De parade heeft dit jaar meer kleine voorstellingen dan ooit. Bij de voorstelling Mineac kunnen zeven, en met een beetje proppen 8 mensen genieten van de video in vier dimensies. In de Darkroom kunnen, bijna vanzelfsprekend, ook weinig mensen naar binnen. Maar er is een voorstelling waar nog minder mensen tegelijk in gaan. 

In de schaduw van de Inktpot op de oude elektriciteitsfabriek staat een klein blauw met geel caravannetje. In deze omgebouwde auto vindt de kleinste voorstelling van de Parade plaats. De Verhalensupermarkt is een hoorspel waarbij gebruik gemaakt wordt van de omgeving en een beetje beeld.

Voor de caravan staat een vakkenvuller. Alix lokt de bezoekers naar de voorstelling: “Heeft u altijd al eens willen ervaren hoe het is om een product in de schappen van de supermarkt te zijn?” “Voor maar drie euro en vijftig cent zal je iets meemaken wat het boodschappen doen voor altijd anders maakt.” Zij deelt de bezoekers in en laat ze voordat ze het kleine ‘zaaltje’ in mogen zich inleven in een product. Tegen De stoer ogende bezoeker Willem zegt ze: ‘Euhm, eens even kijken. Jij bent… een fles wasverzachter, je weet wel, die ruikt naar zomerbloesem.’ ‘leef je in in het product, ervaar hoe het is en neem rustig even de tijd om het product te worden. Sommige mensen sluiten hier even hun ogen bij, dat is volstrekt normaal.

Schaam je niet.’ Een beetje ongemakkelijk leeft Willem zich in. Dan is het groepje van Willem aan de beurt. Met zijn vijven proppen ze zich in de zes vierkante meter ruimte die het theatertje biedt.

Als Willem tien minuten later naar buiten komt lacht hij: ‘Het was erg leuk, vooral de onheil en de verschillende perspectieven hebben mijn beeld van boodschappen veranderd.’ ‘Het verhaal van het blikje tonijn zal mij nog lang bijblijven.’