Rowwen Hèze-zanger Jack Poels: ‘Spelen in Utrecht voelt als een thuiswedstrijd’ | De Utrechtse Internet Courant Rowwen Hèze-zanger Jack Poels: ‘Spelen in Utrecht voelt als een thuiswedstrijd’ | De Utrechtse Internet Courant

Rowwen Hèze-zanger Jack Poels: ‘Spelen in Utrecht voelt als een thuiswedstrijd’

Rowwen Hèze-zanger Jack Poels: ‘Spelen in Utrecht voelt als een thuiswedstrijd’
De zanger van Rowwen Hèze. Foto: Robert Oosterbroek / DUIC
Als je aan Limburg denkt, komen bijna als vanzelf de klanken van de band Rowwen Hèze in je hoofd. Zanger en tekstschrijver Jack Poels van deze oer-Limburgse band heeft een speciale band met Utrecht. De zestigjarige Poels kocht tien jaar geleden zelfs een tweede huis aan de Oudegracht. Op 23 en 24 juni speelt Rowwen Hèze samen met Toneelgroep Maastricht de voorstelling Pinkpop in de Utrechtse Stadsschouwburg.

Als je aan Limburg denkt, komen bijna als vanzelf de klanken van de band Rowwen Hèze in je hoofd. Zanger en tekstschrijver Jack Poels van deze oer-Limburgse band heeft een speciale band met Utrecht. De zestigjarige Poels kocht tien jaar geleden zelfs een tweede huis aan de Oudegracht. Op 23 en 24 juni speelt Rowwen Hèze samen met Toneelgroep Maastricht de voorstelling Pinkpop in de Utrechtse Stadsschouwburg.

“Als ik Utrecht binnenloop en ik zie de Dom, dan maakt mijn hart een sprongetje. Wat fijn is het hier. Spelen in de stad voelt een beetje als een thuiswedstrijd. Toch voel ik me nog steeds echt Limburger en geen Utrechter, hoor”, zegt Poels.

De afgelopen maanden toerde Poels samen met de mannen van Rowwen Hèze en toneelgroep Maastricht door het land met de voorstelling Pinkpop. De voorstelling waarin Huub Stapel en Henriëtte Tol de hoofdrol spelen, speelt zich af tegen de achtergrond van het festival waar Rowwen Hèze in 1992 doorbrak bij het grote publiek. Maar het is vooral een liefdesverhaal over een man die zijn geheugen kwijtraakt.

“De samenwerking met toneelgroep Maastricht vond ik in het begin heel spannend. Ik heb als muzikant veel meegemaakt, maar dit is toch weer nieuw. Mijn moeder had tegen het einde van haar leven ook te kampen met geheugenverlies. Ik putte dan ook uit eigen ervaring en schreef de liedjes alleen thuis. Ik was heel zenuwachtig of alles op toneel wel op z’n plek zou vallen, maar het is prachtig geworden.”

Het overlijden van Poels’ moeder was ook een indirecte aanleiding om zijn tweede huis in Utrecht te kopen. “Tien jaar geleden liep ik met mijn vrouw langs de Oudegracht. We kwamen wel vaker in Utrecht om vrienden te bezoeken. Ik opperde toen het idee om iets te kopen. We hadden het huis van mijn moeder verkocht. Met dat geld hebben we de diezelfde dag een huis gekocht.” Hij noemt  zijn Utrechtse onderkomen steevast ‘kamer’, maar verbetert zichzelf dan lachend: “Ik moet het van m’n vrouw Jolanda een appartement noemen. Maar het is echt heel klein, hoor!”

Als Poels een paar dagen vrij heeft, pakt hij de trein vanuit Limburg om met zijn vrouw of zoon af te reizen naar Utrecht. “Ik kom er voor mijn gevoel veel te weinig. Maar de dagen dat ik er ben, geniet ik met volle teugen. Utrecht is een plek waar ik tot rust kom. Het is een fijne, eerlijke stad. Niet te veel poeha, alles met de menselijke maat.”

Een alternatief kerstdiner

Het contrast met zijn kleine vertrouwde Limburgse dorp America is groot. “In het dorp ken ik alles en iedereen. Hier is dat anders, hier heb je andere dingen. In een stad voel ik me ook anders. Ik vind het tegenwoordig heerlijk om me een tijdje in het stadsleven onder te dompelen. Dat is wel gegroeid. Toen ik jong was, vond ik dat maar niks. In het liedje Noeit mier goan uit 1995 schreef ik nog over de spanning die ik voelde bij het afdalen van de roltrap op het station van Utrecht. Een bezoek aan een stad als Utrecht was in die tijd heel wat. Ik moest iets overwinnen om erheen te gaan. Als ik daar nu op terugkijk. snap ik niet dat ik het ooit zo gevoeld heb. Nu verheug ik me elke keer weer op Utrecht.”

‘Het liedje Noeit mier goan gaat over de spanning die ik vroeger voelde bij het afdalen van de roltrap op Utrecht Centraal’

Dat nu alles anders is, blijkt wel als Poels over zijn fijne herinneringen aan de stad begint. Hij voelt zich er inmiddels als een vis in het water. “Soms slenter ik gewoon wat rond. Dan koop ik bij De Oude Tijd een sigaartje, of ik drink een ijskoud biertje bij De Postillon of Café van Wegen. In de avond geniet ik graag van een mooie film in het Louis Hartlooper, Springhaver of ’t Hoogt. En als ik vanaf Ledig Erf over de gracht weer terugloop naar ons appartement, voelt het alsof ik door Italië loop. Sinds een tijdje heb ik ook de OV-fiets ontdekt. Soms trap ik flink door en kom dan uit bij terrassen die ik nog niet kende. Dat is superleuk.”

Ook heeft hij minder leuke herinneringen aan de stad. Toen hij net het huis had gekocht, besloot hij in alle rust de kerstdagen met zijn geliefde door te brengen. “We wilden gaan eten, maar alles was dicht. Ik heb nog nooit zo’n desolate stad gezien als Utrecht op die eerste kerstdag. Zonder eten keerde ik terug naar mijn vrouw. In het keukenkastje lagen nog wat rijstwafels en een potje pindakaas. Dat was toen ons alternatieve kerstdiner. Achteraf kan ik er wel om lachen. Utrecht is sowieso een rare stad, die in de ochtend pas laat ontwaakt.”

Deze kerstervaring vormde de inspiratie voor het muzikale kerstverhaal Rijstwafels met pindakaas dat hij met zijn ‘hobbyproject’ Herberg de Troost in 2012 maakte. Hij zingt op dit album hoe hij zoekend naar eten langs de Oudegracht loopt, voorbij ZiZo, Tivoli en De Postillon. “We hebben deze voorstelling een aantal keer gespeeld in een voormalige kerk in Horst. Ik had wat Utrechtse vrienden uitgenodigd. Het waren prachtige bourgondische avonden met hapjes en drankjes en mijn vrienden waren laaiend enthousiast. Na afloop kwamen ze naar me toe. Ze zeiden”, Poels zet een overdreven Hollands accent op, “‘Zoiets zie je bij ons in Utrecht niet’.” Waarom die voorstelling nooit in Utrecht heeft gespeeld, weet hij niet. “Dat is eigenlijk wel jammer. Als er ooit een vraag komt, moeten we het daar maar eens over hebben.”

23 en 24 juni Stadsschouwburg Utrecht
Pinkpop – Toneelgroep Maastricht & Rowwen Hèze

 

Schrijver: Bart Thiesen

1 Reactie

Reageren
  1. theo bont

    Bedankt voor het fantasties artikel met Jack Poels, als ras utrechter en groot Jack Poels fan, heb ik hier vreselijk van genoten.( ps ook al vele andere interesante reportages gespot) maar dit was voor mij persoonlijk een hoogte punt. geweldig.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).