Als de architect Robert van den Hout in 1976 zijn opleiding aan het Utrechtse ‘Instituut Voor Architectuur’ (IVA) afrondt, is er volop werk in zijn vakgebied. De stadsvernieuwing heeft door nieuwe wetgeving een enorme impuls gekregen. Een nieuwe wet bepaalt dat particuliere huizenbezitters subsidie kunnen aanvragen voor woningvernieuwing of verbetering en daar wordt flink gebruik van gemaakt.Al voor hij is afgestudeerd vestigt Robert zich in 1974 als zelfstandig architect. Hij had geen beter moment kunnen kiezen.

Robert van den Hout is in 1949 in Utrecht geboren, in 1953 verhuist hij naar Doorn waar zijn vader, die militair is, wordt gestationeerd. Van 1959 tot 1962 woont hij in Nieuw Guinea, omdat zijn vader toen daarheen werd uitgezonden. Na terugkeer in Nederland wordt Doorn weer zijn woonplaats en gaat Robert in Zeist naar de LTS, hij volgt er de opleiding elektrotechniek. In die jaren doet hij niets liever dan muziek maken, hij speelt gitaar en zingt in diverse bandjes.Muziek maken doet hij tot op heden.

Nadat hij zijn LTS-opleiding heeft afgerond kan hij niet direct aan een vervolgopleiding beginnen omdat hij zijn, toen nog verplichtte, militaire dienst moet vervullen. De vrijstelling die hij aanvraagt wordt afgewezen en om de wachttijd zinvol te vullen gaat hij werken bij architectenkantoor INBO in Doorn. Hij wordt er aangenomen op basis van zijn tekentalenten die hij al vanaf jonge leeftijd laat zien. Als Robert onverwacht het bericht krijgt dat hij door loting toch wordt vrijgesteld van dienstplicht, blijft hij bij INBO werken en volgt diverse bouwkundige opleidingen. Hij heeft de architectuur omarmd en een definitieve beroepskeuze gemaakt, hij wil architect worden.

In 1975 vestigt Robert van den Hout zijn bureau in de Geertestraat waar vooral veel particulieren hem weten te vinden. Hij heeft zich tot achter de komma ingelezen in de subsidiewetgeving en naast het ontwerpen van een nieuwe woonomgeving verzorgt zijn bureau ook de benodigde subsidieaanvragen. Robert houdt van ‘puzzelen’, in dit geval betekent dit dat hij met slimme ideeën en materialen ruimte weet te creëren in relatief kleine binnenstadwoningen. Zijn bureau groeit snel en daarom vraagt hij in 1977 aan een oud studiegenoot van de IVA, de architect Willem de Wit, om als partner toe te treden.

In 1980 verhuist het bureau van de Geertestraat naar de Oudegracht Nr. 317. Het betreft een monumentaal pand met een bijzondere geschiedenis, voorheen was hier het ‘Van Baaren Museum’ gevestigd. Een particulier museum, eigendom van de Lambertus van Baaren, zakenman en kunstverzamelaar die zijn collectie, waaronder een schilderij van Vincent van Gogh en een van Piet Mondriaan, in 1980 aan het Centraal Museum schenkt. De twee architecten gaan daar wonen, ieder in een eigen deel, en de kelderruimte wordt getransformeerd in een lichte, moderne werkruimte.

Hoewel Robert van den Hout verspreid over het land opdrachten heeft uitgevoerd werkt hij het liefst in Utrecht waar voldoende werk is. In de jaren tachtig wordt een voormalig klooster aan de Springweg door hem getransformeerd tot wooneenheden. Restauratie en nieuwbouw gaan in dit project hand in hand. Een ander markant project dat door hem wordt gerestaureerd is een Rijksmonument, een voormalige bierbrouwerij, gebouwd op de werf van de Oudegracht t/o Nr. 373. In die periode wordt ook het huis ‘Payenborgh’ een Rijksmonument aan de Oudegracht nummer 320 gerestaureerd.

Robert van den Hout beperkt zich niet tot alleen renovatie en restauratie, ook nieuwbouw komt er van zijn tekentafel, in de Zwaansteeg bijvoorbeeld realiseert hij twee nieuwbouwwoningen en in opdracht van woningbouwvereniging K77 realiseert hij in de Tuinstraat 27 appartementen boven een parkeergarage waarin ruimte is voor 110 auto’s!

In 1990 komt er een eind aan de samenwerking tussen Robert van den Hout en Willem de Wit. De Wit kiest voor een verdere loopbaan in het onderwijs en Robert gaat alleen verder. In 1996 koopt hij een braakliggend stukje grond van 39 vierkante meter aan de werf bij de Twijnstraat. Op dit betrekkelijk kleine oppervlak ontwerpt hij voor eigen gebruik een huis met vier woonlagen. In zijn ontwerp probeert hij geen compromis te sluiten met de historische omgeving, wel moet het ‘naadloos’ aansluiten bij de al bestaande omgeving. Het wordt een huis met een markante gevel. Licht, lucht en ruimte zijn gecombineerd binnen de beperkingen van het bouwen op deze bijzondere locatie. Als de woning annex atelier in 1999 wordt opgeleverd, verruilt hij de Oudegracht voor zijn nieuwe woning.

Om een hectische periode af te sluiten besluit hij een jaar rust te nemen en zijn accu op te laden met andere zaken dan architectuur. Echter, zijn woning aan de werf gunt hem weinig rust. Het opvallende huis met zijn markante gevel trekt veel aandacht en wordt in 2001 genomineerd voor de prestigieuze Rietveldprijs. Dat jaar heeft hij concurrentie van de Spaanse architect Enric Miralles die het stadhuis heeft verbouwd. De jury wijst uiteindelijk Miralles als winnaar aan, maar het Utrechtse publiek kiest unaniem voor het ontwerp van Robert van den Hout die daarom de publieksprijs ontvangt. Later dat jaar ontvangt hij voor zijn ontwerp ook nog de Archinorm-prijs.

De afgelopen jaren heeft Van den Hout zich voornamelijk beziggehouden met haalbaarheid studies t.b.v. van mogelijke projecten voor woningbouw. Tussen alle ontwikkelingen door wordt in 2006 naar zijn ontwerp de voormalige katholieke meisjesschool ‘Maria in den Wijngaard’ aan de Nieuwekamp verbouwd tot 14 appartementen. In dat zelfde jaar realiseert hij ook een horeca paviljoen in park Transwijk.

Momenteel werkt hij aan de realisatie van een appartementencomplex aan het Vredenburg/Lange Koestraat. Robert van den Hout doet het tegenwoordig rustiger aan, maar zit zeker niet stil!

www.robertvandenhout.nl

Marcel Gieling