Met een achtergrond in architectuur is YiLing Hung misschien een wat vreemde eend in de bijt bij de theateropleidingen van HKU. Voor Hung is het echter niet zo gek. “Bij mijn studie architectuur in Taiwan geloofden we dat het niet alleen over de schoonheid van de ruimte ging, maar ook over de interacties in de ruimte.”

YiLing Hung studeerde in 2016 af van de masteropleiding ‘Scenography’ aan HKU. Hier leerde ze kennismaken met alles rondom theatervormgeving: geluid en licht bijvoorbeeld, maar ook het gebruik van multimedia is onderdeel van de opleiding. “Ze geven studenten de ruimte en de vrijheid om zelf te experimenteren. Als ik dacht, ik wil volgende week een presentatie geven om feedback te vragen, dan kon dat”, aldus Hung.

De stap van architectuur naar theater blijkt na haar uitleg logischer dan je vooraf zou denken. “Als ontwerper kun je een ruimte gebruiken om de interactie tussen mensen te beïnvloeden”, aldus Hung. Daarom verhuisde ze in 2013 voor een masteropleiding in architecturale interventie naar Zweden. “Maar daar merkte ik een enorme cultuurshock. De stad Umeå, waar ik ging studeren, was ver van alles af. Het weer was ook extreem: zes maanden van het jaar lag er sneeuw. Ik kwam uit een tropisch land.” Bovendien bleek de gekozen studie toch nog te dicht bij de architectuur te liggen.

Scenography

Na een jaar besloot Hung van studie en land te switchen. Hung hoorde goede verhalen over studeren in Nederland en na een proefbezoek viel de keuze op de master ‘Scenography’ van HKU. “Ik denk dat je van verschillende scenografen verschillende definities over hun vak kunt horen”, vertelt Hung. “Wanneer je aan theater werkt, moet je aan de ruimte denken: aan de mensen en objecten erin, maar ook aan de deelnemers.” Hung heeft het bewust niet over een ‘publiek’. “Een publiek is passief”, legt ze uit. “Deelnemers zijn betrokken en actief.”

Inmiddels heeft ze al verschillende succesvolle projecten in Nederland georganiseerd. Vorig jaar won ze bijvoorbeeld het Popup Festival in Ede met een kunstproject op straat en in 2017 werkte Hung samen met RAUM door de dagelijks veranderende skyline van Leidsche Rijn te illustreren.

Op het moment werkt ze aan een project waarin ze haar ervaring van culturele verschillen kan verwerken. Ze heeft vier ‘internationals’ in Nederland gevraagd naar hun ervaringen. Zo vraagt ze naar hun redenen om te verhuizen, wat nu hun beeld van het ‘moederland’ is en wat ze hebben meegenomen. “Het zou mooi zijn als een andere internationals de verhalen hoort en zich daardoor beter voelt of dat een Nederlander hierdoor andere culturen leert kennen.”

Eetculturen

Naast dit project is Hung bestuurslid van een Engelstalig theatergezelschap in Utrecht en onderzoeker bij HKU. Voor haar promotieonderzoek kijkt ze naar de invloed van verschillen in eetculturen op Taiwanezen in Nederland. “In Taiwan kan je 24 uur per dag vers en bereid voedsel krijgen”, legt ze uit. “In Nederland moest ik wennen dat je moet plannen wanneer je boodschappen gaat doen en wanneer je gaat koken. Daarnaast is het in Taiwan zo dat je met vrienden altijd samen gaat eten. Hier spreek je sneller af voor koffie of een drankje.”

Inmiddels woont Hung al enkele jaren in Nederland en is ze in 2018 getrouwd met een Nederlander. Bovendien zijn er veel kansen voor kunstenaars in Nederland. “In Taiwan is er niet veel steun en zijn er weinig kansen voor beginnende kunstenaars. Taiwanese kunstenaars die in het buitenland projecten uitvoeren worden soms wel gesponsord.” Toch zou ze uiteindelijk weer een keer tijdelijk in Taiwan willen wonen. “Ik zou graag een brug willen bouwen tussen kunst in Nederland en kunst in Taiwan.”

Dit artikel komt tot stand in samenwerking met HKU. HKU is met meer dan 4000 studenten één van de grootste kunsthogescholen van Europa en telt vele tientallen studierichtingen op het gebied van kunst, media, muziek, theater, nieuwe technologie en ondernemerschap.