Vanavond is de NK Poetry Slam om 20.00 uur in de TivoliVredenburg. Een van de finalisten die kans maakt op de titel ‘Slampion 2015’ is de Utrechtse Marloes Robijn (30). De zelfstandig ondernemer strijdt met zeven andere ‘slammers’ om de Gouden Vink-trofee en prijzengeld van 1000 euro. Robijn: “Ik hoop natuurlijk te winnen, maar ik heb geen verwachtingen.”

Hoe ben jij ooit een poetry slammer geworden?

“Eerder heb ik een paar jaar geleden opgetreden op twee poëziefestivals. Daarna heb ik een keer met een slam meegedaan en dat vond ik verschrikkelijk. Het grote verschil is het wedstrijdelement. Ik vond het al heel spannend om voor een publiek een gedicht voor te dragen, maar er staat nog meer druk op als het publiek ook een echte beoordeling geeft. Dat dacht ik toen, maar vanaf 2013 ben ik meer gaan optreden. Nadat ik werd gevraagd door een andere jonge dichter om weer eens mee te doen aan een slam deed ik dat. Die slam won ik in januari 2014. Daardoor begon ik het toch leuker te vinden. Er is meer interactie met het publiek.”

Toegankelijk en moeilijk

Wat voor een soort slammer ben jij dan?

“Ik ben niet iemand die vrij en improviserend op het podium staat. Het went wel steeds meer en wordt steeds leuker.”

De finale van het NK Poetry Slam is toch ook niet niks?

“Nee, daar ben ik heel blij mee. Dat komt ook, omdat er veel op inhoud wordt gelet. Met alleen performance was het moeilijker geweest. Het is overigens wel een combinatie van. Het is soms erg moeilijk om poezie te vatten. Dat heb ik zelf ook. Als je het één keer hoort komt niet alles gelijk binnen, dat verschilt per dichter. De een heeft een wat moeilijker gedicht en de ander is wat toegankelijker.”

Waar behoor jij toe?

“Beide. Soms zijn mijn gedichten heel toegankelijk, maar er komt ook wel eens iemand naar me toe die zegt: ‘Het klonk wel mooi, maar ik weet niet precies waar je het over gehad hebt.’ Een aantal van mijn gedichten zijn dan ook mooier op papier.”

Wat verwacht je van de NK Slam van vrijdagavond?

“Slams trekken over het algemeen een groter en een ander publiek dan een gewone literaire avond. Het wordt de laatste tijd ook steeds meer opgepikt als een leuk avondje uit. Ik denk dat er meer aandacht voor is. Het slammen wordt volgens mij steeds bekender en poëzie wordt populairder.”

Je bent ook oprichter van de Utrechtse versie van Shut Up & Write. Kan je daar wat meer over vertellen?

“Het is eigenlijk heel simpel. We komen eens per maand bij elkaar in ‘In de Ruimte’ aan de Oudegracht aan de Werf. Dan gaan we rond een grote tafel zitten en stellen we ons even voor. Dan geef ik een seintje als het acht uur is en kan je een uur lang in stilte schrijven of werken aan wat je dan ook wil. Vaak heb ik de tijd om een gedicht te schrijven of af te maken. Om even een uur lang zonder afleiding te focussen werkt eigenlijk heel goed. Een uur duurt dan gek genoeg ook veel langer dan anders.”

Het weekend

Hoe ziet je dag eruit voorafgaand aan de finale?

“Heel gestrest ben ik bang. Ik moet ook nog dingen voor mijn werk afmaken en wil graag nog een gedicht maken. Voor een gedeelte gebruik ik dezelfde gedichten als bij de finale, maar voor een gedeelte beslis ik vandaag nog wat ik ga doen.”

En de rest van je weekend na de finale?

“Ik heb nu al veel zin in zaterdag. Deze vrijdag is een soort van hoge muur en daar kijk ik al de hele week naar. Zaterdag ben ik aan de andere kant van die muur en heb ik ook weer tijd voor andere dingen. Eerst zal ik vanavond na de Slam even naar de kroeg gaan waarschijnlijk. Ik zou graag willen uitslapen zaterdag, maar dat kan volgens mij niet echt.”

Waar ga jij vaak heen in de stad?

“De laatste tijd was ik er niet zo veel, maar ik ga vaak naar de Drie Dorstige Herten in de Lange Nieuwstraat. Of bij Kafé België op de Oudegracht. Daar ben ik meestal in de buurt als ik heb gewerkt bij In de Ruimte.”