Schrijfster Anna Woltz won dit jaar de Gouden Griffel voor beste kinderboek van 2016 met haar boek Gips. “Voor mij de allermooiste prijs die ik kan winnen.”

Begin oktober kreeg Anna Woltz de Gouden Griffel uitgereikt van de jury op het Kinderboekenbal, dat de Kinderboekenweek inluidt. Elk jaar worden er tien boeken genomineerd voor de Zilveren Griffel en wordt er tijdens het Kinderboekenbal één bekroond tot beste kinderboek van het jaar. Op een Gouden Griffel voor Gips had Woltz niet gerekend, wel had ze stiekem gehoopt op een zilveren. Gips is haar 21ste kinderboek. “Steeds meer mensen zeiden tegen me dat het tijd werd dat ik een griffel kreeg. Dat het meteen de gouden zou zijn, kwam als een grote verrassing. Goud lag nog buiten mijn horizon, mijn fantasie ging in stapjes; ik dacht dat ik eerst een zilveren zou winnen.”

Woltz is ontzettend blij: “De prijs voelt als een mooie erkenning; iedereen kent de Gouden Griffel.” Ze genoot van alle reacties die ze kreeg. “Maar het was ook gek om van zoveel mensen iets te horen; iedere man met wie ik ooit een date heb gehad, bleek mijn nummer nog te hebben”, lacht ze. De leukste reactie kwam van haar oude basisschooljuf Nel. “Mijn favoriete juf, die ik al 25 jaar niet heb gezien. Zij had een brief geschreven naar mijn uitgeverij. Ik herkende haar handschrift direct; ze heeft nog steeds zo’n mooi juffrouwenhandschrift. Nel schreef dat ze na het horen van het nieuws direct op haar fiets is gesprongen mijn boek te kopen. Zo ontroerend.”

Gips
Gips gaat over het 12-jarige meisje Fritz, dat een week geleden heeft gehoord dat haar ouders gaan scheiden. Ze is boos en besluit nooit meer verliefd te worden. Het oordeel van de jury: ‘Woltz verbindt en vervlecht verhaallijnen virtuoos. Haar beeldende taal heeft geen nadere uitleg nodig. Alles heeft een functie.’ Woltz zegt wel dat het ‘een rotboek’ was om te schrijven. “Ik leef altijd erg mee met mijn hoofdpersonen, een half jaar lang heb ik het gevoel gehad dat mijn ouders een week geleden waren gescheiden.” Hoe lukt het haar zich zo inleven in een tienermeisje? “Ik ben zelf twaalf geweest en dat kan ik me goed herinneren. Eigenlijk ben ik nooit gestopt met denken als een kind.”

Hoofdpersoon Fritz’ voornemen om nooit meer verliefd te worden, mislukt. “Ik zou zelf nooit zeggen dat mijn boeken een boodschap hebben, want dat klinkt veel te educatief. Maar het is wel hoe ik naar het leven kijk; het kan heel vaak misgaan in de liefde, maar ik blijf altijd hoopvol.” Woltz wil kinderen graag meegeven dat er altijd onverwachte dingen gebeuren in het leven, maar dat die het juist mooi maken. “Anders wordt het saai.”

Eigenlijk ben ik nooit gestopt met denken als kind

Woltz’ boeken worden inmiddels in negen talen vertaald. “Ik wist niet dat je daarvoor zoveel moest reizen!” Druk op een nieuw boek na het winnen van de Gouden Griffel ervaart Woltz niet: “Op dinsdagavond won ik de griffel en woensdagochtend lag mijn nieuwe boek Alaska al in de winkel. Dus ik kon aan dat boek niets meer veranderen.” Die gedachte vindt ze wel ontspannend. De Gouden Griffel geeft haar zelfs een gevoel van vrijheid: “Kennelijk kan ik schrijven en komt mijn smaak genoeg overeen met die van kinderen. Geweldig!” Plannen voor het nieuwe jaar heeft Woltz nog niet. “Er komt vast een nieuw boek, maar ik heb zo’n druk jaar achter de rug dat ik eerst even rustig aan ga doen.”