Jan Mulder krijgt zijn eerste schilderlessen als hij een jaar of tien is. Hij krijgt deze lessen van zijn vader, die opgeleid was op de Rotterdamse Kunstnijverheidsschool, de tegenwoordige Willem de Kooning Academie. Tja, zo kan ik het ook, hoor ik u denken, maar het leven gaat niet altijd zoals je denkt dat het zal gaan. Ook niet voor Jan Mulder, geboren in 1955 in Almelo, en opgegroeid in Utrecht. Nadat zijn ouders besloten te scheiden, koos hij als stil teken van protest niet voor de schilderkunst, maar werd psychiatrisch verpleegkundige.

Soms lijkt het leven heerlijk simpel, je leert alle fijne kneepjes van de schilderkunst al in je vroege jeugd van je vader. Pa schilderde figuratief, in de trant van de zogenoemde ‘Haagse School’. Hij leert Jan hoe je een schilderij vanaf het kale canvas moet opbouwen. Het zijn leerzame lessen, maar als Jan Mulder een documentaire over de Amerikaanse ‘action painter’ Jackson Pollock (1912-1956) ziet, weet hij zeker dat als hij ‘groot’ is niet figuratief, maar abstract wil schilderen. Al op zijn zestiende jaar doet hij toelatingsexamen op de Academie Artibus (nu HKU) op de Plompetorengracht. In verband met zijn jonge leeftijd krijgt hij het advies nog een jaartje te wachten. Dat werden er elf!

Niet lang na het advies van Artibus gaan zijn ouders uit elkaar en die gebeurtenis heeft een grote invloed op de beroepskeuze die Jan maakt. Hij gooit zijn kwasten in een hoek en maakt een radicale ommezwaai. Hij gaat werken in Den Dolder bij de Willem Arntz Stichting en haalt daar ook zijn diploma psychiatrisch verpleegkundige. Het schilderen, dat hij met de paplepel kreeg ingegoten, blijft echter borrelen. In 1984, elf jaar na de afwijzing bij Artibus doet hij weer toelatingsexamen, nu dan bij de HKU. Jan Mulder wordt aangenomen voor de opleiding monumentale (vrije) schilderkunst. Hij krijgt er onder anderen les van Hans Siegmund (*1930).  In 1989 haalt Jan zijn diploma.

Hij betrekt eind jaren negentig een winkelruimte aan de Oude Gracht, nummer 38 en vestigt daar zijn atelier. In die tijd schildert hij met een donker palet. In de jaren die volgen gebruikt Mulder meer en meer kleur. Er ontstaan boeiende schilderijen, abstract- expressionistisch noemt hij ze dan nog. Tegenwoordig ‘hangt’ hij geen naam meer aan zijn stijl van schilderen. Jan Mulder zoekt nu naar ‘ruimte’ en herkenbaarheid, hij experimenteert. Hij werkt graag op grote doeken maar vindt het spannend om die weer naar kleinere doeken te vertalen. In 2006 verschijnt er een boek over zijn leven en werk onder de titel “Jan Mulder, schilderijen en aquarellen 1994-2006”. Dit boek geeft een mooi en helder beeld van de ontwikkeling die de schilder heeft doorgemaakt. Het atelier aan de Oude Gracht is nu getransformeerd in een tekenstudio en expositieruimte. Jan schildert nu in een atelier aan de Draaiweg.

Hoewel Jan Mulder vaak in Nederland exposeert, is zijn werk ook met regelmaat in New York USA te zien. In de Holland Tunnel Gallery, in de wijk Williamsburg, Brooklyn, is hij een graag geziene exposant. De eigenaresse van deze galerie heeft Utrechtse ‘roots’, zij biedt vaker een podium aan Nederlandse kunstenaars. Ook Marc Peters (zie blog nr.3) heeft daar geëxposeerd. New York is natuurlijk de ‘place to be’ als het gaat om ontwikkelingen in de hedendaagse (abstracte) kunst. Daarom zijn de bezoeken aan New York voor Jan Mulder, meestal vergezeld door zijn vriendin, de pianiste/zangeres Heleen Schuttevaer, een bron van inspiratie.

Van New York naar Paros, Griekenland is een wereld van verschil, maar Jan heeft op dit eiland ook een atelier. Op Paros verblijft Jan enkele maanden per jaar om er te schilderen en te aquarelleren. Er is op het eiland een galerie die werk van Mulder verkoopt. Gek genoeg en ondanks de Griekse crisis verkoopt Jan momenteel op Paros veel werk. Zijn aquarellen benaderen de sfeer van zijn olieverven, maar aquarelleren is een andere discipline. Werken in aquarel ervaart hij als moeilijker dan het werken in olieverf. Met olieverf kan hij desgewenst corrigeren, maar met aquarel is dat nauwelijks mogelijk. Werken in aquarel vindt Jan een spannende uitdaging.

Jan Mulder leerde al jong de fijne kneepjes van het schildersvak. Hij heeft wat jaren overgeslagen voor hij die kneepjes in praktijk bracht, de reden daarvan is duidelijk. De keuzes die Jan in zijn leven heeft gemaakt waren noodzakelijk om te geraken waar hij nu staat. Tja, het leven gaat niet altijd zoals je denkt dat het zal gaan!

www.janmulder.info