De deur gaat open en meteen ben ik gedesoriënteerd. Het is donker en er zijn overal doorgangen. En kunst, of wat daarvoor moet doorgaan. Het nieuwe surrealistische kunstdoolhof Doloris Anoma Maze heeft onlangs de deuren geopend aan de 2e Daalsedijk, op steenworp afstand van de De Ping Pong Club. Er was al een vestiging in Tilburg, die veel lovende reacties kreeg en diverse prijzen won. Dus DUIC nam een kijkje bij de locatie in Utrecht.
De ontvangst is hartelijk, tijdens de opening van het nieuwe kunstdoolhof Doloris Anoma Maze in Utrecht donderdagochtend. “Wil je een glaasje mimosa?” Nippend neem ik plaats in het café. Langzaam stroomt de ruimte vol met mensen. “Dit zijn Matthijs Verhagen en Alan Boom, mede-oprichter en curator van Doloris”, zegt Marije Lieuwens, die de ochtend aan elkaar praat. Ze staan voor een ‘Eftelingachtige’ wand met vier deuren. Daar gaat het publiek straks naar binnen.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Alice in Wonderland
Kunstdoolhof Doloris Anoma Maze is een museum met 73 kamers, die door zeventien kunstenaars zijn ingericht. Door een stelsel van gangen, trappen en kamers dwaal je rond, zonder afleiding van telefoons en horloges. In tegenstelling tot de ‘instagrammable’ wereld van tegenwoordig, wil Doloris mensen weer laten ‘ervaren.’ Daarom vind je op internet ook nauwelijks beelden van hoe het er binnen uitziet. “Je kunt je alleen verwonderen, als het verrast”, zegt Matthijs. Dat is ook de reden dat we bij deze publicatie geen foto’s van het museum toevoegen.
Daar ga ik. Er kan maar één persoon tegelijk naar binnen. Het is dus echt een individuele ervaring. Met een muntje dat je bij binnenkomst krijgt, opent de eerste deur. Direct verlies ik mijn oriëntatie. Het is donker en ik kijk om me heen, overal zie ik doorgangen. Ik laat me leiden door mijn intuïtie. Glijdend, klimmend en klauterend baan ik me een weg door het doolhof. Een lichtgevend paddenstoelenpad leidt me naar een sculptuur van een reusachtige mensenvoet en ergens anders loop ik een kabelbaan tegen het lijf. Donker wisselt zich af met licht en stilte met geluid. Ik voel me een soort ‘Alice in Wonderland’ en ik vind het best een beetje spannend.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Utrechtse kunstenaars
Utrechtse kunstenaars Margriet van Breevoort, Juliet Campfens en Vincent de Boer zijn bij de opening aanwezig. Ze studeerden alledrie aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) en ontwierpen een kamer voor het museum. “Kunst is elitair, er is altijd een bepaalde afstand van jou en het werk, maar dat valt hier helemaal weg”, zegt Juliet. Over welke kamers zij ontworpen hebben, willen ze niks zeggen. ‘’Dat neemt de ervaring weg, en dat is nou juist het doel van Doloris.’’ Muzikant Eefje de Visser heeft voor een van de kamers een soundtrack gemaakt.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Niet voor iedereen aan te raden
Vanwege het vele klimmen en klauteren is het doolhof niet geschikt voor mensen die slecht ter been zijn. Dat was een pijnlijke realisatie. Ik stootte mijn hoofd minsten drie keer in de eerste vijf minuten. Ook is het best een prijzige activiteit, een kaartje kost 25 euro. Nog een pijnlijke realisatie.
Daarvoor krijg je wel een bijzondere ‘surrealistische’ ervaring terug. Je moet overigens niet verwachten dat je alle kamers in één keer kunt bezoeken. Er zijn verschillende manieren om bij de uitgang uit te komen. Maar eenmaal daar kun je niet meer terug. Volgens Doloris is dat juist de bedoeling. “In een museum verandert de collectie iedere drie maanden. Dat zorgt ervoor dat bezoekers terugkeren. Dat is hier niet zo. Op deze manier hopen we dat mensen terugkomen om de overige kamers te ontdekken”, zegt Marije Lieuwens.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Waarom Utrecht
De Utrechter lijkt zich aangetrokken te voelen tot het kunstdoolhof, blijkt uit het aantal tickets dat in de eerste weken is gekocht. De keuze voor Utrecht was ook niet toevallig. “Utrecht past goed bij onze doelgroep. De creatieve sector is hier heel rijk”, zegt Matthijs. Daarnaast hebben Utrechters een heel ‘ondernemend karakter’ volgens de oprichter.
Bezoekers moeten vooraf een ticket kopen en een tijdslot reserveren. Per keer is er ruimte voor zo’n zestig mensen. Voor de rij hoef je niet bang te zijn. Die is volgens Matthijs de meest ‘relaxte’ die er is; je bestelt wat te drinken in het café, waar je vanzelf wordt opgehaald om het museum te betreden.
Geïnspireerd op een kunstdoolhof in Berlijn, opende in 2019 de eerste vestiging in Nederland. Doloris Meta Maze in Tilburg heeft veertig kamers gevuld met surrealistische objecten en verstopte doorgangen. Met 73 kamers in Utrecht is deze tweede vestiging van Doloris bijna dubbel zo groot.
Met het kunstdoolhof wil Matthijs Verhagen dat mensen weer vertellen wat ze hebben meegemaakt, in plaats van dat ze het laten zien op hun telefoon. Wat mij betreft is dat gelukt. Tegen mijn naasten zou ik zeggen: “Ga er zelf maar naar toe, dan kun je het zelf ervaren.”
9 Reacties
ReagerenIk ben er afgelopen vrijdag geweest en vond het geweldig! Echt iets heel bijzonders dat lastig uit te leggen is aan iemand die er niet geweest is.. Veel lol gehad met alle routes, kruipgangetjes, glijbanen en verborgen gangen ontdekken en elke keer weer in een hele andere sfeer terecht te komen. Heel goed uitgevoerd dit 🙂 Wel écht voor mensen die flexibel zijn en niet claustrofobisch (vond het zelf best eng af en toe, maar dat woog uiteindelijk niet op tegen hoe leuk het was).
Geen lasgdremoelige culturele hotspot.
Hartstikke duur en je stoot je hoofd ook nog.
Zeur niet, Herman!
Inderdaad surrealistisch. Mensen dakloos of bij de voedselbank. En hier gaat geld en aandacht naar toe. Veel surrealistischer dan dat kun je het inderdaad niet maken.
@Herman: zo hard je hoofd gestoten dat je niet meer kunt typen?
Wat zeg je nu eigenlijk, man? Bezoek doloris eens! En geef daarna je mening. Eerst kijken dan zeiken.
Ik ga er zeker, heen , prachtig dat zoiets er in Utrecht is!
Ik ken de Tilburgse Doloris Meta Maze omdat ik in Tilburg werk, en we daar eens een teamuitje hebben gehad.
Was een heel aparte en bijzondere ervaring, het prikkelt je brein voortdurend op een verrassende manier.
Dat we hier in ons stadsie hier nu ook zoiets hebben, en dan nog 2 keer zo groot, is m.i. een mooie en unieke aanwinst.
Wij gaan er snel naartoe in ieder geval.
@ Herman: blijf vooral weg. Nieuwe impulsen, iets ontdekken, een sensatie op een anders-dan-anders manier beleven, dat is helemaal niets voor u.
En dan ook nog moeten betalen?? Gewoon lekker normaal doen, elke dag hetzelfde voorspelbare programma, dat is voor u wat het leven z’n vale kleur geeft. En nog gratis ook!
Te duur voor tieners/studenten/kinderen en te moeilijk voor bejaarden. Wat mij betreft perfect. Vond het echt heel leuk. Aanrader
Kunst moet voor iedereen bereikbaar zijn.