In het Louis Harlooper Complex ging afgelopen woensdag de nieuwste film van regisseur Jos Stelling in première. ‘Het Meisje en de Dood’ was al te zien op het Nederlands Filmfestival (winnaar Beste Camera, Beste Geluid, Beste Film), maar draait sinds deze week in verschillende zalen door heel Nederland. Tijdens de feestelijke première waren Jos Stelling, production designer Gert Brinkers en tekstschrijver en sound designer Bert Rijkelijkhuizen aanwezig. Na afloop van de filmvertoning was er ruimte voor vragen en de avond eindigde met een borrel in de foyer. 

‘Het Meisje en de Dood’ vertelt het verhaal van de jonge Russische Nicolai (Leonid Bichevin) die rond de eeuwwisseling tijdens een tocht van Moskou naar Parijs overnacht in een merkwaardig hotel in Leipzig. Hij is van plan om de volgende dag weer verder te reizen, maar dan ontmoet hij de mooie, fragiele courtisane Elise (Sylvia Hoeks). Hun liefde is kansloos. Niet alleen verkeert ze in slechte gezondheid, ze is ook nog eens eigendom van een rijke Duitse graaf (Dieter Hallervorden). Nicolai belooft Elise dat hij haar op een dag uit het hotel mee zal nemen, maar elke poging daartoe strandt. Geld, macht en onmacht, ziekte en nederlaag maken de dagen uitzichtloos voor de twee geliefden. Als Nicolai vijftig jaar later als oude man terugkeert naar het hotel, smelten heden en verleden samen.

Na afloop van de film vertelt Jos Stelling over de achtergrond van de film. ‘Het is een project van vrienden geweest. Zelfs de acteurs hebben voor de helft van de prijs gewerkt. We hadden 30 dagen om de film te schieten, werkten 12 uur per dag en iedereen sprak zo ongeveer een andere taal. De meeste zonnige scènes zijn zelfs in het donker, met speciale belichting gefilmd. Ik denk dat we zeker anderhalf jaar opzoek zijn geweest naar een geschikte locatie. Google Earth bood uiteindelijk uitkomst. Ik vond het heerlijk om weer eens een film te maken waarin niet alles precies is wat het lijkt, zoals tegenwoordig in veel Nederlandse films gebruikelijk is.’

Cinematografisch is ‘Het Meisje en de Dood’ een genot om naar te kijken. Complimenten voor de artdirector, want de sfeer die neergezet wordt door de invulling van het decor en de kostuums is indrukwekkend. En ook de begeleidende muziek is weloverwogen en heerlijk subtiel waar nodig. Iets minder subtiel is het acteerwerk, wat af en toe neigt naar theatraal. Dit is niet ongepast in enkele van de absurdistische scènes, maar maakt de kleine intieme momenten in de film wat ongeloofwaardig. Sylvia Hoeks is goed op haar plek in de rol van beschadigd meisje en zorgt tijdens de emotioneel beladen scènes voor de nodige zwaarte. Ook het acteerwerk van Dieter Hallevorden mag genoemd worden, zijn rol als graaf speelt hij op precies de juiste manier uit. Als een schrijver dit verhaal als boek had aangeleverd, hadden er zeker een paar pagina’s geschrapt morgen worden, maar alles bij elkaar is het een noemenswaardige poging tot het verwonderen en verrassen van het Nederlandse publiek.

Door: Karlijn Meinders