Café ‘t Pandje: Platte gehaktballen, bier en de klassieke barman | De Utrechtse Internet Courant Café ‘t Pandje: Platte gehaktballen, bier en de klassieke barman | De Utrechtse Internet Courant

Café ‘t Pandje: Platte gehaktballen, bier en de klassieke barman

Café ‘t Pandje: Platte gehaktballen, bier en de klassieke barman
Ron Netto met zijn vrouw Anja in 't Pandje.
Er is maar weinig veranderd aan de sfeer in Café ’t Pandje aan de Nobelstraat. Wel is een van de bekendste barmannen van Utrecht, ‘Ome Cor’, inmiddels niet meer te vinden achter de tap. Zijn twee zoons, Ron en René, hebben het overgenomen en houden de eer van ’t Pandje hoog. Ron Netto (47): “Er komen hier wel eens mensen langer dan dat ik oud ben.”

Er is maar weinig veranderd aan de sfeer in Café ’t Pandje aan de Nobelstraat. Wel is een van de bekendste barmannen van Utrecht, ‘Ome Cor’, inmiddels niet meer te vinden achter de tap. Zijn twee zoons, Ron en René, hebben het overgenomen en houden de eer van ’t Pandje hoog. Ron Netto (47): “Er komen hier wel eens mensen langer dan dat ik oud ben.”

Op een foto in de bruine kroeg is het oude Pandje nog te zien. Zo’n honderd meter verderop waar nu het pand op de Nobelstraat is, begon het ooit allemaal in 1959. Studenten van het Utrechtsch Studenten Corps (USC) begonnen daar ’t Pandje, naar het model van De Pijp in Rotterdam. Lange tafels met studenten en voor 2 gulden 50 met z’n allen eten in ‘de puist”, zoals een rijtje huizen op de Nobelstraat in de volksmond werd genoemd. Later kwam ene Cor Netto erbij. Een grote Surinaamse man met een indrukwekkend postuur. Samen met zijn vrouw runde hij uiteindelijk jaren een van de meest legendarische doorzakcafés van de stad. In 1980 verhuisden ze naar het andere pand in de straat.

’t Pandje stond bekend als het café dat nog open was als de rest van de stad al was gesloten. Dat kon weleens voor problemen zorgen door de beschonken toestand van de vele bezoekers die nog op zoek gingen naar een afzakkertje. In ’t Pandje was daar echter niet zo vaak sprake van. Achter de bar stond namelijk de imposante Cor te tappen. Hij zei niet veel, werkte hard, maar maakte duidelijk dat je je in ’t Pandje moest gedragen. “Hij was wel streng ja,” zegt Ron over zijn vader. “Er kwamen wel eens mensen na tien jaar en die zeiden dat ze niet eens wisten dat mijn vader kon praten.” Aan een handgebaar had Cor meer dan genoeg.

20160817 Pandje 003Er gaan wel wat verhalen de ronde over de ‘Ome Cor’ de barman en tevens uitsmijter van ’t Pandje. Ron lacht om de verhalen en zegt: “Later was iedereen er opeens bij geweest.” Dat Cor wel eens iemand de deur uit moest werken, was algemeen bekend. Ron blijft er nuchter over. “Hij had het wel onder controle. Het was iedere avond rammetjevol. Dan is het soms nodig om op te treden. Mijn vader kon wat stug overkomen, maar dat had ook te maken met de vele uren die hij en mijn moeder maakten in het café. Het was namelijk wel een sociale man.”

Gehaktballen

De vrouw van Cor, Gerrie Netto, werkte ook in ’t Pandje en bracht de drank en gehaktballen rond. De platte gehaktballen met rode saus zijn nog steeds naar het klassieke recept van de Netto’s, te krijgen in ’t Pandje. “Tegenwoordig eten mensen bijna een heel diner in de stad na het uitgaan. Hier was het gebruikelijk om een gehaktbal en biertje te bestellen voordat je uiteindelijk naar huis ging.” Die ballen kwamen helemaal in het begin vanuit de keuken die boven ’t Pandje zat, volgens een oude bezoeker kwam Gerrie soms met een van de jongens nog op de arm naar beneden om de ballen uit te delen.

Op de website van ’t Pandje zijn anekdotes te lezen over de tijd dat de Netto’s het café in bezit hadden en over ‘het oplossend vermogen’ van Cor: “Diep in de nacht, uiteraard, was er een jongen die vervelend deed tegen een vrouw. Cor waarschuwde hem een keer met zijn diepe basstem dat hij moest ophouden. Toen dat niet snel genoeg gebeurde legde hij zijn brilletje op de toog, de vaste klanten wisten toen al genoeg, en heeft die jongen met zijn machtige buik naar buiten ‘gedreven’, daarna brilletje weer op en aan het werk.”

Enorme stroom

De tolerante en warme sfeer van een echte bruine kroeg in het centrum van de stad roept bij velen nog altijd goede herinneringen op. En ook in deze tijd is dat een van de grote pluspunten van ’t Pandje. Ron en René staan zelf achter de bar, met hulp van twee vaste krachten. Zo is het barpersoneel altijd herkenbaar in ’t Pandje. Volgens Ron is het een groot voordeel dat de kroeg zo lang in bezit van de familie is, dat scheelt in de kosten. “Tegenwoordig is de spreiding van de bezoekers ook anders. Kwam vroeger vanaf half twee ’s nachts ineens een enorme stroom mensen op ’t Pandje af, is dat nu veel meer verdeeld. Dat vinden wij ook het mooist en veel relaxter werken.”

De markante Cor is in 2003 overleden, maar wat blijft zijn de verhalen over een van de meest legendarische cafés in Utrecht. Zijn twee zoons hebben de traditie van een echte bruine kroeg in de stad voortgezet en hebben net als hun ouders gekozen voor de warme familiaire sfeer die zoveel Utrechters zoeken in de kroeg. Met een lekkere gehaktbal. “Dat hoort erbij.”

2 Reacties

Reageren
  1. FD

    Cor/Gehaktballen/Pandje..
    Google ze afzonderlijk en je krijgt die andere twee er vast bij 😉
    Heb vage herinneringen.. maar Bal en Cor staan nog strak in het geheugen.
    (bezoeker tot ca 1985)

  2. Niels Bokhove

    Wat een tijd was dat, in het oude Pandje! Ik kwam er als student al vanaf 1965, vooral om te eten voor een knaak (tartaartje, frites), bediend door o.a. de heupwiegende Tonny Brouwer(?). Klauteren over bank en tafel(!) om een plaatsje op de bank tegen de muur te bemachtigen.
    Later, toen ik tot laat in de Tregter werkte, namen we (o.a. Koos Hogeboezem, later in Le Carafon) na middernacht zeer vaak een afzakker bij Cor, bijna altijd aan de bar. En, inderdaad, dan kwam Gerrie (leeft ze nog?) naar beneden, soms met een van de jochies op de arm, en met nieuwe gehaktballen. Niet met rode maar met satésaus, herinner ik me. (Van die saus heb ik nog eens het recept van Cor gekregen.) Van Cors zwijgzaamheid heb ik weinig gemerkt. En soms was hij in een royale bui en schoof hij ons stilletjes een Chivas Regal (een dure whisky voor de niet-kenners) toe.
    Ik maakte eenmaal mee dat hij een lastige klant vanachter omklemde en zo het café uittilde.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).