In Italië is ophef ontstaan rondom de designpresentatie van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) op de internationale Designbeurs Salone Internazionale del Mobile in Milaan. Dat meldt de HKU in een persbericht. Organisation in Design, host van de HKU tijdens de ‘Salone’, ontving honderden emails van dierenactivisten naar aanleiding van het werk van Merel Bekking, oud-studente van de HKU. Van eendagskuikens, restmateriaal van de bio-industrie en per kilo te koop, maakte Bekking een serie gebruiksvoorwerpen; accessoires en decoraties. 

Bekking: ‘Mijn werk is een zoektocht naar schuldgevoel. Ik wil graag dat mensen nadenken over het gebruik van dierlijke materialen. Ik wil niet mijn mening etaleren, maar wél iets onder de aandacht brengen.’ De serie was samen met een aantal andere werken van oud-HKU-studenten te zien tijdens de ‘Salone’, de belangrijkste Designbeurs ter wereld. Sigrid van Willigen, hoofd van de School of Design: ‘Bekking combineert oprechte verwondering met esthetiek. Haar werk en de reactie die het losmaakt laten zien dat Design midden in de maatschappij staat. Onze studenten stellen kritische vragen bij alles wat ze om zich heen zien, of dat nou materialen, denkbeelden, productiemethoden of cultuurverschillen zijn. In deze tijd met grote vraagstukken zit niemand te wachten op nóg een stoel. Design moet ergens over gaan, een toepassing hebben.’ 

Bekkings werk draagt de titel ‘Maarja, denk ik dan, die waren toch al dood’; een uitspraak van een vrouw die haar – leren – schoenenverslaving vergoelijkt. Bekking: ‘Ik vind het interessant om te zien waar de hebzucht het overneemt van het schuldgevoel. Daarin spelen esthetiek, betaalbaarheid, maar ook confrontatie een rol. In schoenen zie je geen directe link met een koe, je wordt nergens mee geconfronteerd. In mijn werk heb ik gespeeld met die herkenbaarheid. Is de herkomst van wat je koopt of draagt dan pas belangrijk als je daarmee geconfronteerd wordt?’