Weer of geen weer, Roy Hogervorst (44) staat dagelijks op de Bakkerbrug om bloemen te verkopen. Zijn vader begon er zestig jaar geleden met z’n tweelingbroer en een bakfiets. Inmiddels heeft de familie Hogervorst sinds 1999 een vaste standplaats: “Mensen komen van alle kanten. Als je hier geen bloemen kunt verkopen, moet je een ander vak kiezen.”

Bloemen verkopen op de markt is een vak apart volgens Hogervorst. “In een winkel wacht je tot de klanten binnenkomen. Op de markt breng je de bloemen zelf aan de mensen.” Zeker op zaterdag, dan is het letterlijk schreeuwen om aandacht. “Vroeger deed ik dat vaak, maar sinds mijn zwager hier staat, kom ik er niet bovenuit. Hij roept voor drie, joh.” Het voorjaar vindt Hogervorst de leukste tijd. “Dan is de kou voorbij, zijn er mooie bloemen en is iedereen vrolijk.”

De Bakkerbrug in Utrecht kent een lange marktgeschiedenis. Al sinds 1760 worden er bloemen op de bekende brug verkocht. Na de oorlog begon de opa van Hogervorst de bloemenwinkel Gloriosa aan de Anton Geesinkstraat. Toen die overleed, nam Roy Hogervorsts oom de winkel over en zijn vader de markten. Zo kan het dat Hogervorst als sinds zijn vijftiende op markten in Utrecht staat. In 1999 kreeg zijn vader de mogelijkheid een standplaats op de Bakkerbrug te kopen. Bijna te mooi om waar te zijn, want een centralere plek in Utrecht is lastig te vinden.

‘Wij verzorgen de rode rozen voor de PvdA tijdens de campagnetijd’

Er is ook een nadeel aan de locatie: de wagen moet elke ochtend worden neergezet en ‘s avonds weer worden weggehaald. Hogervorst heeft er vaak al een halve dag op zitten als hij begint met verkopen. Zijn wekker gaat ’s ochtends om 04.00 uur, zodat hij een uur later in de auto zit naar Aalsmeer, waar dagelijks de grootste bloemenveiling ter wereld plaatsvindt. Elke ochtend neemt er zo’n vierhonderd man plaats op de tribune, klaar om te drukken op de beste prijs. Dat is spannend. Hogervorst: “Je weet nooit hoe duur de handel is.” Tegenwoordig kun je ook via de computer meedoen aan de veiling, maar dat is niks voor deze bloemenman. “Ik wil zien wat er wordt aangeboden. Thuis zie je een foto en die klopt vaak niet.” Voordat de veiling begint, loopt hij even tussen de bloemenrekken door. Hij bekijkt of er iets aan de handel mankeert. Kromme takken, slechte blaadjes, dat soort dingen. Hogervorst leerde alles over bloemen van zijn vader, die op zijn beurt de kneepjes van het vak van zijn eigen vader leerde.

‘Een beetje dollen’
Veel restaurants in de omgeving weten de bloemenkiosk te vinden. “Ik weet precies wat voor een bloemen ze willen en in welke vazen ze komen te staan.” Als hij gerbera’s in vaasjes op terrastafels ziet staan, weet Hogervorst direct of ze bij hem vandaan komen. “Ik herken ze aan de kleuren, want ik weet precies in welke kleursamenstelling ik ze heb ingekocht.” Als iemand bloemen koopt voor een eerste date, is hij niet te beroerd om een handje te helpen. Dan verstopt hij een kaartje tussen de stelen met daarop de tekst: ‘Bel me, ik ben verliefd’. “Je moet een beetje dollen, toch?” Voor mensen met een relatiecrisis staat hij ook klaar. Er komt maandelijks een jongen langs voor honderd rode rozen. “Komt-ie hier ’s ochtends dronken aanwandelen en koopt hij een bos voor z’n vriendin om direct goed te maken dat hij weer te lang is wezen stappen.”

Al sinds 1760 worden er bloemen verkocht op de Bakkerbrug

Vorig jaar kreeg Hogervorst er onverwachts een hoop verantwoordelijkheid bij; negen maanden na het overlijden van Hogervorsts moeder, overleed ook zijn vader. Van de een op de andere dag was hij eigenaar van de bloemenkiosk en moest hij voortaan zelf de inkoop doen, iets wat zijn vader altijd deed. “Ik wist alles natuurlijk wel, maar nu moest ik alles in m’n eentje bedenken.” Hij had zijn vader graag om hulp gevraagd bij de inkoop voor drukke tijden zoals rond Pasen en Kerstmis. Of Valentijnsdag – hoeveel rozen heb je daar precies voor nodig? Zelf houdt Hogervorst er niet van om maar één karige roos tegelijk te verkopen. “Maar ja”, zegt hij, “dat hoort erbij.”

De verkiezingen zijn ook een drukke tijd. De bloemenman laat op zijn telefoon trots een foto zien van Lodewijk Asscher die rozen uitdeelt. “We verzorgen alle rode rozen voor de PvdA tijdens de campagnetijd.” Dán vindt Hogervorst het minder erg dat er maar één bloem tegelijk wordt weggegeven. Zelf kiest hij voor grote bossen bloemen; thuis heeft hij er altijd drie staan, waarvan eentje bij de foto van zijn ouders.

Door het wegvallen van zijn moeder en vader heeft Hogervorst een zware periode achter de rug. De dag na zijn vaders begrafenis ging de kiosk weer open. “Mijn vader zou niet anders gewild hebben. Het werk was zijn lust en zijn leven.” Hogervorst verwacht voorlopig op de Bakkerbrug te blijven staan; zijn zoon van zestien begint volgend jaar aan een agrarische opleiding in Houten en ziet het wel zitten om later ook op de brug te werken.

Dit artikel verscheen eerder in de DUIC krant. Lees hier nog eens de hele krant.