Vijf oud-studenten van HKU Design presenteren van 8 t/m 13 april hun werk tussen dat van de grote ontwerpers op de internationale designbeurs in Milaan: de ‘Salone Internazionale del Mobile’. Marinda Verhoeven, directeur van HKU Design is erg trots op het eindexamenwerk dat getoond wordt: “De ontwerpers hebben oog voor ontwikkelingen in de samenleving en weten je via hun producten te confronteren met je eigen vanzelfsprekendheden. Ze laten je zien dat sommige alledaagse dingen helemaal niet gewoon hoeven zijn.”

Zo heeft Mark Schevers van allerlei materialen die hij gevonden heeft, machines gebouwd die je dagelijkse handeling kunnen overnemen, zoals het roeren in je kopje koffie. Wenda Harmsen legt in haar modecollectie de nadruk op de platte vorm die ten grondslag ligt aan elk kledingstuk, maar die je eigenlijk nooit ziet als je iets draagt. In Emiel Remmelts’ 3d-collage verliezen de onderdelen hun waarde en vormen zij samen een verfrissend nieuw product. Boele Zwanenburg onderzoekt de notie van tijd en zet daarbij het contrast tussen analoog en digitaal op scherp. Marijke Aarntzen confronteert je met de waarde die we aan materialen toekennen: welke waarde heeft een badkamertegel voor jou?

“De producten die HKU Design in Milaan toont zijn zeer divers: van mode tot filmpjes.” aldus Marinda Verhoeven: “Aan de basis zie ik echter veel overeenkomsten. Alle ontwerpers onderzoeken de wereld om hen heen, die steeds aan verandering onderhevig is. Vanuit een persoonlijke en dus authentieke fascinatie stellen ze alledaagse vormen, materialen, handelingen, waarde-oordelen en definities ter discussie. Dat krijgt vorm in een verfrissend product.”

“Het is voor onze studenten ontzettend belangrijk om hun werk te presenteren op plekken zoals deze. Ze worden geconfronteerd met massa’s mensen die dagelijks langs struinen om ‘the next best thing’ te spotten. En dan ook nog eens uit alle hoeken van de wereld. Hoe trek je de juiste mensen naar jouw presentatie? Hoe vertel je jouw verhaal? Hoe bereik je jouw doel? Dat zijn lessen die je nooit in een collegezaal kunt leren,” zo besluit Marinda Verhoeven.