Utrecht kent vele kunstenaars. Kunstkenner en auteur Marcel Gieling heeft jarenlang een kunsthandel gehad in Utrecht en schrijft voor DUIC-portretten over deze makers.
De tekeningen van de Utrechtse kunstenaar zijn jammer genoeg niet vaak in Utrecht te bewonderen. Veel vaker wordt hij, door onder andere, buitenlandse musea gevraagd zijn werk daar te exposeren. Dat is geen wonder, want zijn tekenwerk heeft een internationale allure.
Robbie Cornelissen wordt in 1954 in Utrecht geboren. Hij is het derde kind in een gezin met zes kinderen. Zijn vader is zakenman. Kunst is geen gespreksonderwerp in huize Cornelissen. Waar zijn onmiskenbaar artistieke talenten een oorsprong vinden is onduidelijk. Na zijn middelbare schoolopleiding verloopt zijn carrière aanvankelijk nogal grillig.
Die begint met een studie biologie-ecologie waarna hij een aanstelling krijgt als docent aan een school in Zoetermeer. In diezelfde periode (1982-1984) neemt hij les aan de Vrije Academie in Den Haag waar modeltekenen zijn hoofdvak is. Hij weet dan zeker dat hij zich verder als kunstenaar wil ontwikkelen. Hij neemt ontslag bij de school om een studie aan de Rietveld Academie in Amsterdam te gaan volgen die hij in 1987 met succes afrondt. Op de academie valt zijn tekenwerk op. Zijn tekeningen zijn vernieuwend, niet alleen door onderwerp, maar ook omdat hij op zeer groot papierformaat durft te tekenen. Dat laatste is vernieuwend en hij krijgt de eerste uitnodigingen om te exposeren.
Zijn ontwikkeling als kunstenaar raakt in een stroomversnelling, maar blijkbaar gaat het allemaal iets te snel. Min of meer gedwongen door onbehagen neemt hij een jaar rust waarin nieuwe perspectieven zich openen. Het brengt hem in contact met zijn innerlijk. Hij voelt dat hij zijn hart en (teken)hand moet volgen. Langzaam vindt hij zijn energie terug en gaat weer tekenen. Eerst op klein formaat, maar al snel worden zijn tekeningen weer groter. Galeries staan in de rij om zijn werk te exposeren en hij ontvangt subsidies om zich als kunstenaar verder te ontwikkelen. Hij zegt daar zelf over: “Ik heb geluk gehad, ik heb subsidies gekregen en de juiste mensen ontmoet die mijn kunst waardeerden. Dat is niet iedere kunstenaar gegeven.”
Tekst gaat verder onder afbeelding
Robbie Cornelissen is nu in 2020 een internationaal bekende kunstenaar. Zijn werk is getoond veel musea. Tentoonstellingen, niet alleen in Nederland maar ook buiten onze grenzen. Onder andere in Canada, Frankrijk, Italië, New York en in 2018 in zijn geboortestad, het Centraal Museum in Utrecht. Bij deze tentoonstelling in CM werden zijn tekeningen aangevuld met door hem gefilmde animaties. Tussen al zijn activiteiten door heeft Cornelissen zich ook ontwikkeld tot filmer. Hij maakt animaties van zijn eigen tekeningen waarin ruimte een grote rol speelt. Cornelissen: “De toeschouwer moet het gevoel krijgen dat men erin kan stappen. Dat gevoel wordt gevoed door minutieus getekende details, hoe meer je kijkt hoe meer je ziet. Of, zoals Johan Cruyff het zei, ‘Je ziet het pas als je het door hebt’.”
In 2019 maakt hij op uitnodiging van Galerie Ayumi in Tokio een reis naar Japan waar hij zijn werk exposeert. Vervolgens verblijft hij daar drie maanden als artist in recidence. Al voor zijn vertrek naar Japan experimenteert hij met grafietpoeder als medium. Dit experiment zet hij in Tokio door. Op A4 en A3 papier wrijft hij het poeder in waardoor er abstracte vlakken ontstaan met talloze tinten grijs en zwart. Met de ontstane tekeningen stelt hij rechthoekige composities samen. De tekeningen plaatst hij horizontaal of verticaal, waarbij het verschil in beleving verrast. Het bijna spiegelende grafiet toont vooral bij daglicht een boeket aan wisselende kleurnuances.
Als Cornelissen terugkomt in Nederland is het land in lockdown. Van exposeren is geen sprake. Hij maakt van deze periode gebruik om een kunstenaarsboek in eigen beheer te maken. Nu de lockdown is versoepeld, is er ook weer ruimte op te exposeren en dat hoe hij op dit moment bij Kunstruimte Kuub in de Pieterstraat 3 in Utrecht. Tot en met 11 oktober zijn daar zijn fabelachtige tekeningen te bewonderen.
Robbie Cornelissen laat in alle toonaarden zien wat er met een simpel potlood kan ontstaan.
Kijk voor meer informatie over de expositie op www.robbiecornelissen.nl
Marcel Gieling
10 Reacties
ReagerenKijk Utrechters. DIT is kunst. DIT is een kunstenaar. Niet te verwarren met een maker van decoratieve kitsch, zoals enorme theepotten, enorme gouden aubergines die ook fallussymbolen zijn, plastic neon-gedrochten die voor bibliotheken worden geplaatst, absurdistische portretten die geen ander doel kennen dan absurdisme als zodanig te vieren of schots en scheef in elkaar gelijmde paarse Torx toiletrolhouders door een of andere zolderkamerhobbyist.
Een man. Een potlood. Een visie. Een berg vaardigheid. Een concrete en tastbare vertaling van een direct herkenbaar concept uit de realiteit naar de interpretatie van een artiest die zijn vak meester is. Een diepe buiging voor u, mijnheer.
@Scherpschutter
“Een diepe buiging voor u, mijnheer”.
Zie hier de heer Scherpschutter die zijn nederigheid toont voor de “Linkse hobby”!
@Kadoendra
Sapperdeflap! Waar ik lang heb gedacht dat links er op basis van het adagium ‘als iemand het maar kunst vindt dan is het kunst’ al een aardig zooitje van heeft gemaakt, klapt u er nog eens overheen met ‘iets is pas kunst als het een linkse hobby is’.
Een diepe buiging voor u mevrouw. Uw flexibiliteit in logica en rede is bij vlagen buitengewoon kunstig. Maar ook beslist geen kunst. 😉
@Scherpschutter: wat mogen wij als lezers van DUIC ons toch gelukkig prijzen dat wij in U een ware kunstkenner gevonden hebben die ons regelmatig haarfijn uitlegt wat wel en niet Kunst is. Mijn dankbaarheid kent geen grenzen…
@Bayerwald
Uw dankbaarheid is terecht, maar niets te danken hoor voor dit hoognodige stukje kunstopvoeding.
Kunst is vrij en wordt gelukkig niet gedicteerd door de opvattingen van meneer Scherpschutter.
Maar ik ben het wel eens met Scherpschutter…
Jammer genoeg gaan de reacties niet over het werk van Cornelissen maar over de mening van Scherpschutter die zoals vaker met losse flodders schiet. Een bezoek aan de galerie waar zijn tekeningen nu te zien zijn is zinvoller lijkt mij. Neem na je bezoek een standpunt in over zijn waanzinnig knappe tekeningen.
Het zal dan wel zo zijn dat Scherpschutter met losse flodders schiet zoals ik hierboven lees in de reactie van de heer Gieling maar voor mij heeft ie volkomen gelijk! Dit is kunst! En niet dat geknoei van die zielige kladderaars die prullenbakken en schuttingen volknoeien met spuitbussen en dat ‘graffiti’ noemen.
Met u eens Gieling. Deze kunstenaar verdient in alle nederigheid beter dan gebazel op mijn gebazel. Ik ga de werken van deze artiest beslist bekijken.