“Mijn leven is nu echt de Voorstraat. Ik slaap nog wel thuis maar als ik wakker word ga ik direct naar de Voorstraat. Ik leef in een soort cocon”, vertelt regisseur Hans Pool. In april betrok Pool met zijn team een ruimte boven de vloerenzaak Over De Vloer op de Voorstraat. Vanaf dat moment draait zijn leven om de Voorstraat.

“We wilden een straat nemen in Nederland om een poëtisch portret te maken over de mensen en de worstelingen van het leven”, vertelt Pool. Deze straat werd gevonden in Utrecht: de Voorstraat. “Ik kende deze straat wel al maar wist niet eens dat het de Voorstraat heette. Ik kende de straat van de bioscoop waar ik heen ging met mijn kinderen”, vertelt Pool die zelf woonachtig is in Culemborg. “Toen we met het idee kwamen om een serie te maken in en over de Voorstraat ging ik met andere ogen naar de straat kijken: ‘kan ik hier een hele serie over maken?’.”

Pool laat weten dat hij het meteen een hele fijne straat vond: “Duizenden mensen passeren deze straat op een dag, er zitten winkels en daarboven wonen weer mensen. Ook toen ik voor het eerst koffie ging drinken bij The Village vond ik het meteen geweldig. Wat ik ook heel tof vond, is dat de straat overdag een andere sfeer heeft dan in de nacht. Overdag is het gezellig en dan vult opeens, als het donker wordt en iedereen thuis zit, de straat zich met hele andere types.”

De Voorstraat sprak Pool dus meteen aan: “Om zo’n serie goed te maken moet je ook wel echt in de straat gaan zitten. We hebben toen in april een ruimte kunnen betrekken boven Op de Vloer. Wekenlang tot s’avonds laat zijn we hier in de straat geweest. Je krijgt zo echt een band met de mensen in de straat. Je komt heel dicht bij de bewoners en de winkeliers. In april zijn we ook gestart met de opnames en het monteren.”

Nachtelijke scheldpartijen

“De straat is een leading character maar de verhalen zijn opgehangen aan individuen die werken en wonen in de Voorstraat, of de straat slechts passeren.” Pool vond het geen moeilijke straat om te filmen: “Allemaal hele lieve mensen.” Toch is het niet allemaal goed nieuws in de documentaire, ook de andere kant van de Voorstraat wordt belicht: “We zijn op pad geweest met vaste klanten van de Sleep Inn, die lieten zich niet makkelijk filmen, en hebben een nacht gefilmd met de politie. Dan maak je wel wat mee.” Pool vertelt verder: “Het meest verbijsterd was ik nog wel over de nachtelijke scheldpartijen. Er werd een jongen op een scooter aangehouden door de politie, hij had zijn helm half op z’n hoofd, een joint in z’n mond en was aan het bellen. Deze begon toen toch die agent uit te schelden. ‘Je bent een paardenlul, o nee ik vind je een paardenlul. Anders ben ik weer in overtreding’.”

Pool heeft een hele hoop meegemaakt op de Voorstraat: “Zo stond ik een keer te filmen om een uur of acht. De duistere figuren hadden al de overhand, en toen kwam er een gozer naar me toe die zei: ‘deze hoek is van mij’. Dat was een drugdealer die graag geld wilde omdat we op zijn hoek stonden te filmen. Dat was een jongen met enorme humor.” Er is niet alleen op de Voorstraat gefilmd.

Soms brengen de verhalen of individuen Pool ook buiten de straat. “Het verst waar we zijn geweest is Auschwitz. Een jongen die op de Voorstraat woont had zijn baan opgezegd bij Nike en had een bucket list gemaakt.” Hier stond onder andere een bezoek aan het concentratie kamp in Polen op. “Ik wilde wel mee om te kijken wat voor impact dat heeft op zo’n jongen.” Ook al brachten de verhalen Pool soms buiten de Voorstraat, altijd keerde men in de verhalen weer terug. “Ik ga het ontzettend lastig vinden over hier over een paar maanden weg te gaan. We hebben hier in drie verschillende ruimtes gezeten en mijn leven is nu de Voorstraat. Als ik thuis wakker word heb ik altijd weer zin om naar de Voorstraat te gaan.”

De serie wordt vanaf zondag 16 november 6 weken lang bij de VPRO uitgezonden.

De Utrechtse zanger Jan van Piekeren heeft een liedje gemaakt voor de serie. Deze is door de documentairemakers live opgenomen in de ACU. Hieronder kunt u luisteren naar deze ode aan de Voorstraat. (Tekst en foto: Robert Oosterbroek)