‘In Utrecht’ zoomt regelmatig in op dagelijkse, soms typisch Utrechtse zaken en gebeurtenissen en presenteert die vanuit een dikwijls onalledaagse invalshoek. ‘In Utrecht’ is een initiatief van Dorrit Boer (fotografie) en Maurice Hengeveld (tekst).

Torens zijn er in verschillende hoogtes, weet ‘In Utrecht’ inmiddels. Zo heb je de Domtoren, met zijn 112 meter het pronkstuk van de stad. Zo had je de Belle van Zuylen, het torenontwerp van 262 meter hoogte, dat gerealiseerd zou worden in het centrum van Leidsche Rijn als er zich geen economische crisis had voorgedaan. Er is de 105 meter hoge Rabotoren van de bank met de ambitie om alle culturele voorzieningen in onze binnenstad aan zich te binden. En naar alle waarschijnlijkheid verrijst in het stationsgebied binnen een aantal jaren het Jaarbeursplein Hotel met zijn twee ‘torens’, waarvan de hoogste 90 meter wordt. Discussie over die torens is er ook volop, want eigenlijk zijn het alleen de projectontwikkelaars die hoger willen bouwen dan de Dom. Utrechters vinden doorgaans dat dat niet zo nodig is.

Waar in het geheel niet over gediscussieerd wordt zijn de vele kleine torentjes die de stad rijk is. Ze zijn overal te vinden maar worden zelden opgemerkt. ‘In Utrecht’ kwam een boekje op het spoor over dergelijke torentjes in Baarn en dacht: ‘Waarom niet een stukje wijden aan de Utrechtse torentjes?’ En zoals altijd werkt het zo, dat als je eenmaal ergens op inzoomt er een wereld voor je opengaat. ‘In Utrecht’ bleef fotograferen maar moest uiteindelijk een selectie maken uit al die foto’s omdat de ruimte in deze rubriek natuurlijk beperkt is. En ook uw aandacht kent waarschijnlijk zijn beperkingen. Het punt dat ‘In Utrecht’ met deze serie eigenlijk wil maken is: ‘Waarom is er zoveel aandacht voor die grote torens en zo weinig voor de kleine?’. Een vraag die overigens niet alleen voor torens geldt.