Lust&Liefde, de aanstekelijke titel van deze tentoonstelling is natuurlijk een mooie publiekstrekker. Iedereen heeft waarschijnlijk zijn eigen gedachte bij die twee woorden. U krijgt waar voor uw geld want zoals de Utrechtse schilder Joachim Wtewael {1566-1638] Lust en Liefde laat zien is niet alleen expliciet uitgebeeld, zinnelijk ook , maar vooral een spel van vreugde en kleur. Eigenlijk zoals lust en liefde beleefd moet worden!

Het Centraal Museum toont tot 21 mei 2015 een veertigtal schilderijen en een tiental tekeningen van de Utrechtse schilder Joachim Wtewael. Een enigszins onderbelichte en bij een groot publiek onbekend gebleven kunstenaar. Dat was tijdens zijn leven wel anders, toen was hij een bekend en veel gevraagd schilder. Hij was een exponent van het maniërisme, een rond 1525 in Italië ontwikkelde schilderstijl die in de tweede helft van de 16^e eeuw uitgroeide tot een internationale stroming. Deze stijl kenmerkt zich door het gebruik van heldere {pastel}tinten en lang gerekte, vaak naakte, figuren die, voor die tijd, in erg overdreven poses zijn vastgelegd.

Joachim Wtewael, was een geboren Utrechter, zoon van een glasschilder, hij ging al vroeg in zijn carrière voor een periode van vier jaar naar Italië en Frankrijk. Deze periode is bepalend geweest voor zijn latere schilderstijl: het Maniërisme. Na terugkeer van zijn reizen, in 1592, vestigt hij zich definitief in Utrecht. Hij hoeft niet van zijn schilderkunst te leven want hij ontwikkelt zich tot een slimme zakenman. Hij vergaart een flink kapitaal met de vlashandel en schildert voor zijn plezier en dat plezier is terug te zien in zijn schilderijen die al tijdens zijn leven gretig aftrek vinden. Hij start een schilderwerkplaats en neemt daarvoor leerlingen aan die hem assisteren bij het maken van zijn grote stukken. In 1611 richt hij samen met Abraham Bloemaert {1566-1651}het schildersgilde Sint Lucas op.

Het moet gezegd, bij het zien van zijn schilderijen wordt je even stil, ze zijn van een zeldzame schoonheid. Het zijn religieuze en mythologische voorstellingen en beide fascineren, soms gevoelig dan weer vol humor en spot, maar vooral in combinatie met een magistraal gebruik van kleur zijn het stuk voor stuk juweeltjes. Hij schilderde zijn goden en godinnen op doek en op paneel, maar ook op koperplaat. Vooral met zijn op koper geschilderde kleine schilderijen excelleert de schilder. Ze zijn tot in detail zo kundig geschilderd dat het nauwelijks voorstelbaar is dat we naar bijna 400 honderd jaar oude werken kijken. Hij schildert het naakt, slechts hier en daar bedekt met een groen blaadje of een lende doekje, naar een ideaalbeeld, prachtige mannen en vrouwen met bijna goddelijke lichamen. In Utrecht heerste in de 16^e en 17^e eeuw een liberaal kunstklimaat dat iedere kunstenaar vrij liet op zijn eigen wijze te schilderen. Wtewael was een calvinist en schilderde daarom relatief weinig religieuze voorstellingen. Hij vond het belangrijker dat hij door zijn lidmaatschap van de Gereformeerde kerk een grote invloed uit kon oefenen op de lokale politiek. Hij maakte na allerlei politieke schermutselingen zelfs enige tijd deel uit van het stadsbestuur.

Deze tentoonstelling is nog tot en met 21 mei te zien, er wordt een bedrag van 2,50 euro aan toeslag gevraagd. Een prachtig oeuvre boek over het leven en werk van Joachim Wtewael n.a.v. deze expositie is in het Nederlands en Engels verkrijgbaar voor 39,95 euro. Toen ondergetekende de expositie bezocht was de Nederlandse editie uitverkocht.

Ps. Het Centraal Museum wordt verbouwd, en dat merk je al direct na binnenkomst. Om bij de tentoonstelling te komen moet het museum worden doorkruist. Volg de pijlen. Kruip door, sluip door. Tot aan het restaurant gaat alles goed, maar daar aangekomen is er geen pijl meer te zien. Na wat zoeken en vragen blijkt het dat de bezoeker door het restaurant moet lopen om bij de expositie te komen. Eenmaal aangekomen is er een bordes met een trap naar links en naar rechts. Neem je de trap naar links dan sta bij het eind van de tentoonstelling. Dat staat op het bordes niet aangegeven. Ik liep dus verkeerd, ‘Dat komt heel vaak voor’ zei de suppoost. Een bordje met een verwijzing, suggereer ik.