U moet echt even verder lezen om de bovenstaande, ietwat cryptische kop te begrijpen. Saar Rypkema is afgestudeerd als Meester in de Rechten. Ze heeft als juriste een prachtige baan bij een bankinstelling met volop promotiekansen, maar ziet zichzelf niet een leven lang op een kantoor zitten. Ze besluit om haar leven een radicale draai te geven, ze neemt ontslag bij de bank en vestigt zich als fotografe. Aan dit besluit gaat natuurlijk wel het een en ander vooraf. Het begint met een fotocamera die ze voor haar afstuderen cadeau krijgt van vrienden. Dit cadeau krijgt een staartje!

Een interview met Saar Rypkema, in 1970 in Utrecht geboren en daar ook getogen, is aangenaam. Zelf hoef ik niet veel te zeggen. De fotografe vertelt zo innemend en enthousiast over haar leven en werk dat het mij wel duidelijk is waarom zij, nu al weer jaren geleden, de juridische afdeling van een bank verruilde voor een fotostudio, maar laat ik bij het begin beginnen.

Na haar middelbare school (Boni) neemt Saar een tussenjaar en maakt een reis naar Indonesië. Ze zoekt de ‘roots’ van haar moeder die daar geboren is en bovendien kan ze rustig nadenken over haar volgende studiedoel. Als ze na vier maanden terugkomt, heeft ze wat haar studie betreft een keuze gemaakt: het wordt een studie Rechten. Ze schrijft zich in aan de universiteit van Amsterdam en gaat daar ook wonen. Amsterdam als woonplaats lijkt toch iets spannender dan Utrecht. Daar komt ze twee jaar later op terug, ze mist Utrecht, gaat hier weer wonen, maar blijft in Amsterdam studeren.

Als Saar Rypkema met succes haar studie Rechten afrondt besluit ze om samen met een vriendin een reis naar Azië te maken, voordat ze aan een maatschappelijke carrière begint. Van haar vrienden krijgt ze een analoge spiegelreflexcamera cadeau, want zo’n reis moet je toch op beeld vastleggen is het idee. Het wordt een prachtige reis die zes maanden duurt en die via Laos, India en Thailand op Bali in Indonesië eindigt. Op deze reis fotografeert ze veel, experimenteert met sluitertijden en diafragma’s en ontdekt ze dat ze fotograferen leuk vindt. Familie, vrienden en kennissen zijn gemeend enthousiast en complimenteus bij het zien van de foto’s die Saar in Azië heeft gemaakt. Ze heeft ongetwijfeld een natuurlijk talent voor compositie en een scherp oog voor details. Ze neemt de complimenten beleefd aan en besluit om een cursus fotografie te gaan volgen.

Haar maatschappelijke loopbaan begint in 2001 bij televisiemaker Pieter Storms, die op dat moment het programma ‘Breekijzer’ maakt. Saar maakt onderwerpen voor dit controversiële televisieprogramma. Het komt Storms natuurlijk goed uit dat ze een juridische achtergrond heeft. Het wordt maar een kort dienstverband, Saar voelt zich niet thuis in de televisiewereld.

Ze treedt voor één jaar in dienst bij Rijkswaterstaat en daarna werkt ze drie jaar op de juridische afdeling bij een bank. In die jaren volgt zij ook cursussen Fotografie bij het UCK (Utrechts Centrum voor de Kunsten). Fotografie is voor Saar Rypkema in de voorbije jaren veranderd, haar hobby is een passie geworden. Langzaam rijpt bij haar de gedachte om zich als professioneel te gaan vestigen. Een toevallige ontmoeting met de Utrechtse fotograaf Sjaak Ramakers geeft uiteindelijk de doorslag om de bank gedag te zeggen en ze schroeft een bordje ‘Fotografe’ op de deurpost. Sjaak Ramakers (*1947)  is een bekende fotograaf, als hij hoort hoe Saar twijfelt over haar toekomst trekt hij haar min of meer over de streep. Hij biedt Saar zijn expertise aan en ze mag gebruik maken van zijn fotostudio in de Domstraat. Ze maakt dankbaar gebruik van dit aanbod. Saar Rypkema beschouwt Ramakers als haar goeroe, hij helpt haar op weg en deelt zijn kennis met haar.

In de loop van de jaren krijgt Saar veel opdrachten, ze maakt onder andere foto’s voor de brochures van de Stichting Stimulans, Veilig Verkeer Nederland, De Stoma Vereniging en de Stichting Fibrose Kinderen. Bedrijfsopdrachten komen onder andere van Pastoe en Hartman Communicatie. Ook maakt ze foto’s voor websites, tijdschriften en kranten (Metro, Bouillon). Saar Rypkema is een allround fotografe, maar vindt vooral portretfotografie erg spannend.

Ze is maatschappelijk betrokken, voor De Utrechtse Binnenstads Krant fotografeert ze al jaar en dag pro Deo. Voor een hiv-project op Bali, waar ze regelmatig naar toe reist, zamelt ze geld in, onder andere via een loterij.

Niet lang geleden schreef ik een blog over haar vader, de kunstschilder Nico Rypkema. De levensloop van Saar vertoont opvallende overeenkomsten met die van haar vader. Beide zijn autodidact, geven niet om diploma’s en hun leven neemt een draai na een ‘toevallige’ ontmoeting. Ze hechten aan vrijheid en zijn zeer reislustig. Pa wordt weleens eigenzinnigheid verweten. Of Saar dat ook is weet ik niet, maar eigenzinnigheid is zo slecht nog niet. Ik heb wel iets met eigenzinnige mensen.

Op haar website is inmiddels een behoorlijk gevulde portfolio te zien. Ik wens u veel kijkplezier.

Marcel Gieling