Utrecht is rijk aan vele kunstenaars. Kunstkenner Marcel Gieling heeft jarenlang een kunsthandel gehad in Utrecht en schrijft voor DUIC portretten van deze makers.

In Utrecht wonen en werken veel beeldend kunstenaars, soms heel bekend, soms slechts gevolgd door een klein aantal bewonderaars. Dat betekent niet per definitie dat hun werk kwalitatief minder is dan dat van succesvollere collega’s. Integendeel, maar het woord ‘marketing’ is niet aan iedere kunstenaar besteed.

Dat laatste geldt zeker voor Rens van Bergen, in 1950 in Utrecht geboren als oudste kind in een gezin waarin later nog drie broers en vijf zussen zouden volgen. Zijn vader Frans van Bergen (1929-1991) was in zijn tijd een bekende jazz-violist, een flamboyante man van wie Rens ongetwijfeld zijn artistieke genen heeft meegekregen.

Artibus

Na zijn middelbare schoolopleiding volgt hij een vierjarige studie ‘grafiek en emaille’ aan de academie Artibus, destijds gevestigd aan de Plompetorengracht. Artibus zou na enkele naamswisselingen in 1986 opgaan in de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU). Als Rens zijn studie in 1975 met succes afsluit, mag hij gebruikmaken van de Beeldend Kunstenaars Regeling (BKR). Deze regeling voorzag vanaf 1956 kunstenaars van een inkomen in ruil voor kunstwerken. De aangeboden kunstwerken werden door de overheid aangekocht en verspreid onder overheidsgebouwen in heel Nederland.

Rens specialiseert zich in het figuratief schilderen en tekenen van katten. Deze werken vonden gretig aftrek, niet alleen bij de BKR, maar ook bij particuliere kunst- en kattenliefhebbers. In 1979 besluit Rens om niet langer gebruik te maken van de BKR, hij wil volledig autonoom kunnen werken en zich niet de wet laten voorschrijven.

Hij houdt van reizen en maakt in dat jaar een reis naar Suriname en maakt daar kennis met actrice en kunstenares Nola Hatterman (1899-1984), een gevierd Nederlandse kunstenares die een blijvende indruk op Rens achterlaat en inspiratiebron zou blijven. Na zijn terugkeer in Nederland vestigt hij zich in Maarssen waar hij een aantal jaren woont en werkt.

Mallorca

In 1988 besluit hij zijn vader te bezoeken die naar Spanje is verhuisd en maakt vervolgens met een oude caravan de oversteek naar Mallorca. Op dit eiland raakt hij bevangen door het licht, hij besluit te blijven woont er in luxe villa’s van eigenaren die hem zien als goedkope bewaker tijdens hun afwezigheid. Rens geniet van zijn luxe onderkomens, maar concentreert zich vooral op het schilderen.

(Tekst gaat verder onder foto)

Rens van Bergen wordt een bekend schilder op het Spaanse eiland, waar hij wordt vertegenwoordigd door Galerie MonCadas die een Spaanstalige CV voor hem schrijft. Daarnaast organiseert Rens op advies van een vriendin etentjes in zijn luxe onderkomen(s) waarbij de genodigden onder het genot van goed eten en wijn kennis maken met zijn schilderijen. Het blijkt een slimme verkooptechniek, want hij verkoopt veel schilderijen en dat stelt hem in staat om reizen naar Australië en Nieuw-Zeeland te ondernemen.

Terug in Utrecht

Door persoonlijke omstandigheden, waarover hij liever niet spreekt, neemt hij in 2000 afscheid van Mallorca, verblijft een half jaar in Berlijn en keert dan terug naar Utrecht. Hij neemt wat het schilderen betreft gas terug en wordt tot aan zijn pensionering in 2015 groepsbegeleider in een instelling voor daklozen en verslaafden. Nu schildert hij weer dagelijks in zijn ruime atelier in de Utrechtse binnenstad.

Hij zoekt in zijn schilderijen nog steeds licht, maar dat licht wordt gevangen in een donkere omgeving. Stadsgezichten vooral, onheilspellend, soms beklemmend, maar met veel gevoel op grote doeken geschilderd. In het centrum van zijn doeken verschijnt er licht, misschien symboliseert dat wel de reflectie van zijn leven, na donkere perioden verschijnt er altijd weer licht aan de horizon.

Rens van Bergen legt voor zichzelf de lat hoog, hij werkt aan één schilderij tot het af is en voor hij zijn signatuur plaatst gaat er soms een jaar voorbij. Dat komt mede omdat gedurende het schilderproces de compositie meerdere keren kan veranderen. Kopers van zijn werk zijn voornamelijk particulieren die zijn atelier bezoeken want Utrechtse galeries tonen zich terughoudend. Waarom is mij een raadsel want het werk Rens van Bergen is van een uitzonderlijke schoonheid. Misschien moet hij toch maar een cursus ‘marketing’ gaan volgen!