De film Van Mars naar Venus moet crossdressen als ‘gewone’ heteroman bespreekbaar maken. HKU-student Kevin Kok (22) maakt de korte film als afstudeerproject en baseert hem op zijn eigen ervaringen. Een crowdfundingsactie loopt tot 17 maart.

In het kort moet de film gaan over een zeventienjarige jongen, Gijs, die schipper wil worden en met zijn vader werkt op de binnenvaart. Hij heeft het gevoel dat hij zijn vader moet vertellen dat hij zich af en toe graag kleedt als vrouw, ‘crossdresst’, maar heeft moeite het ter sprake te brengen. De hoofdpersoon in de film ziet eruit als een gewone jongeman die brommer rijdt en wel een biertje lust, wat precies de bedoeling is van regisseur en scenarioschrijver Kevin Kok.

“Juist door dit personage zo neer te zetten wilde ik het publiek laten zien dat ook iemand als de buurjongen, waar je niets aan afziet, de behoefte kan hebben om te crossdressen”, zegt Kok. Hij merkt dat mensen nog veel vooroordelen hebben over crossdressers en vaak niet weten wat het inhoudt. “Crossdressen is een lastige kwestie en is anders dan travestie, dragqueens en transseksualiteit. Maar het is zeker een grijs gebied met diverse uitingen”, vertelt hij. Crossdressen gebeurt volgens Kok vooral onder heteroseksuelen die zich over het algemeen wel identificeren met hun eigen geslacht.

Geen keuze
Kok heeft een vriendin, door wie hij de laatste tijd minder de drang voelt om te crossdressen. “Ik merk dat ik het nu heel fijn vind om man te zijn, ook voor haar. Op die manier vindt ze me aantrekkelijk”, aldus Kok. Hij heeft nu het idee dat zijn behoefte aan crossdressen samenhangt met een zeker gevoel van eenzaamheid en minder lekker in zijn vel zitten. De periode waarin hij zich het vaakst kleedde als vrouw deed hij dat gemiddeld twee keer per week, maar fluctueerde dat ook tussen één week elke dag en dan een paar weken weer helemaal niet.

Hoe dat dan precies gaat is volgens Kok natuurlijk voor iedereen anders. “Ik kleed me als vrouw en bekijk mezelf dan. Mijn baard haal ik er bijna nooit af, omdat ik mezelf het mooist vind als man. Mijn look als vrouw is in die zin vaak een teleurstelling en dan is het snel klaar. Als ik mezelf er wel prettig bij blijf voelen, ga ik gewoon door met waar ik mee bezig was, of ga ik tv kijken. Ik gedraag en beweeg me dan ook vrouwelijker. Ik heb tot dusver nooit de behoefte gehad om ermee naar buiten te gaan, maar dat kan wel.”

De behoefte om te crossdressen is volgens Kok aangeboren, net als seksuele voorkeur. Op zijn 17e kwam Kok erachter dat hij die behoefte had. “Het is geen optie om het niet te doen”, vertelt hij. “Als je het probeert te onderdrukken, zie je juist vaak dat je je dan minder goed gaat voelen, dat je chagrijnig wordt of depressief. En ik heb het idee dat bijna elke crossdresser wel een paar keer op het punt komt dat ze al hun vrouwelijke spullen weggooien en het nooit meer willen doen. Toch kopen ze uiteindelijk alles weer terug.”

In de media
Gijs, de hoofdpersoon in de film, heeft wel wat weg van Kevin Kok. “Het is een gedramatiseerde versie van mijn eigen verhaal. Gijs begint wel in een veel verder stadium, omdat hij het voor zichzelf al geaccepteerd heeft en zich nu focust op het nieuws brengen aan de buitenwereld. Ik heb zelf nog lang geworsteld met de acceptatie”, zegt Kok. Door het aftasten van referentiepunten in de media en het overleggen met vrienden is hij op het punt gekomen dat hij er zo openlijk over durft te praten. “Toen ik het model Andrej Pejic voor de HEMA zag poseren besloot ik dat ik net als hij dan wel androgyn moest zijn. Maar toen ik even later Jett Rebel op tv zag, besloot ik dat dát het was, dat ik net als hij soms een beetje vrouwelijk ben. Ik dacht dus elke keer weer dat ik iemand anders was.”

Kok wil het taboe op crossdressen doorbreken. “Crossdressers schamen zich vaak en praten er daarom weinig over. De openlijke crossdressers die ik ontmoet heb, waren vaak mannen van vijftig die toegaven dat ze er al sinds hun tienerjaren mee liepen”, vertelt hij. “Doordat er weinig over bekend is, ging ik er in eerste instantie maar vanuit dat ik dan wel transseksueel moest zijn en ook op mannen zou vallen. Ik hoopte eigenlijk dat ik gewoon een heteroseksuele vrouw was, omdat dat nog het ‘normaalst’ zou zijn. In de media komt transseksualiteit meer ter sprake dan deze ingewikkelde tussenvorm. Transseksueel zijn leek me makkelijker, maar na gesprekken met een seksuologe bleek dat dit niet het geval was bij mij.”

Crowdfunding
Voor zijn film Van Mars naar Venus loopt een crowdfunding op Cinecrowd. Op dit moment is er 74 procent van het streefbedrag opgehaald: 6.500 euro. “We gaan het geld gebruiken voor apparatuur, locaties, vervoer van crewleden, eten en attributen”, vertelt Kok. De vijftien crewleden en alle acteurs werken op vrijwillige basis mee aan de film, waarvan de opnames op 17 april beginnen. De première is vermoedelijk in oktober, maar de film is al in juli af om geselecteerd te kunnen worden voor het Nederlands Film Festival.

Tekst: Eva de Koeijer