boven alles een buurtcafé | De Utrechtse Internet Courant De klassieker Café Kanaalzicht: Boven alles een buurtcafé | De Utrechtse Internet Courant

De klassieker Café Kanaalzicht: Boven alles een buurtcafé

De klassieker Café Kanaalzicht: Boven alles een buurtcafé
Café Kanaalzicht
Toen Floor van der Staak (56) Kanaalzicht kocht, was het helemaal niks: een met tapijt volgehangen bruine kroeg met rood interieur. Het café met uitzicht op de Muntsluis bestaat sinds 1905 maar heeft tegenwoordig een heel eigentijds karakter. “Wij zijn up-to-date!”

Toen Floor van der Staak (56) Kanaalzicht kocht, was het helemaal niks: een met tapijt volgehangen bruine kroeg met rood interieur. Het café met uitzicht op de Muntsluis bestaat sinds 1905 maar heeft tegenwoordig een heel eigentijds karakter. “Wij zijn up-to-date!”

Ondanks zijn studie marketing en zijn baan bij Mercedes-Benz lonkte de horeca. “Ik was nog jong en ongehuwd. Ik dacht: als ik het wil doen, moet ik het nu doen. Ik was 27 en Kanaalzicht stond te koop. Het was echt helemaal niks: tapijt op de vloer, tapijt aan de muur, tapijt aan het plafond.” Van der Staak kocht het naar eigen zeggen ‘dode café’ van de eigenaar bij wie hij als vijftienjarig jochie al aan de bar hing, terwijl het op dat moment al bijna geen omzet meer draaide. “ Je kunt je voorstellen dat mijn ouders daar echt niet blij mee waren.”

Toch liep het vanaf dag één goed. “Er kwam nieuw bloed in en dus kwamen er ook nieuwe mensen. Wij hadden goed contact met de voetbalvereniging en de biljartvereniging. We kregen weer aanloop.” Kanaalzicht groeide in rap tempo opnieuw uit tot een bloeiende onderneming. Binnen twee jaar plukte Van der Staak daar de vruchten al van. Hij kon in 1991 het bedrag dat hij de bank voor de aankoop van Kanaalzicht verschuldigd was, aflossen. Daartegenover stond wel dat hij en zijn compagnon René Dracht maar één keer in de twee weken een dag vrij hadden.

Toen het café in 1905 opende bestond de doelgroep voornamelijk uit schippers. Al wijzend naar de hijskraan vertelt Van der Staak dat Kanaalzicht in de eerste instantie gericht was op de scheepsvaart. “Daar werd de vracht geladen en gelost. Kanaalzicht beschikte als eerste in de buurt over een telefoon. Vanuit Amsterdam werd dan gebeld waar en hoe laat de lading opgehaald moest worden. De zoon van de allereerste eigenaar, Meneer Vredenburg, vloog dan als zesjarig jochie in 1906 de deur uit om dat aan de kapitein van de desbetreffende boot door te geven.” Dat ‘jochie’ heeft dat hem zelf verteld toen hij in ’93 spontaan het café binnen kwam wandelen, inmiddels was het een oude man van bijna honderd jaar.

Van der Staaks horecakennis komt vooral voort uit ervaring. Vallen en opstaan. “Wij wisten natuurlijk ook niet hoe of wat. We lieten bijvoorbeeld door een kok op de Europalaan maaltijden maken, kant en klare bordjes. Een lepel jus eroverheen en hop de magnetron in, hier. Dat werkte natuurlijk voor geen meter.” Hij wilde meerdere doelgroepen bedienen, en door te experimenteren kwam hij erachter hoe hij dat beter kon doen.

‘De biljarters sterven uit’

Nu wedt hij op meerdere paarden tegelijk. “De biljarters sterven uit. We hebben onlangs een van onze biljarttafels weggedaan, en de andere bouwen we regelmatig met een paar planken om tot grote tafel.” Of dat menig biljarters-hart breekt, weet hij niet zo goed. “Je moet meegaan met de tijd. Zonder de biljart hebben we ook nog de studenten, de bedrijfsborrelaars, de vuilnismannen – ga zo maar door.” Geen met tapijt volgepakt cafétje meer, maar een ‘bruine kroeg 2.0.’

Jochies aan de bar

Kanaalzicht is dan misschien een café voor iedereen, maar bovenal is het een café van de buurt. Al sinds de eerste eigenaren, de Familie Vredenburg waarvan de kleinkinderen nog aan de overkant van het Merwedekanaal wonen, is het in handen geweest van inwoners van de wijken Lombok en Oog in Al. “Er zat een appartement in de Celebesstraat in Lombok. Daar heeft mijn compagnon gezeten, daar heb ik gezeten en zo hebben er nog veel meer jongens gezeten die betrokken waren bij de kroeg.”

Sinds hij Kanaalzicht kocht, is weinig nog hetzelfde. “Het was lekker makkelijk, je schonk Heineken-pils en cola en je had een kan koffie. Nu hebben we geloof ik wel dertig soorten bier, twintig soorten wijn en tien soorten koffie. Er wordt mij wel eens gevraagd of ik een latte macchiato kan maken – nee, dat kan ik niet.” Een gewone kop koffie is geen probleem, voor al het andere heeft hij inmiddels personeel aangenomen. “Sinds een jaar of acht sta ik niet meer achter de bar, maar biertjes tappen kan ik natuurlijk nog als de beste,” zegt hij met een grijns.

Van der Staak vertelt over zijn jeugdherinneringen aan het café waarvan hij nu alweer 28 jaar eigenaar is. Met een twinkeling in zijn ogen vertelt hij dat hij vroeger na een paar biertjes in Kanaalzicht met zijn vrienden naar Den Hommel fietste, waar ze over het hek klommen om te gaan zwemmen. “Ik moet er niet aan denken dat ik hier op zaterdagavond tien van zulke jochies om me heen heb hangen. Dat kan echt niet meer. Maar toen was dat heel normaal.”

Hij merkt dat je moet blijven veranderen. “Je merkt het aan de tijd en aan de buurt; er is meer behoefte aan iets als Buurten. Een groot, mooi terras, een kinderspeelhoek. In die aanpassing heb ik eigenlijk geen zin; een gewoon café staat dichter bij mij. Ik denk dat gewone cafés langzaam maar zeker helemaal ophouden te bestaan. Behalve de paar echt goede, die zullen overblijven. Ik weet zeker dat wij daarbij zitten.”

2 Reacties

Reageren
  1. Gert-Jan Jansen

    Mijn favoriete kroeg al jaren! En Floor, Steffan, Ron, Daryll, Astrid, Zoey en alle andere barkeepers van KZ, dank voor alle gastvrijheid en gezelligheid!!

  2. Monique

    Fijn cafe in Lombok, met heel persoonlijke en Goede service! Ga aljeblieft niet buurten achterna, wil bier drinken zonder blerende kids in een van de mooiste cafes in Utrecht West.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).