Fotograaf Ruud Spaargaren heeft een toonstelling gemaakt waarbij dak- en thuislozen het onderwerp zijn. De expositie is, ondanks bezwaar van Stichting Singelgebied, vanaf vrijdag te zien in delen van het Zocherpark.
Spaargaren wilde de dak- en thuislozen een podium bieden omdat ze naar eigen zeggen vaak naar de rand van de samenleving worden geschoven. Hij besloot als vrijwilliger bij de dagopvang in Utrecht 15 mensen te portretteren en deze foto’s vervolgens op grote panelen te laten afdrukken.
“Zolang ik me kan herinneren ben ik geboeid door de manier waarop mensen je aankijken”, zegt Spaargaren. “Achter iemands gezicht zit een heel leven verscholen. Iets daarvan probeer ik te vangen met mijn lens. Het gaat mij om dat ene moment, dat ene ogenblik waarin je getroffen wordt door de blik van de ander.”
Gedicht
Bij elk geportretteerd persoon is vervolgens op basis van een persoonlijk gesprek een gedicht geschreven. Dit is gedaan door Ruben van Gogh, Baban Kirkuki, Pauline Pisa en Hanneke van Eijken, leden van het Utrechts Stadsdichtersgilde. De tekst is op de panelen te lezen en aan de zijkant van elk bord staat een QR-code, waarmee een audio-opname van het gedicht beluisterd kan worden.
Even was het spannend of de expositie wel door kon gaan. Stichting Singelgebied had namelijk bezwaar gemaakt omdat de tentoonstelling een verstoring in het gebied zou veroorzaken. Het bezwaar is echter ongegrond verklaard.
Onthulling
De opbouw van de tentoonstelling is al begonnen. Vrijdag wordt de expositie officieel onthuld door wethouder Maarten van Ooijen. De panelen staan in Zocherpark tussen de Gertrudiskathedraal en Sonneborgh. Op 11 november worden de panelen weer weggehaald.
13 Reacties
ReagerenDe gemeente Utrecht ziet haar monumentale parken als evenemententerreinen waar alles kan en mag. Ik vraag me af hoe deze fotograaf zou reageren als zijn foto’s worden overplakt door iemand die ook geen respect heeft voor een kwalitatief hoogstaande creatie.
Wat mooi! Een naam en een verhaal bij de vele gezichten die vaak zo anoniem onder ons leven, maar ook nét niet… Genegeerd, niet aangekeken en nu: vol in de lens. Kan niet wachten ze te bekijken. Een achtergrond verhaal brengt de menselijkheid weer tot leven. Nooit vergeten dat dit mensen, met een karakter, een jeugd, omstandigheden, gebeurtenissen en emoties. Zoals jij en ik.
Ik vind het onbehoorlijk om een groep als deze zo te kijk te zetten. ‘Laag hangend fruit’ voor een fotograaf.
Dak- en thuislozen zijn beter geholpen met échte hulp.
Was het maar vast 11 november…
Het is een tijdelijk gebeuren,snap de ophef niet zo goed.
Het is nu eenmaal een gegeven dat het singelgebied veranderd,of je dat nu leuk vind of niet,het is inherent aan een grootte stad die veranderd jammer genoeg.
De vraag is natuurlijk of de wandelaar deze panelen als een verrijking van de omgeving ervaart.
Het is in Utrecht onmogelijk om dingen leeg te laten. Terwijl leeg zo mooi kan zijn.
De Mariaplaats is inmiddels een tentenkamp ipv een mooi rustig plein waar je je eigen invulling aan kunt geven. Reclameborden, bankjes en plantenbakken doen alle beloften van “meer ruimte voor de voetganger” teniet.
https://denuk.nl/horror-vacui-of-het-recht-op-visuele-rust/
Leuk! dak en thuislozen als entertainment voor de wandelaars.
Heel gratuit dit…
Dak en thuislozen als entertainment voor Utrechters in een monumentaal park…?
Ik begrijp de marketing van het sentiment.
Maar had die mensen aan een woning geholpen in plaats van ze tentoon te stellen zodat de gesubsidieerde kunstenaars naam kunnen vestigen.
Hopelijk zijn die mensen heel goed betaald voor hun medewerking als publieksentertainer en naampromoter van de kunstenaars… zo niet dan is het ordinaire uitbuiting op het laagste niveau onder de gordel.
Hou eens op met die retorische flauwekul. Kunst is niet hetzelfde als entertainment, kunst is kunst. En een foto maken gaat niet ten koste van hulp, zoals een ander vanaf de zijlijn roept.
Heb de foto’s gezien, begrijp best dat mensen er niet vrolijk van worden.
Die foto’s roepen iets op dat voelt als chagrijn teleurstelling, bedroefdheid.
Het is overduidelijk dat de geportretteerden een lage kwaliteit van leven hebben.
In mijn beleving is het beledigend om de foto’s dan ook van zeer lage kwaliteit te maken.
Kwaliteit van de portretten zijn ronduit bedroevend in een tijd dat een middenklasse smartphone-foto’s gemaakt door een onervaren fotograaf een veel beter resultaat levert.
Je zou toch als fotograaf de beste en mooiste foto’s moeten willen maken, zeker voor deze doelgroep, zeker niet met een Jantje-van-leiden er vanaf willen komen.
Geen filters, photoshop of AI erin verwerkt, maar vakwerk van een fotograaf die zijn vakmanschap met trots laat zien.
Leuk, Sandra staat er ook bij, vlakbij de Sterrenwacht 😀
Prachtige foto’s van en gedichten over mensen die je zomaar in het Zocherpark kunt tegen komen. Foto’s en gedichten die raken. Heel goed dat de tentoonstelling doorgaat. Zo krijgen de mensen waar je meestal aan voorbij loopt een gezicht. Zo krijgen de mensen naar wie nauwelijks geluisterd wordt een stem.