In Het Jaar Van interviewen we verschillende Utrechters waarmee we terugkijken op het afgelopen jaar en bespreken we bijzondere gebeurtenissen of ontwikkelingen. Tot en met de laatste dag van het jaar 2020 verschijnen er dagelijks verhalen in deze rubriek.

Karindra Perrier is muzikant én natuurkundige. Ze werkt parttime bij de Universiteit Utrecht om een PhD te behalen, de rest van de tijd maakt ze muziek. Begin december kreeg ze met haar bandleden 10.000 euro van het Prins Bernhard Cultuurfonds voor een vernieuwend muzikaal project. Het geld komt uit het UP:Next-programma, een nieuwe stimulans voor Utrechtse popmuzikanten. Daarmee kan Karindra zich in 2021 een jaar lang richten op haar project met – hopelijk – een live concert als resultaat.

Voltijd muziek maken lukt helaas niet: daar kan ik niet van leven”, zegt Karindra. “Ik heb een parttime baan in de wetenschap en doe onderzoek in de natuurkunde. Daarop is ook de naam van de band geïnspireerd: op de Kooi van Faraday. Want de dagen dat ik muziek maak zit ik in mijn eigen bubbel, die dagen zijn mijn ‘faradays’.” Thuis schrijft en produceert ze haar nummers. Haar bandleden komen langs om het in te spelen en feedback te geven. “Faradays is een band met toegewijde mensen. Zij horen als eerste al mijn demootjes.”

Tussen natuurkunde en muziek lijken voor velen geen overeenkomsten te zitten, maar volgens haar zijn die er wel. “Een lab en een studio lijken best op elkaar. In beide moet je een verbeeldingssprong maken. Je wil iets doen wat nog niet is gedaan en moet bedenken hoe je daar gaat komen. Dus je experimenteert en knutselt, met in je achterhoofd de wereld aan muziek en kennis die door anderen al is opgebouwd. Daar wil je inspiratie uit halen, om vervolgens iets nieuws te laten zien of horen.”

Aziatische roots

Samen met 58 anderen diende ze haar idee in voor een vernieuwend muzikaal project. De jury zag haar plan als het meest belovende. Die noemt haar presentatie optimistisch en met een krachtige boodschap: ‘Deze generatie kan zonder bitterheid culturen samenbrengen.’ De moeder van Karindra is Indonesisch, haar vader Nederlands. “Van jongs af aan heb ik de Indonesische cultuur meegekregen. De manier van feesten, met eten en dans, en natuurlijk de muziek.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Karindra maakt al jaren songs, en is daarbij altijd bezig met het vinden van haar eigen sound in de popmuziek. “Het is een enorm genre met een geschiedenis. Als je überhaupt je stem wil vinden, kost dat tijd. Ik heb eerst uitgezocht wie ik ben als popartiest. Ik ben nu op het punt dat ik dat weet. En ik ben er nu aan toe om daar wat aan toe te voegen vanuit die Indonesische invloeden. En ook om die andere cultuur te koesteren. Als puber wilde ik dat allemaal niet, maar nu vind ik het heerlijk om te luisteren naar de oude cassettebandjes van mijn moeder met gamelanmuziek erop.”

De jury noemde het plan over haar zoektocht naar haar Aziatische roots “veelbelovend”. Met het geld gaat ze een indie/electronic popshow maken waarin ze de Indonesische gamelanmuziek als inspiratie gebruikt. “We werken aan een show met gamelandans en -klanken. Het blijft een popshow, maar wel met invloeden uit de Aziatische hoek.” Op wat voor manier het concert gehouden zal worden hangt af van de ontwikkelingen van het coronavirus. “Als alles zo blijft, gaan we het misschien een beetje anders doen. Wie weet maken we dan een videoclip.”

‘Breng mensen bij elkaar’

Karindra hoopt dat meer Aziatische popmuzikanten wat vaker met de klanken gaan werken die je uit Azië kan halen. “We hebben een lange geschiedenis met Indonesië en veel Aziatische Nederlanders in dit land, maar daar horen we weinig van terug in de popmuziek en op de radio.” En dat terwijl muziek juist de leukste manier is om inclusief te zijn, vindt ze.

“Het maakt niet uit waar je vandaan komt, het gaat om het genieten van al die verschillende culturen. Gewoon, door toffe muziek te luisteren. Ontzettend veel mensen luisteren naar muziek die op de een of andere manier beïnvloed is door Afrikaanse of Zuid-Amerikaanse cultuur. Denk aan hiphop, dancehall, latin, jazz; eigenlijk is de hele popscene een mengelmoes van westerse en niet-westerse klanken. Waarom zou dat niet ook wat meer vanuit Azie kunnen? Dankzij die muziek en het delen van cultuur kan je je dan hopelijk wat meer verbonden voelen, of in elk geval het gesprek aangaan en kennismaken. Zo breng je mensen bij elkaar en bouw je aan die wereld die je graag wil zien.”

Kortgezegd was het voor Karindra “een raar jaar”, niet alleen wat betreft de beperkingen rondom optredens, maar ook in haar persoonlijk leven. Haar relatie ging uit en vlak daarna kwam de coronacrisis. “Ergens werd de wereld op pauze gezet en dat kwam me wel goed uit. Ik moest echt even opnieuw bedenken wat ik wilde en wie ik was.” Toch vond en vindt ze het zeker ook een pittige tijd. “Ik miste het optreden met de band, het samen zijn, het samen spelen. Aan het eind van de zomer kregen we de vraag of we twee showtjes wilden doen. Ik heb meteen ‘Ja’ gezegd.” Die twee optredens deden haar ongelofelijk veel goed. “Ik knapte ervan op. Het was heel erg fijn om weer met de band te zijn.”