Ik beken: ik ben een scepticus. Als de groene incrowd of andere avantgardistische trendwatchers de doorbraak naar een duurzame samenleving aan de horizon zien gloren, zie ik vooral nog heel veel mensen die verder leven waar ze waren gebleven. Een biologisch blaadje sla wisselen we moeiteloos af met een weekendje Barcelona. Onze apparaten zijn steeds zuiniger maar we krijgen er wel steeds meer van.

Maar nu moet ik toegeven dat ik ook iets zie gloren. Amerikanen noemen het caring capitalism en collaborative consumption. In goed Nederlands: ondernemen met je hart en mijn is dijn. Het idee is ijzersterk: waarom producten en diensten kopen bij anonieme grootbedrijven als je ze ook in en met de buurt kan organiseren?

Denk je eens in dat wij huis na huis bezittingen hebben die we maar zelden, of niet voortdurend, of maar tijdelijk gebruiken. Een waterpomptang, de auto, kinderkleertjes. Gek eigenlijk, en inefficiënt. Wat is er logischer dan die spullen delen of ruilen? Zeker met de grenzeloze mogelijkheden die internet biedt.

Marktplaats was er zo bezien vroeg bij. Elke keer als ik weer wat obscuurs aan iemand kwijtraak – een foeilelijke binnendeur, een aquarium waar cavia’s in hebben gewoond, een antieke pc, schaatsen uit de ijstijd – sta ik weer versteld van de kracht van Marktplaats om vraag en aanbod aan elkaar te verbinden. Vroeger kon je toch bijna niet anders dan die rotzooi weggooien?

De Volkskrant wijdde enkele weken terug een artikel aan de nieuwe loten van de gedeelde stam. Via www.spullendelen.nl kun je je waterpomptang uitlenen aan mensen in de buurt, en die hebben dan misschien wel een klopboor voor je. Via www.thuisafgehaald.nl kunnen hobbykoks een kookkunsten kwijt aan buurtgenoten. Ideaal voor de gescheiden man.

Trouw schreef deze week over glasvezel dat in coöperatief verband wordt aangelegd. In Utrecht is de kunst van lokaal internet vertoond door Lombox: niet door een coöperatie maar wel door een typische caring capitalist, Robin Berg, die het glasvezelbedrijf verbindt aan initiatieven voor de wijk, zoals zonnepanelen op de Lombokse Parkschool.

Ook hier in de buurt (in Bunnik) geboren is www.krijgdekleertjes.nl; een website waar je kinderkleding en speelgoed kunt ruilen. Ook zo logisch, want het jonge grut is er immers zo uitgegroeid en/of mee uitgespeeld. En wat doe je er dan mee?

www.mywheels.nl beleeft ook zijn debuut in onze contreien. Via deze site kan je je eigen auto uitlenen of andermans auto huren voor een zacht prijsje. Een stationwagen, auto met kinderzitjes, cabrio in de zomer: klikken en kiezen maar!

Nog een paar dan, om het af te leren. Een groep zzp’ers startte het Broodfonds: onderlinge solidariteit als alternatief voor onbetaalbare arbeidsongeschiktheidsverzekeringen. En in Nederland zijn al zo’n 300 lokale initiatieven die zelf energie willen gaan opwekken en leveren. Een lokaal, duurzaam en tastbaar alternatief voor energiereuzen als RWE en Vattenfall. Samen eigenaar van de lokale energievoorziening: geen overbodige luxe in tijden van stijgende prijzen voor fossiele energie. De Milieufederaties helpen deze initiatieven met ons project HIER opgewekt. Deze week laten we meer dan 100 initiatieven zien op www.hieropgewekt.nl.

Ik ben overtuigd: er is een trend. Veel mensen gaan hun leven meer samen en lokaal organiseren. Ik hoop dat het doorbreekt want spullen delen en producten en diensten uit de buurt kunnen een hoop grondstoffen en transportkilometers besparen. Als we van dat uitgespaarde geld nou maar niet een retourtje Barcelona boeken… Dus ga lekker wandelen in de lokale natuur, laat je verwennen door de masseur, ga lekker eten in het restaurant dat streekproducten serveert, bezoek de opera en huur een oppas in. Ik wens je veel levensgeluk!

Deze blog verschijnt ook  op de website van de NMU.