Utrecht barst van het talent. DUIC gaat op zoek naar die talenten en vraagt ze wat hen motiveert om de top van hun vakgebied te bereiken. Deze keer: Wytze de Swart, saxofonist van het Conservatorium.

Gewapend met zijn saxofoon loopt de 20-jarige Wytze de Swart vanuit het Conservatorium de Mariaplaats op. De eerstejaarsstudent is dagelijks op school te vinden. “Ik ben er om een uur of negen ’s ochtends en rond tien uur ‘s avonds vertrek ik weer.” Ook de weekenden worden gedomineerd door ‘de sax’. Wat De Swart al die tijd doet? “Uren maken: spelen.”

Al tientallen jaren is het Utrechtse conservatorium een van de meest toonaangevende muziekscholen van Nederland. De school geniet internationale faam en bracht grote artiesten voort, zoals Janine Jansen, Wouter Hamel en Herman van Veen. Jaarlijks blijft de stroom van talent doorgaan in alle muziekrichtingen. De Swart koos voor de saxofoon. “Ik kom uit een heel muzikale familie. Ze spelen niet professioneel, maar wel speelt iedereen een instrument.” Nadat hij als zevenjarige op een open dag van de Muziekschool kwam, voelde hij zich direct aangetrokken tot blaasinstrumenten. Vooral de saxofoon: “Omdat je daar klassiek én jazz mee kunt spelen. En het geluid is overweldigend.”

De Swart koos voor de klassieke richting binnen de school. Een bijzondere keuze, omdat de saxofoon pas in de tweede helft van de negentiende eeuw werd ontwikkeld. Klassieke muziek stamt veelal uit een vroegere periode en dus is er voor de saxofoon weinig van het bekende klassieke repertoire geschreven, maar wel veel voor piano en viool. “Ik spiegel me dan ook niet per se aan saxofoonspelers, maar wel aan andere muzikanten. De opbouw die een zangeres gebruikt, kan ik bijvoorbeeld ook toepassen in mijn eigen werk.”

Karamel

De eerstejaarsstudent is druk bezig met het verder onder de knie krijgen van het ambacht. “Solist zal ik niet snel worden, maar spelen in een mooi ensemble lijkt me wel wat. Het Nederlands Blazers Ensemble bijvoorbeeld, dat is van ontzettend hoog niveau. Ook ben ik geïnteresseerd in het opzetten van concerten en dan vooral in de artistieke vormgeving.” Een jaar geleden organiseerde De Swart al zijn eigen concert in de doopsgezinde kerk. “Muziek was de basis, maar we hebben ook geëxperimenteerd met verschillende zintuiglijke invloeden: smaak, beeld en geur. Zo kregen mensen bij een ‘zoet’ gedeelte van de muziek een stukje karamel. Ze waren enthousiast over de bijzondere ervaring.” De komende jaren zal de jonge saxofonist zich toeleggen op het componeren en arrangeren van muziek.

Eind maart gaat De Swart naar Wroclaw voor een concours. “Polen is een echt saxofoonland waar ze ontzettend technisch spelen. Ze ratelen wat af, daar.” Het gaat hem niet om prijzen winnen. ”Daar ben ik nog niet mee bezig. Samen met een studiegenootje ga ik op het concours proberen foutloos te spelen en ik zie wel hoe ver ik kom.” De Swart zet in op zijn ontwikkeling en dat betekent spelen, spelen, spelen. “Mijn leraar zegt: ‘De beste musici van de school hebben ook het meest geoefend’. Dus ik ga er voor.”