Ineens weet ik hoe we ervoor kunnen zorgen dat het Geldmuseum zeker blijft. Nee, daar hoeven we niet veel voor te doen. Sterker nog, het kan heel eenvoudig. Omdat het eigenlijk al zo is. We hoeven het alleen nog te formaliseren. Handtekening eronder. Klaar.

Het enige wat we formeel moeten vastleggen is dat het Geldmuseum een onlosmakelijk onderdeel is van een geheel. Zonder het Geldmuseum is dit geheel een stuk minder waardevol. En zonder het Geldmuseum is het geheel het geheel niet meer. En wat is dat geheel dan? Het Museumhalfuur! Nee, wacht, denk nu niet dat ik vermoed dat we het Geldmuseum kunnen redden door daar een half uur rond te lopen. Nee, met die tijdsaanduiding heeft mijn idee niets te maken. Het Museumhalfuur is een variant op het Museumkwartier, die voorname Utrechtse wijk met al die mooie musea. Daar kun je aardig veel tijd doorbrengen. Ja, veel meer dan een kwartier. Maar altijd minder lang dan hier. In Lombok heb je al snel twee keer zo veel tijd nodig als in het Museumkwartier. Vandaar dat Museumhalfuur.

En zeg nou eerlijk, Lombok is toch ook een museumwijk. Goed beschouwd hebben we hier immers meerdere musea.  Ik tel er al gauw vier. Waarvan er maar eentje ‘museum’ in haar naam heeft. Het Geldmuseum. Maar eigenlijk is molen De Ster ook een museum. De molen vertelt veel over het molenaarsvak en over de werking van het gebouw. En ze zagen er nog hout zoals vroeger. Maar ook de wijk om deze molen heen is te zien als museum. Een openluchtmuseum. Vooral als je de wijk via de Abel Tasmanbrug of de J.P. Coenbrug binnengaat. Daar zie je de wereld van 100 jaar geleden. Goed onderhouden. En altijd levendig. Want er wordt nog gewoon gewoond. Bovendien vertelt deze wijk veel over de geschiedenis van integratie. Over saamhorigheid. En dat helemaal gratis. Dat is wel wat anders dan het openluchtmuseum in Arnhem.

Als je Lombok verlaat via een van de twee eerdergenoemde bruggen, kom je automatisch uit in het volgende museum. Het openwatermuseum. Die woonboten aan de Leidse Rijn en het Merwedekanaal vormen immers ook een soort tentoonstelling. Die woonboten op het Merwedekanaal zorgen voor een prachtig uitzicht vanaf de Muntbrug. Een onbetaalbaar kunstwerk. En dan die boten op de Leidse Rijn. Alle kunststromingen van de afgelopen 100 jaar lijken hier wel samen te komen. Een woonboot lijkt wel beschilderd door een leerling van Mondriaan. Een andere boot heeft kubistische trekken. Dan is er nog een expressionistische boot. En een minimalistische. En daar ligt dan weer een futuristische boot, met haar mooie verticale lijnen. Hoe vaak ik ook langs dit rijtje woonboten fiets, ik ben steeds verrast. Want dan is de spiegeling in het water weer wat mooier. Of schijnt het zonlicht weer net anders. En als het slecht weer is, zien de woonboten er weer heel anders uit. Sober, streng, maar nog steeds pronkend.

Maar ja, om als het regent lang naar die woonboten te kijken, lijkt me iets te veel van het goede. Vooral omdat je er tegenover heerlijk kunt schuilen in de machtige Rijksmunt. Dit gebouw kun je zien als het poortgebouw van Lombok. Gemaakt in dezelfde tijd als de wijk. Maar dan is het statiger. Een voorname entree. Of een waardig slot van een wandeling langs het openlucht- en het openwatermuseum. Waar je natuurlijk veel meer kunt dan schuilen. In het Geldmuseum kun je veel genieten en opsteken. Over geld. En over de wijk.

Al moet ik daar nu wel aan toevoegen dat ik Lombok momenteel niet zo heel veel terugzie in het museum. Dat was in ieder geval een paar jaar geleden veel meer. Toen was er de tentoonstelling ‘Poen, Para, Doekoe, Floes’ te bewonderen. Deze tentoonstelling maakte op een innemende manier duidelijk hoe er in de wereld over geld wordt gedacht. Als leidraad hiervoor dienden de landen van herkomst van mensen die nu in Lombok wonen. Het is nog steeds een van de leukste tijdelijke tentoonstellingen die ik ooit heb gezien. Misschien is het goed om deze tentoonstelling weer te openen. En voor altijd open te houden. Dat zou het Geldmuseum helemaal een onlosmakelijk onderdeel maken van Lombok. En dus van het Museumhalfuur. Net zo onlosmakelijk als het Catharijneconvent is voor het Museumkwartier. Zonder dat museum is het Museumkwartier een stuk minder fraai. Net zoals onze wijk toch minder is zonder het Geldmuseum.

Zonder dat museum is Lombok hooguit een Museumhalfuurtje. En dat klinkt ineens heel anders. Alsof de wijk een tussendoortje is. En ineens veel minder voorstelt. En misschien is dat dan ook wel zo.

Ook gepubliceerd op www.lombox.nl