DUIC krant: Een kijkje in de Longquan Tempel in Zuilen op de verjaardag van Boeddha | De Utrechtse Internet Courant DUIC krant: Een kijkje in de Longquan Tempel in Zuilen op de verjaardag van Boeddha | De Utrechtse Internet Courant

DUIC krant: Een kijkje in de Longquan Tempel in Zuilen op de verjaardag van Boeddha

DUIC krant: Een kijkje in de Longquan Tempel in Zuilen op de verjaardag van Boeddha
DUIC brengt naast elke dag online het laatste nieuws ook achtergronden in de papieren krant. Hieronder kun je een van de verhalen lezen die de afgelopen week in de krant is verschenen. Wil je de hele krant nog eens in zijn geheel nalezen? Kijk dan onderaan dit bericht.

DUIC brengt naast elke dag online het laatste nieuws ook achtergronden in de papieren krant. Hieronder kun je een van de verhalen lezen die de afgelopen week in de krant is verschenen. Wil je de hele krant nog eens in zijn geheel nalezen? Kijk dan onderaan dit bericht.

Een kaalgeschoren non loopt met een boor in haar hand. Twee Chinezen staan op een ladder. Een ander komt toegesneld met ijzerdraad terwijl hij juiste aanwijzingen geeft. Een klus die op een dinsdagmiddag in Zuilen met grote aandacht wordt uitgevoerd: het ophangen van het spandoek dat de viering van Boeddha’s verjaardag de week erna aangeeft. De dagen om iedereen kennis te laten maken met de tempel en het boeddhisme.

Vanuit de Longquan Tempel van Groot Mededogen klinkt gezang. De zes nonnen voor wie de tempel thuis is, zijn aan het chanten, een ritmisch gezang. Op de gong slaat een non het ritme. De deuren staan wagenwijd open en Boeddha lacht je door de deuropening al vriendelijk tegemoet.

Op Buddha Day, de dag dat de Boeddha Sakyamuni het levenslicht zag, zit de Longquan-tempel vol met voornamelijk Chinezen. De versiering is nog kleurrijker dan normaal. Op de tafels, gedrapeerd met gouden kleden, staan offers zoals schalen kiwi’s en bananen. Ook de lotusbloemen zijn prominent aanwezig, zowel in natuurlijke vorm als in kunstmatige verlichting. In het midden van de tempel staat het zilveren bad van Sakyamuni, waar hij gereinigd zal worden met heilig water. Burgemeester Jan van Zanen heeft dit jaar de eer om dat te doen.

Boeddha 3

Getransporteerd uit China

Het baden van Boeddha is het hoogtepunt van de viering, vertelt de 26-jarige Mette Bekius uit Groningen. Met haar Hollandse blonde lokken is ze een opvallende verschijning in de tempel. Sakyamuni wordt overgoten door water, wat zorgt voor een reiniging van jezelf en je eigen geest. De Groningse raakte tijdens haar studietijd in Beijing geïnspireerd door het boeddhisme. Een studiegenoot nodigde haar uit om mee te gaan naar een tempel waar meertalige ceremonies plaatsvonden. Volgens haar is de internationale interesse in het boeddhisme in China veel groter. “De microblog van de meester wordt daar in twaalf talen vertaald.”

In Nederland is die intentie er ook, maar de uitvoering nog in beginfase. Sinds kort zit Mette in het vertaalgroepje van de Longquan Tempel; ze is de enige die zowel Engels, Nederlands als Chinees spreekt. De taal van de tempel is vooralsnog Chinees, een logisch gevolg van het feit dat dit de enige taal is die de nonnen machtig zijn. Hun leven heeft zich achtduizend kilometer verplaatst, alle tradities en rituelen uit hun tempel in China hebben ze behouden. “Ze zijn eigenlijk alleen getransporteerd”, stelt Mette. Hun dagen zien er hetzelfde uit als in Beijing. Iedere morgen staan ze om half vijf op om een uur te bidden, gevolgd door het schoonmaken van de tempel. Om half zeven is het tijd om te ontbijten, waarna om negen uur de tempel zijn deuren opent. Hun belangrijkste momenten vinden plaatst om tien voor elf ‘s ochtends en om half vijf ‘s middags. Dan leiden ze de ceremonies, voor iedereen toegankelijk. Vereist is wel dat de schoenen uitgaan, of de daarvoor bestemde hoesjes aangetrokken.

Boeddha 2

De kaalgeschoren hoofden en de lichtgrijze pijen van de nonnen springen in het oog. Toch zorgen de iPhone en Ray-Ban van de 30-jarige non Xianfu voor een vertrouwd beeld. Een gesprek met haar levert vele glimlachen en gebaren op. Xianfu’s Engels is nog niet wat het zijn moet, waardoor er wordt overgegaan op papier. Haar pen brengt echter alleen Chinese tekens voort: gelukkig is daar haar iPhone om te helpen. Via de vertaalapp is het mogelijk om enkele woorden uit te wisselen. Zo is ze erg te spreken over Nederland. “The people are very kindly, I feel very warm.” En zijn er nog dingen die tegenvallen? Een verlegen glimlach: “The lot of rain.”

Een taalbarrière

De bedoeling is dat de nonnen snel Engels en Nederlands leren om zo de ceremonies ook tweetalig te houden. Op dit moment zijn die namelijk nog lastig te volgen voor mensen die geen Chinees spreken. Dat herkent de Chinese Caicha ook, ze is getrouwd met de Hollandse Arie. Momenteel is het echtpaar bijna dagelijks te vinden in de tempel. Caicha vindt het jammer dat er nog weinig Nederlanders te vinden zijn. Daarom nam ze een collega mee naar een ceremonie. “Maar het was een beetje moeilijk, omdat ze de taal niet begreep. Dan is een uur stilzitten best lang.” Achteraf kon de collega wel precies vertellen hoeveel Boeddha’s de tempel telde. En dat zijn er nog al wat, aangezien alle muren zijn gevuld met de gouden beeldjes.

“Het boeddhisme is een enorm brede inspiratiebron, kijk maar eens naar al die cursussen mindfulness”

Om het boeddhisme echt van de grond te krijgen in ons land, moet het niet alleen aanwezig zijn, maar ook betekenis krijgen. Dat vertelt André Kalden, voormalig voorzitter van de Boeddhistische Unie Nederland (BUN) en van begin af aan betrokken bij de oprichting van de tempel. “Om de tempel werkelijk betekenis te laten krijgen in ons land zal het Chinese boeddhisme niet alleen aanwezig, beschikbaar en serieus genomen moeten worden, zoals nu al het geval is, maar ook een rol moeten krijgen.” In Nederland speelde het boeddhisme volgens hem lange tijd geen enkele rol. Mede onder invloed van de popcultuur in de jaren zestig begon het zenboeddhisme te wortelen in ons land. “Begin jaren zeventig was het een klein plantje.”

André spreekt de tempelbezoekers toe op de verjaardag van Boeddha: “Om iets te begrijpen van het Nederlands boeddhisme is het belangrijk te bedenken dat alle Nederlanders die nu boeddhist zijn óf niet gelovig waren óf geloofden in een andere religie, het christendom.” Hij spreekt de menigte toe vanuit de linker spreekstoel. Boven hem hangt een diascherm met tulpen en rechts staat nog een spreekstoel, de plek waar het Nederlands wordt vertaald in het Chinees. Om de twee zinnen houdt André zijn mond, zodat de vertaalster het grotere deel van de zaal kan toespreken. De nonnen zijn niet te missen; de een snelt toe om een microfoon te maken, de ander filmt de toespraken. Volgens André zijn zij het belangrijkst van de tempel, niet het gebouw of de beelden. “Zonder de nonnen is dit een lichaam zonder hart.”

Boeddha 4

Innerlijke rust bijbrengen

De nonnen moeten ons dus het boeddhisme bij brengen, niet de Boeddhabeeldjes van de Xenos die je om de oren vliegen. Die zijn volgens sommige tempelbezoekers alleen maar een hype. “De volgende keer zijn het beeldjes van duiven, die brengen ook geluk”, zegt iemand. Maar wat kunnen we dan leren van het boeddhisme? Volgens de blonde Mette uit Groningen is het Chinese zenboeddhisme het meest praktijkgericht van alle stromingen die het boeddhisme kent. Deze vorm die de Longquan-tempel volgt geeft richting aan hoe je met elkaar moet omgaan en stil moet staan bij het maatschappelijke belang. Een belangrijk onderdeel van het Chinese zenboeddhisme is bijvoorbeeld ‘compassie’. Mette: “Je hebt een liefdevolle insteek nodig in het leven. Mededogen is belangrijk. Wanneer iemand je stoort, kun je in plaats van je te irriteren ook bedenken dat diegene bijvoorbeeld moe is en zich daarom zo gedraagt.” Daarnaast is het belangrijk om mensen te behandelen zoals je zelf ook behandeld wil worden. Maar vriendelijkheid betekent niet dat je altijd lief moet doen. “Er moet wel kracht achter die vriendelijkheid zitten”, aldus André.

Tijdens een toespraak stormen de tempelbezoekers opeens naar buiten. Een meisje fluistert: “The mayor is coming”

Meditatie is ook een belangrijk onderdeel. Die innerlijke rust zou veel Nederlanders goed doen. “Iedereen is hier altijd zo druk”, verklaart Caicha. “Je kan ook mediteren zonder in Boeddha te geloven.” Mette is daar voorstander van. “Meditatie is niet iets wat je alleen op een kussentje doet. Je kunt het overal mee naar toe nemen. Het gaat erom dat je aandacht hebt en dingen bewust meemaakt.”

Enorm brede inspiratiebron

Op dit moment kent Nederland rond de 60.000 beoefenaren van het boeddhisme. Het is lastig om dit precies te bepalen, aangezien veel mensen het zelf beoefenen zonder ergens bij te zijn aangesloten. De invloed van het boeddhisme is volgens André echter veel groter dan dit aantal. “Kijk maar eens naar de cursussen mindfulness die overal worden gegeven, een houding en techniek die uit het boeddhisme zijn voortgekomen. Zo is het boeddhisme een enorm brede inspiratiebron.” Hij heeft niet lang de tijd om te praten, want er moet een foto worden gemaakt. “Sorry, ik moet weer zitten.” Niet veel later klinkt het bekende ‘cheese’. Ook in de tempel wordt alles zorgvuldig vastgelegd. In de handen van de tempelbezoekers liggen geen liedteksten, maar smartphones (waarmee ze fotograferen). Tijdens een toespraak stormen veel tempelbezoekers opeens naar buiten. Een meisje fluistert: “The mayor is coming”. Iedereen positioneert zich op het bordes met telefoon in de aanslag. Eenmaal binnen is Van Zanen de enige met schoenen aan. Maar ook wanneer je geen burgemeester bent, word je vriendelijk onthaald in de tempel. Waarschijnlijk wel met wat minder selfies en met de verplichting je schoenen uit te doen.

Toch is de drempel voor sommigen nog wat hoog om naar binnen te gaan. Zo kijkt een passant in trainingsbroek met gouden ketting voorzichtig naar binnen. “Wat een gekkenhuis”, zegt hij zachtjes. Na een paar minuten vertwijfeld toe te kijken, loopt hij het bordes op. Een vrouw gehuld in gele bodywarmer stapt om hem af. “Kijken, kijken?”, vraagt ze, terwijl ze gebaart naar de doos met hoesjes voor de schoenen. De jongen schudt zachtjes zijn hoofd, maar blijft in lichte twijfel toch nog even staan voordat hij wegloopt. Arie, de man van Caicha, staat rustig in de deuropening naar het tafereel in de tempel te kijken. Onder luid geklik van de camera’s overspoelt de burgemeester de kleine Sakyamuni met grote lepels water. Arie is geen boeddhist, maar wel een ‘vriend’ van het boeddhisme. Daarom helpt hij graag een handje mee om het reilen en zeilen van de tempel in goede banen te leiden. Dat vindt hij geweldig om te doen, zeker nu hij gepensioneerd is. “Ik denk dat het boeddhisme het meest vredelievende geloof is op aarde.” Het is voor iedereen toegankelijk, ook voor de meest nuchtere Nederlanders. Op de vraag of dat ook snel gaat gebeuren, antwoordt André: “Ze planten hier nu een zaadje, kom over vijftien jaar nog maar eens kijken.”

Tekst: Annabel van Heesbeen

Foto’s: Renzo Gerritsen

geen Reacties

Reageren

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).