Om bij de Utrechtse klassieker Le Clochard te belanden, moet je ofwel ernstig verdwaald zijn of precies weten wat je zoekt. Sinds 44 jaar zit het romantische restaurant in het smalle straatje Ridderhofstad, vlak achter park Lepelenburg.

Toen Ad Christiaanse na een tijd in Frankrijk te hebben verbleven terugkeerde naar Nederland, besloot hij het over een andere boeg te gooien. Op 17 oktober 1973 opende hij Le Clochard, Frans voor ‘de zwerver’, op de plek waar voorheen een kleine schuilkerk zat. Hij had geen ervaring in de horeca, maar kennelijk zat het in zijn bloed – zijn ouders hadden vroeger Café Tramzicht aan de Amsterdamsestraatweg. Inmiddels runt de zoon van Ad, Adriaan Christiaanse (31), Le Clochard. Hij vertelt: “Hij was zo ingenomen met het concept van de Franse bistro, dat hij besloot het hierheen te halen. Toen kenden we zoiets nog niet, hier. Het was zijn eerste horecazaak.”

Het enige wat sindsdien aan de zaak is veranderd, is de keuken. Het was ooit een open keuken, maar dat was op den duur niet meer toegestaan. “De rest is al 44 jaar precies hetzelfde, net als het recept van onze saté”, vertelt Adriaan. “Dat is ook de kracht van Le Clochard. Waar de hele wereld moderniseert, blijven wij dicht bij onszelf. Gasten voelen zich hier thuis, de drempel is laag.” Ook de Franse invloeden zijn gebleven. Op de kaart staan dingen als slakken en kikkerbilletjes.

De telefoon staat roodgloeiend, Adriaan heeft het druk. Het boek waarin de reserveringen worden opgeschreven, oogt oud en versleten. Het zijn dan ook de laatste dagen van het jaar – er is straks weer een boekjaar voorbij. Zijn vader is de man van de boekhouding. Ad komt nog zelden in zijn kroeg. “Soms belt hij om te vragen hoe het gaat. “Ik zeg altijd ‘druk’, waarop hij antwoordt dat dat maar goed is ook.” Ad kreeg enkele jaren geleden suikerziekte. Vorig jaar heeft hij omwille van zijn gezondheid een been heeft moeten laten afzetten. “Hij zag altijd voor zich dat zijn kinderen langzaam de boel zouden overnemen en hij dan meer tijd kon doorbrengen met zijn vrouw. Helaas kan dat momenteel niet op een normale manier, maar zijn koppie en zijn humor heeft-ie nog. We hopen dat zijn fysieke gezondheid snel terugkomt.”

Adriaans ouders hebben elkaar hier ontmoet. “Ze bestelde een kaasplankje, maar kreeg een ‘kaarsplankje’; mijn vader dimde de lichten en bracht haar een plank gevuld met kaarsjes, de romanticus.” Ze kwam regelmatig eten bij Le Clochard en Ad had stilletjes een oogje op haar. “Toen nam hij de stap om haar mee uit te vragen. Ze zijn nog steeds bij elkaar.” Volgens Adriaan is deze zaak bij uitstek geschikt voor romantische gelegenheden. “Dat is bijzonder aan Le Clochard. Veel mensen komen hier op een eerste date. De sfeer is geschikt: het is aan de donkere kant, er zijn overal kaarsjes en een haardvuur.” Menig vrijgezellenfeest begint in Le Clochard, omdat de liefde er ooit is ontsproten.

Koning over de vloer

“Wat ik ook bijzonder vind, is dat we een chef-kok hebben die hier al 32 jaar werkt”, zegt Adriaan met een brede glimlach. De blik in zijn ogen geeft het weg: de twee kennen elkaar goed. “Ik zie hem als mijn grote broer.” Adriaan gaat de kok even halen. Ton Cozijnsen (55), een geboren en getogen Utrechter uit Zuilen, komt de keuken uit wandelen. “Hoe ik Le Clochard zie? Als mijn kindje. Bijzondere momenten vond ik de keren dat er bekenden over de vloer kwamen. De koning is hier geweest, Ronald Koeman en zijn familie, Paul de Leeuw. Ze vielen niet op, ze werden niet lastiggevallen”, zegt Ton.

De chef-kok werkt langer in Le Clochard dan Adriaan oud is. “Ik ken hem sinds hij een jochie van zo klein was”, zegt hij. Zijn hand zweeft ongeveer een meter boven de oude, donkere vloer. Ton begon met werken voor Ad Christiaanse in één van diens andere zaken; hij stond elke zaterdagavond in de naar eigen zeggen eerste discotheek van Utrecht, de Polkaroll. En na een jaar in één van de andere ondernemingen gewerkt te hebben – Tantes Bistro – belandde hij in Le Clochard. Daar is hij nooit meer vertrokken. Sterker nog, hij woont er tegenwoordig recht boven. “Ik kan thuis nooit naar binnen voordat ik bij Le Clochard ben geweest om de dag door te nemen met een kop koffie”, zegt Ton. Op een drukke avond kookt hij voor ongeveer 120 gasten en doorgaans staat hij in zijn eentje in de keuken.

Pohjala

Le Clochard nog precies hetzelfde als vroeger? Toch niet helemaal. Chef Ton heeft het aanbod in Le Clochard de afgelopen jaren wel iets zien veranderen. “De tijden van het diner zijn anders, net zoals de wensen van de gast. We zijn bijvoorbeeld van een focus op wijn overgestapt naar een focus op bier.” Er is inmiddels een assortiment van zestig bieren. “De meest speciale is de Estlandse Pohjala – een zeldzaam en moeilijk verkrijgbaar exemplaar, maar het meest bijzondere dat ik ooit gedronken heb. Ondanks dat het biertje 21 euro kost, komen mensen uit heel Nederland hierheen om er een te drinken.”

Adriaan vertelt dat hij regelmatig de vraag krijgt waarom hij net als zijn vader in de horeca is gegaan. “Hij heeft me daar nooit toe aangespoord. Ik vind de horeca gewoon erg leuk, van jongs af aan wilde ik er iets mee. Ik sta nu in Le Clochard, maar heb ook andere ambities. Het zou me bijvoorbeeld gaaf lijken een hotel te runnen.” Hij besluit: “Zelf gezelligheid ervaren én gezelligheid voor anderen creëren, die dingen wil ik in elk geval altijd blijven doen. Daar doe ik het voor.”