In 2025 is het 80 jaar geleden dat Nederland werd bevrijd. In de podcastserie Utrecht ten tijde van oorlog gaat redacteur Emily Hengeveld opzoek naar Utrechtse verhalen uit de Tweede Wereldoorlog. Want terwijl vaak dezelfde verhalen ten tonele worden gevoerd, blijft de lokale geschiedenis in de schaduw staan. De eerste aflevering draait om de Februaristaking in Utrecht.
In de aftrap keren we terug naar 26 februari 1941. Een moment waarop Utrechtse arbeiders massaal het werk neerlegden, uit protest tegen de Jodenvervolgingen door de Duitse bezetter. Een eenmalige, spontane protestactie, die al gauw, onder dreiging met executies, ten einde komt.
Wim van Scharenburg, directeur van Museum Zuilen, vertelt over zijn vader, die meedeed aan de staking. Annie Endeman deelt haar herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog.
In de volgende aflevering hoor je meer over Jongerius fabriek, een plek die een grote rol speelde bij de smokkel van munitie aan het verzet. Blijf ons volgen om meer te ontdekken over de ingrijpende gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog in onze stad.
De eerste aflevering van Utrecht ten tijde van Oorlog is nu te beluisteren op Spotify en Apple. De podcast is een productie van HUB Utrecht, in samenwerking met DUIC, UStad, Stichting Journallab en de gemeente Utrecht.
5 Reacties
ReagerenTja toen was Nederland nog echt Nederlands ik denk dat er nu weinig mensen zouden protesteren.
Geenstijl@Utrecht
Hoe in en intriest dat je gelijk hebt.
Doet me denken aan de uitspraak van Hegel:
De geschiedenis leert
Dat de mens niets leert
Van de geschiedenis.
Leuk stukje, mooie vertellingen en promotie van het knusse en herkenbare werkspoor museum wat overigens een geweldige prestatie van Wim van Scharenburg is maar ik mis toch het verhaal achter de oorsprong van het verzet en Februaristaking dat vermoedelijk voornamelijk uit de CPN hoek kwam, wie waren dat, wie waren die mensen die daadwerkelijk actief in het verzet bezig waren, wie waren die echte verzetsdeelnemers……… Hopelijk komen de echte verzetsdeelnemers ooit nog eens boven water en word hun zwijgen doorbroken, word het echte verhaal ‘de waarheid’ voor iedereen zichtbaar.
Of deze leden van de CPN betrokken waren bij het verzet weet ik niet maar het volgende blijf ik een bijzonder verhaal vinden.
Mijn oma en opa van Leeuwen hadden voor en tijdens de oorlog op de Maliebaan een theehuis (voormalig politiepost). Het bestuur en/of leden van de CPN afdeling Utrecht zaten tijdens de oorlog ondergedoken in de Geertekerk en ‘s-avonds gaf mijn opa deze mensen te eten. Een hachelijke onderneming, immers de kantoren op de Maliebaan waren hoofdzakelijk bezet met Duitse instanties en eveneens zat er het hoofdkantoor van de NSB.
De Duitsers hadden hier kennis van en opa kreeg te horen dat het theehuis zou worden afgebroken omdat het in de vuurlinie zou liggen. Niets was minder waar maar je zult je wellicht afvragen waarom mijn opa niet opgepakt werd.
Ver voor de 2e wereldoorlog heerste er armoede en hongersnood in Duitsland. Hoe ze een Duitse familie kende is mij niet helemaal bekend maar in ieder geval vertrokken mijn opa en oma naar Duitsland (treinkaartje is nog in mijn bezit) om bij dit gezin 2 jongens op te halen en deze in Nederland aan te laten sterken. De jongens hebben jaren bij de familie van Leeuwen in de Boomstraat gewoond en noemde mijn opa en oma ‘Vati und Mutti’. De jongens zijn op een gegeven ogenblik weer naar Duitsland vertrokken.
De oorlog breekt uit en op zekere dag wordt er geklopt op de deur van de Boomstraat. Mijn opa doet open en daar staat een jonge Duitse officier, ‘hallo Vati’. Mijn opa was een fanatieke CPN’er en verteld hem dat hij met een Duits uniform aan zijn huis niet binnenkomt en ‘s-avonds komt de Duitse officier weer terug in een burger kloffie. Een Duitse soldaat die in oorlogstijd zijn uniform niet draagt zou een reden kunnen zijn om gefusilleerd te worden. De liefde en dankbaarheid voor zijn Nederlandse ‘vader en moeder’ moet groot geweest zijn.
Alfred was gestationeerd op de Maliebaan!
Beste Kees,
Erg mooi verhaal, tja het kan soms erg vreemd lopen in het leven, hebben ze na de oorlog nog contact gehouden, ben daar wel benieuwd naar.
M.v.g.