Het aantal bijstandsuitkeringen is in Utrecht in het tweede kwartaal van 2014 gestegen met 7 procent. Dat maakte de gemeente Utrecht vandaag bekend. In totaal hebben nu 9.111 Utrechters een bijstandsuitkering. Begin 2014 waren dit nog 8.521 Utrechters.
Deze groei is hoger dan het landelijke gemiddelde en ook hoger in vergelijking met de andere grote steden. Binnen de andere gemeentes in de regio Utrecht doet zich wel een vergelijkbare stijging voor.
De gemeente uit de verwachting dat in de tweede helft van dit jaar de stijging afneemt en dat aan het einde van 2014 9.300 inwoners een bijstandsuitkering ontvangen. Deze verwachting is gebaseerd op macro-economische ontwikkelingen (CPB-cijfers). Het aantal nieuwe aanvragen laat al een lichte daling zien, aldus de gemeente.
4 Reacties
ReagerenHet word de mensen in Utrecht onmogelijk gemaakt om een uitkering aan te vragen, zeker als je altijd werkend bent geweest en nooit met dit bijltje hebt gehakt.
Job coaches die zelf onvoldoende Nederlands begrijpen hebben het over participeren, ik heb altijd gewerkt voor mijn geld en premies betaalt, ik moet maar een vrijwilligers baantje gaan doen.
Hoe zit het dan met gasten die al jarenlang van een uitkering leven, die hoeven blijkbaar niet te participeren en te werken, maar ik ben de pineut omdat ik altijd gewerkt heb.
Tja beste Kees, je kan ook …. worden hoef je nooit te werken en krijg je een mooie woning in Utrecht onder begeleiding van het Leger des Heils.
Ik lees net dat het de bedoeling is om het mensen zo onplezierig mogelijk te maken in de bijstand, dus met andere woorden, je bent gewoon de klos in Utrecht als je een bijstandsuitkering aanvraagt.
Dan is dat zeker niet gelukt met duizenden gevallen die al jaren in de bijstand zitten/liggen.
Mensen die zonder baan komen te zitten worden gestraft omdat zij altijd gewerkt hebben, is dit eerlijk naar deze mensen toe, nee.
… in 2015 worden alle Wajongers herkeurd, met als gevolg een paar stapjes terug (“als je je middelvinger kunt opsteken ben je arbeidsgeschikt”). Ik zou graag met elke work-o-holic willen ruilen met een best betaalde baan, een tweede auto, een vaag commissariaat, en vooral onbegrijpelijke declaraties.
In de jaren 80-90 van het vorig millennium hebben bezuinigingen op de eerste lijn (buurt- clubhuizen, wijkgezondheidscentra, inloopspreekuren) veel opgeleverd. Echter, naar nu blijkt, het bedrag dat hiermee bezuinigd is in zeker veelvoud nodig de huidige noden te lenigen. Uitgaande van gangbare intermenselijke verstandhoudingen is het niet meer dan gebruikelijk zorg te dragen voor zorgbehoevende familieleden, een buur die -tijdelijk- ondersteuning kan gebruiken, en wat dies meer zij. Voorbeeld: ooit zag ik in onze straat een goed geklede heer die een muur ‘omver leunde’ en de urine liet lopen. Ik hoor u denken, maar niet aan een beroerte; dat deed ik!
Tenslotte -wees blij- ben ik verheugd te lezen dat voornamelijk ‘normalo’s’ deze site lezen.