Het was een week van afscheid nemen. Van FC Utrecht

dat al voor het echt begon  uit de Europacup gekegeld is.

Van de boten aan het zandpad. Van Edie Renes, kroegbaas

in de hemel. Nog even en heel Utrecht is een Ledig Erf,

een spookhuis, een Venetië met minder mooie huizen

en met monumenten waar betonrot smakelijk van eet.

Ach Utrecht, stad die wegzakt, scheefgegroeide dame

met de hoed van dronkenschap op maar één oor.

Niet meer bediend, en zeker niet door Edie. Niet meer

begeerd en zeker nooit gekocht, ja zelfs de strafschop

voor het open doel is grandioos gemist. Utrecht

wordt ooit oud en tandeloos en is dan voor veel minder

dan een tientje met een natte vinger… Nee. Eerst moet er

nog gedanst, gezopen en gesnoven op de rand van de vulkaan.

FC Utrecht wel al heel vroeg uit de Europa League gegooid. Door een Luxemburgse ploeg. Edie Renes, kroegbaas aan het Ledig Erf, stierf veel te vroeg. De boten aan Het Zandpad zijn dicht. Utrecht wordt meer en meer een stad vol doden en schimmen, net als Venetië. Maar dan anders.

(Chrétien Breukers)

Het Utrechts Dichtersgilde dicht voor en over de stad (en de provincie). In samenwerking met DUIC zal dit de komende 20 weken tot 20 nieuwe gedichten leiden, over de Utrechtse actualiteit. Chrétien Breukers, gildemeester sinds januari 2013, trapt af en verzorgt in juli en augustus de gedichten.