Sinds enkele weken heeft de uit Den Haag afkomstige dichter Sjaak Kroes het Wilhelminapark in Utrecht uitgekozen om zijn gedichten aan de man/vrouw te brengen. Straatdichter, het woord doet enigszins afbreuk aan zijn op maat geschreven proza. Gezeten aan zijn, voor dit doel gemaakte elektrische tafelfiets beoefent hij zijn vak uiterst serieus.

“Het is gelukt.” Op het moment dat ik bij de dichter aanschuif om over zijn werk te praten fietst een jongeman voorbij en roept naar de dichter: “Het is gelukt.” Dit vraagt om uitleg. Sjaak Kroes (*1986) vertelt dat de jongeman gisteren aan zijn tafel zat en om een gedicht vroeg waarin hij de liefde voor zijn vriendin in woorden wilde benadrukken. Nou dat was dus gelukt.

Het is slechts een van veel, op de persoon geschreven gedichten die hij dagelijks schrijft. Met een gemiddelde klandizie van vijf personen per dag is hij dik tevreden met zijn plek in het Wilhelminapark. Die plek koos hij nadat hij door een narrige boswachter was weggestuurd op een plek naast de Veldkeuken bij Landhuis Oud Amelisweerd.

Sinds vijf jaar beeldend schrijver

Al sinds zijn jonge jaren schrijft Sjaak Kroes gedichten en sinds vijf jaar is hij, zoals hij zelf zegt professioneel straat- en stadsdichter. Dat laatste is hij ook officieel in zijn woonplaats Den Haag. Hij noemt zichzelf een beeldend schrijver omdat hij zich goed kan inleven in de wensen van zijn clientèle. Eenieder die wat mooie woorden kan gebruiken als het gaat om (afgewezen) liefde, hockey of (familie)relaties vindt bij Sjaak Kroes een luisterend oor.

Op een beeldende wijze schrijft hij zijn gedichten. Geen ‘huisje bouw ik blijf je eeuwig trouw’, dat zijn nietszeggende zinnen, maar ingaan op de essentie van wat hem in vertrouwen wordt verteld. Voor twintig euro slechts, krijgt men een gedicht op maat. Of een klein gedichtje met daarbij een van zijn, in eigen beheer uitgegeven boeken voor dezelfde prijs. Tja, een hedendaagse dichter leeft niet van de wind natuurlijk.

‘Op Scheveningen’

Geboren en getogen ‘op Scheveningen’ zoals dat wordt benoemd, gaat hij na zijn middelbare schoolopleiding aan Segbroek College in Den Haag geen literatuur maar psychologie studeren. Misschien is dit wel de reden waarom hij zich kan inleven in de gevoelens van anderen. Liefde, verdriet, blijdschap, hij schreef wel tweeduizend gedichten over deze thema’s. Het ultieme gedicht voor zijn eigen muze is al wel geschreven, maar de grote liefde moet hij nog tegenkomen. Misschien vindt hij die wel in Utrecht Oost, in het Wilhelminapark!

Door Marcel Gieling