Eline Janssens, kunstenaar met een tunnelvisie | De Utrechtse Internet Courant Eline Janssens, kunstenaar met een tunnelvisie | De Utrechtse Internet Courant

Eline Janssens, kunstenaar met een tunnelvisie

Eline Janssens, kunstenaar met een tunnelvisie

Tunnelvisie? Ja, maar niet in de ware betekenis van het woord. Eline Janssens maakt kunst voor fietstunnels, viaducten en andere buitenkunst. Met een uitgesproken visie en professionaliteit tovert ze kille betonnen fietstunnels om tot een lichte, veilige(r) en prettiger doorgang. Eline Janssens maakt de openbare ruimte mooier. Ze doet dat met een aanstekelijke hartstocht en dat laat zich zien in haar uitgevoerde ontwerpen. Maar Eline doet meer, op bevlogen wijze publiceert ze over haar vakgebied, maakt educatief materiaal en maakt ze kunst in oplage.

De kunstenares is in 1959 in Alkmaar geboren. Op zesjarige leeftijd verhuist ze met haar ouders naar Emmen. Daar groeit ze op en gaat er naar de middelbare school. Als ze achttien is besluit ze Emmen te verlaten.
Na een tussenjaar in Groningen begint ze in 1979 aan een opleiding beeldhouwen aan de Academie Artibus (nu HKU) in Utrecht. Eline specialiseert zich in keramiek en studeert in 1984 af.
Na haar opleiding werkt ze een jaar op het restauratieatelier van de Utrechtse aardewerkfabriek Mobach. Divers monumentaal keramiek uit alle delen van het land wordt  bij Mobach gerestaureerd. Het is een bijzonder leerzame periode, ‘die had ik niet graag willen missen’ zegt ze daarover.

In 1986 huurt Eline een atelier in de Havikstraat waar ze eigen werk maakt en ook ‘keramiekles’ geeft. Ze gebruikt keramiek niet alleen om gebruiksvoorwerpen te maken, maar veel meer als een middel om emoties mee uit te drukken. Lekker kleien en kneden, dat probeert ze ook aan haar leerlingen mee te geven. Het is duidelijk dat naast esthetiek ook het gevoelsleven van Eline een belangrijke rol speelt bij wat ze maakt en bij wat ze onderneemt. In 1990 sluit ze haar atelier in de Vogelenbuurt en gaat een creatief grotere, maar ook zakelijker uitdaging aan.

Eline ontwikkelt zich tot een vreemde eend in de bijt van de Utrechtse kunstwereld. Als zij In 1990 wordt benaderd door Wijkbureau Zuid met de vraag om twee fietstunnels in de wijk Hoograven leefbaarder te maken, pakt ze deze opdracht uiterst zakelijk aan, zonder haar creativiteit tekort te doen. Allereerst zoekt ze samenwerking. Ze vraagt aan ex-studiegenoot Margot Berkman om assistentie, want het is een mooie, maar niet eenvoudige opdracht. Ze enthousiasmeren elkaar en vragen wijkbewoners om mee te denken over hoe de fietstunnels een lichter, vriendelijker en veiliger uiterlijk te geven. Het project wordt succesvol opgeleverd.

Zoeken naar samenwerking, professionaliteit en bevlogenheid blijft centraal staan in alle opdrachten die volgen en dat zijn er nogal wat. Eline en Margot besluiten een maatschap aan te gaan, ze zijn nu goed op elkaar ingespeeld en inspireren elkaar. De opdrachten volgen elkaar snel op. De fietstunnels in de Berenkuil en op de Archimedeslaan wordt door het kunstenaarsduo in 2001 ontworpen en in datzelfde jaar ook de tunnel op de Prins Hendriklaan, pal naast het beroemde Rietveld-Schröderhuis. Hun opdrachtgevers zijn niet alleen gemeenten, maar komen ook uit het bedrijfsleven, zoals de bouwcombinatie die de Betuwe(trein)lijn realiseert. Van hen komt in 2003 de opdracht om het ontwerp voor twee spoortunnels in Barendrecht en Gorinchem te maken.

Het duo Janssens & Berkman maakt naam en faam en de opdrachten worden omvangrijker. Het is een vernieuwende kunstvorm. Wat Janssens & Berkman doen is nog niet eerder, op een dergelijke professionele wijze, vertoond. De dames bewegen zich soepel tussen opdrachtgevers en uitvoerders van hun ontwerpen. Bij ieder project in uitvoering staan ze, soms in weer en wind, naast de bouwlieden om het bouwproces nauwkeurig te volgen. Niets wordt door Janssens & Berkman aan het toeval overgelaten; communicatie en samenwerking zijn onontbeerlijk.

‘Kunst is de meest effectieve manier die er bestaat om te communiceren’, is een vrij vertaalde uitspraak van de Amerikaanse filosoof John Dewey. Eline Janssens heeft deze uitspraak in haar hoofd gegrift en handelt er naar. Ze spreekt met museumdirecteuren en beleidsmakers over de ontwikkeling van kunst-leerprocessen en initiatieven die moeten worden genomen. Haar eigen ontwikkeling staat zeker niet stil, momenteel studeert ze ‘Kunstfilosofie en Esthetica’ en geeft ze leiding aan het landelijke Kunstparticipatieproject ‘Beeldspraak, inspiratie en houvast’. Gelijktijdig verfraait ze met haar kunst de looproute van Station Zaanstad tot aan het Museum De Zaanse Schans.

in 2011 voeren Janssens & Berkman hun laatste gezamenlijke project uit en gaan daarna solo verder. Het is een mooi afsluitend project. Het idee is om in Park Leeuwensteyn, dat in de nieuwe wijk Leidsche Rijn wordt aangelegd, een beeldengroep te plaatsen. De beeldengroep wordt gemaakt uit verzinkt plaatstaal dat vervolgens met een coating is verduurzaamd. Het wordt geplaatst op een grote betonnen bank die bekleed is met door het kunstenaarsduo ontworpen keramische tegels. Het is het afscheidscadeau dat Burgemeester Annie Brouwer-Korf aan de Utrechtse gemeenschap schenkt.

In 2013 en 2014 verlegt Eline (tijdelijk) haar werk van buiten naar binnen.         Ze stelt in het Utrechtse Provinciehuis en het Stadhuis een tweetal tentoonstellingen samen die betrekking hebben op de Vrede van Utrecht. Ook in 2013 exposeert ze in Leidsche Rijn een imaginair, door haar ontworpen en geschilderd interieur.

Eline Janssens, opgegroeid in Emmen en door haar studie in Utrecht beland. Ze is van de stad gaan houden en ‘heeft er veel aan te danken’ zegt ze. Via de firma Mobach en haar keramiekatelier voert ze nu gesprekken met het bedrijfsleven en de museumwereld over monumentale opdrachten. Opdrachten waarvan het resultaat door een groot publiek wordt gezien. Het is niet ondenkbaar dat u een volgend keer met andere ogen door de tunnel van de Berenkuil fietst! Het is een niet alledaagse carrière van een bevlogen vrouw.

www.eline-janssens.nl

Marcel Gieling

50-utrechtse-kunstenaars-in-beeld

Marcel Gieling

Marcel Gieling

Marcel Gieling heeft jarenlang een kunsthandel gehad in Utrecht. Tegenwoordig heeft hij een online galerie. Schreef tevens de boeken Pinky Messchaert beeldopbouwer, '50 Utrechtse kunstenaars in beeld' en monografiën over Gerard Hordijk en de Utrechtse schilder Jan Rodrigo.

Profiel

6 Reacties

Reageren
  1. Dirk v Maarsseveen

    Met recht een niet alledaagse carrière genoemd door schrijver Gieling. Goed stuk over deze bijzondere kunstvorm waar een mens vrolijk van wordt. Eigenlijk nooit bij stilgestaan door wie dit werd bedacht en uitgevoerd.

  2. 'Karel

    Ik fiets vrijwel dagelijks door de ‘Rietveld’ tunnel. Iedere dag een feest om naar zijn meubelen te kijken. Leuk stuk.

  3. 'Karel

    Ik fiets vrijwel dagelijks door de ‘Rietveld’ tunnel. Iedere dag een feest om naar zijn meubelen te kijken. Leuk stuk.

  4. caroline Brons, bestuur Cultuur in Oost

    Het werk van Eline Janssens is vrolijk en licht en spreekt mensen aan! Ik vind het bijzonder dat zij haar projecten niet in haar eentje in haar atelier verzint, maar de samenwerking met bewoners en andere kunstenaars zoekt.Erg inspirerend!

  5. Toine Jongmans

    Informatief en prettig geschreven informatie over een kunstenaar die je blij laat worden door haar verrassend prettige “beklede” tunnels. Bijzondere openbare kunst.

  6. Toine Jongmans

    Informatief en prettig geschreven informatie over een kunstenaar die je blij laat worden door haar verrassend prettige “beklede” tunnels. Bijzondere openbare kunst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).