‘Niet meer verdwalen, maar dwalen’. Het zijn de woorden van een van de ontwerpers van architectenbureau Soda+, zij hebben niet alleen de nieuwe entree van het Centraal Museum ontworpen, maar ook de vernieuwde museumwinkel, die nu is gevestigd in de kapel, die aan de nieuwe entree grenst. Ook hebben zij een nieuwe looproute gemaakt die bezoekers niet langer laat verdwalen. Het laatste gebeurde nog al eens in de kruip-door-sluip-door kamers en gangetjes.

Het was niet echt een mooie dag voor de feestelijke opening van de nieuwe entree van het Centraal Museum aan de Agnietenstraat 2. Het weer was onvriendelijk, bewolkt met veel wind. Bovendien werd er nog aan de stoep gewerkt voor de vernieuwde entree, die lag vol met bouwmateriaal van de stratenmakers. Niet echt chique bij een opening, maar er lag wel een rode loper, dat dan weer wel.

Maar kom op, niet zeuren het gaat natuurlijk om de binnenkant en die zag er oogverblindend mooi uit. Het is niet voor het eerst dat de entree aan de Agnietenstraat in gebruik is. Toen Sjarel Ex de scepter zwaaide in het CM was de entree daar ook gevestigd, maar Ex verplaatste die naar de zijkant van het museum. Hij realiseerde een modernistische glazen aanbouw die wordt nu verbouwd tot museumcafé/restaurant.

Diegenen die bekend zijn met de oude situatie van de entree kunnen zich misschien herinneren dat een enorme glazen lift de helft van de ruimte opeiste. Deze is nu naar elders verplaatst waardoor er en prettige ruimtewerking is ontstaan die versterkt wordt door de hoogte van de hal die tot het dak reikt. Omhoogkijkend zag je vroeger balustrades van staal en glas, zakelijke materialen, die zijn nu vervangen door eikenhout dat ‘warm’ aanvoelt.

De museumwinkel in de kapel is echt een aanwinst te noemen, prachtige ruimte waarin een wenteltrap is geplaatst die naar een informatiebalie op een vide leidt. Van daar kan het museum niet betreden worden. De winkel kan dus bezocht worden zonder een verplicht museumbezoek. Opvallend in de winkel vind ik een overdosis Nijntje, soms leuk, maar ook veel prullaria. Het is Nijntje en nog eens Nijntje wat te koop wordt aangeboden, de marketing van het konijntje draait op volle toeren. In de winkel lijkt wel of het CM alleen kan bestaan bij de gratie van Nijntje! Niets of nauwelijks iets van Gerrit Rietveld, Moesman, Pyke Koch of andere Utrechtse coryfeeën. Jammer is dat.

Het café/restaurant dat op dit moment wordt gerealiseerd grenst aan de binnentuin van het museum die opnieuw wordt aangelegd. Het is de bedoeling dat na de voltooiing van alle werkzaamheden in 2016, het café/restaurant en tuin ook voor niet museumbezoekers toegankelijk is. Het moet een groene stadse oase van rust worden. Dit klinkt zeer aantrekkelijk, daar ga ik zeker een keer de krant lezen!

Of de nieuw bedachte looproute werkelijk een einde maakt aan het verdwalen kan ondergetekende niet bevestigen om de simpele reden dat, buiten de vernieuwde entree, het museum nog niet toegankelijk is. Er wordt hard gewerkt om alles gereed te krijgen voor 19 juni want dan vindt de officiële opening plaats van de tentoonstelling ‘Nijntje 60 jaar’. Van wie? Van Nijntje dus.