Het was de zijmuur van een plein waar je je vriend,

vriendin, je ex, je minnaar of je minnares ontmoette

en altijd was er wat te zien: de trein naar Zwolle

had vertraging en naar Schiphol ging voorlopig helemaal

niks meer. Informatie voor het wachtend hart.

In de beweging zag je hoe geliefden zich hervonden,

hoe ouders zwaaiden naar hun kind. Soms stond iemand

stil te huilen, helemaal alleen, door golven reizigers

omstuwd. Ach, dáár was het te doen. Vertrek was nooit

compleet zonder een blik op wie daar nog bleef staan.

Het bord was uit zichzelf geworden wat het was. Nu is het

weggehaald en wordt het speelbal van gemeentepolitiek.

Komt het terug, dan wordt het nooit meer als het was. Het

sprak vanzelf en had voorgoed zo moeten mogen spreken.

(Chrétien Breukers)

Het Utrechts Dichtersgilde dicht voor en over de stad (en de provincie). In samenwerking met DUIC zal dit de komende 20 weken tot 20 nieuwe gedichten leiden, over de Utrechtse actualiteit. Chrétien Breukers, gildemeester sinds januari 2013, trapt af en verzorgt in juli en augustus de gedichten.