Herman van Veen toont zijn ‘Utrechtse schilderijen’ | De Utrechtse Internet Courant Herman van Veen toont zijn ‘Utrechtse schilderijen’ | De Utrechtse Internet Courant

Herman van Veen toont zijn ‘Utrechtse schilderijen’

Herman van Veen toont zijn ‘Utrechtse schilderijen’
Herman van Veen. Foto: Amke
Ik liep Herman van Veen in 2015 bij toeval tegen het lijf op landgoed De Paltz, gelegen tussen Soest en Soesterberg. Ik bezocht het uit nieuwsgierigheid, had erover gehoord en gelezen. Herman van Veen, of beter gezegd Harlekijn Holland, waar Van Veen de artistieke leiding van in handen heeft, houdt daar kantoor in een negentiende-eeuwse villa.

Ik liep Herman van Veen in 2015 bij toeval tegen het lijf op landgoed De Paltz, gelegen tussen Soest en Soesterberg. Ik bezocht het uit nieuwsgierigheid, had erover gehoord en gelezen. Herman van Veen, of beter gezegd Harlekijn Holland, waar Van Veen de artistieke leiding van in handen heeft, houdt daar kantoor in een negentiende-eeuwse villa.

Ik dacht alles te weten over deze alleskunner; zijn theatervoorstellingen heb ik meerdere malen bezocht en ook wist ik van Alfred Jodocus Kwak, inclusief de tekenfilms en illustraties over deze ludieke eend. Ik kende zijn speelfilms en niet te vergeten een aantal van de (tachtig!) boeken die hij schreef. Wat ik niet wist, was dat hij ook schildert. Zwervend door de villa, waarvan de deuren voor bezoekers open staan, werd ik betoverd door schilderijen. Ze leken me te wenken om dichterbij te komen. Grote abstracte schilderijen, ze leken een verhaal te vertellen.

Als ik voorovergebogen de structuur van de verf bestudeer, vraagt iemand achter mij: “Vind je ze mooi?” Ik kijk om en daar staat de meester zelf. Spontaan en zeer gemeend, zeg ik dat ik ze prachtig vind. “Is dit echt jouw werk?” vraag ik hem. “Ik wist niet dat je schilderde.” We raken in gesprek. Ik vertel over mijn galerie in Utrecht, dat ik voornamelijk figuratieve kunst verkoop, maar abstractie buitengewoon waardeer. “Man, wat tof dat je mijn werk mooi vindt”, zegt Herman. Ik vraag hem hoe hij tot schilderen is gekomen, zijn antwoord is even verrassend als boeiend.

“Ik ben op mijn zestigste begonnen. Na de dood van mijn ouders liet mijn vader mij een oud grammofoonkoffertje na met daarin wat persoonlijke spulletjes. Het stond een jaar op zolder voor ik het durfde te openen. Ik zat met gevouwen handen naar de inhoud te kijken en dacht: ‘verrek, wat lijken mijn handen op die van mijn vader.’ Ik vroeg me af: stel dat mijn handen de zijne waren, wat zouden ze dan nu gaan doen? Een zacht stemmetje in mijn hoofd zei: schilderen. Zo ben ik begonnen. Door het schilderen heb ik een nieuwe rust ontdekt.”

Ik vraag hem: “Hoe komt het dat ik het gevoel heb dat jouw schilderijen mij iets willen zeggen, vertellen ze een verhaal?” Zijn antwoord geeft enige duidelijkheid.

“In wezen schilder ik herinneringen”, vertelt hij. “Beelden die bij me opkomen als ik bepaalde kleuren zie. Stel je maar eens voor, het kan ook gebeuren met geuren, of als je een liedje op de radio hoort. Niet veel werken zijn rechtstreeks geïnspireerd op een gebeurtenis, of gerelateerd aan een persoon. Soms schilder ik na het lezen van een gedicht, maar er is nooit een plan. Het doet me schilderen.” Glimlachend: “Soms vraag ik me af of de verf misschien meer weet dan ik.”

We wandelen van kamer naar kamer. Een prachtige, gedraaide houten trap rijgt de verdiepingen aan elkaar. De villa was in erbarmelijke staat toen Harlekijn Holland het in 2015 betrok. Het wordt nu stap voor stap gerestaureerd, de financiering komt van de verkoop van schilderijen en er zijn tientallen bedrijven en particulieren die een financiële bijdrage leveren. In elke kamer die we binnengaan, hangen schilderijen. Grote, soms kleinere doeken en grafiek, die er permanent geëxposeerd worden. De villa blijkt één grote galerie. De kleinere doeken en grafiek zijn zeer redelijk geprijsd.

Eén kamer is gereserveerd voor Alfred Jodocus Kwak, het personage dat Herman in 1976 voor zijn kinderen bedacht. Vanaf zijn ‘geboortejaar’ kreeg deze eend veel aandacht, maar wereldberoemd werd hij pas door de 52-delige tekenfilmserie die in achtenveertig landen werd uitgezonden. Waarschijnlijk kent iedere Nederlander het refrein: ‘Spetter Pieter Pater, lekker in het water, ga maar vast naar huis, hij komt een druppel later’. In deze kamer hangen originele getekende illustraties die te koop zijn vanaf 250 euro, gemaakt voor de boeken over Alfred Jodocus Kwak.

Ik vraag waarom hij zo graag brede doeken schildert. “Dat ervaar ik een beetje als zingen en muziek maken; grote streken zijn als grote melodieën en rijke harmonieën.”

Herman woont niet op De Paltz, maar in Soest. Waar schildert hij? “Thuis in een oude stal met grote ramen. In dat atelier heb ik prachtig licht en het is een heerlijk stille ruimte. Als ik schilder lijkt de tijd stil te staan, ik kan uren doorgaan. Ik schilder met acrylverf, vaak in combinatie met Oost-Indische inkt.”

“Waarom niet met olieverf?” vraag ik. “Daar kiezen veel schilders voor.” Herman: “Dat doe ik soms, maar dat droogt langzaam. Het duurt me te lang.”

Hij vertelt in welke steden zijn schilderijen al zijn geëxposeerd: Wenen, Parijs, Kaapstad, Antwerpen, Berlijn, New York. In Utrecht niet, dus. Als ik dat hoor, stel ik voor contact op te nemen met Jaap Roëll, eigenaar van Galerie KUUB in de Pieterstraat. Die galerie lijkt mij zeer geschikt voor zijn grote doeken. Mijn eigen galerie was helaas te klein. De bemiddeling heeft ertoe geleid dat de schilderijen van Herman van Veen straks in Utrecht te bewonderen zijn.

De officiële opening van deze expositie is op zondag 20 november om 17.00 uur in aanwezigheid van de kunstenaar, maar de expositie is al vanaf vrijdag 11 november te bezichtigen.

Achteraf is de vraag: waarom heeft Herman niet eerder in zijn geboortestad geëxposeerd? Hij legt uit: “Het was er gewoon nog niet van gekomen. Nu het zover is, vind ik het leuk en spannend. Het meeste wat er komt te hangen heb ik speciaal gemaakt: een tiental schilderijen, foto’s en grafisch werk. Ik heb ze ‘De Utrechtse werken’ genoemd.” 

(tekst: Marcel Gieling)

‘Utrechtse werken’, solo-expositie
Wanneer? Van 11 november tot 21 december
Waar? Galerie KUUB: Pieterstraat 3, 512JT Utrecht
Kijk voor gewijzigde openingstijden op:
kunstruimtekuub.nl

Marcel Gieling

Marcel Gieling

Marcel Gieling heeft jarenlang een kunsthandel gehad in Utrecht. Tegenwoordig heeft hij een online galerie. Schreef tevens de boeken Pinky Messchaert beeldopbouwer, '50 Utrechtse kunstenaars in beeld' en monografiën over Gerard Hordijk en de Utrechtse schilder Jan Rodrigo.

Profiel

3 Reacties

Reageren
  1. Mieke

    Wat een ontzettend leuke ontmoeting, zowel met de kunst als met de kunstenaar zèlf. Mooi verhaal waar je later zeker met trots op terug kan kijken.

  2. Jan

    Voor “grote”namen in de artiesten wereld is niets te gek vooral als ze ouder
    worden gaan vele schilderijen maken.
    Ook de helaas te vroeg overleden Utrechtse Sylvia Kristel en nu is Herman van Veen bezig, het is een trend bij veel oudere BNers.
    Zou mooi zijn eerst schilderijen en dan later Cabaret en mooie liedjes Maken.

  3. frans

    wellicht zou mijn werk ; http://www.fransborgers.eu

    Ik woon in Frankrijk maar ben in hart en nieren een Utrechter
    en kom ik op gezette tijd naar Utrecht om alles weer even op te zuigen.
    Ook de vele vernieuwingen.

    Frans Borgers

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).