Het leven van een voetbalvader: Het Uur U | De Utrechtse Internet Courant Het leven van een voetbalvader: Het Uur U | De Utrechtse Internet Courant

Het leven van een voetbalvader: Het Uur U

Het leven van een voetbalvader: Het Uur U
Een zaterdag zonder voetbal bestaat voor veel jongetjes en meisjes niet. En daarmee ook niet voor hun ouders. Vincent Alkemade schrijft voor DUIC over zijn zoon die in het komende seizoen bij FC Utrecht mag voetballen. Hoe gaat het hem en zijn vader af? Vandaag: Het Uur U.

Een zaterdag zonder voetbal bestaat voor veel jongetjes en meisjes niet. En daarmee ook niet voor hun ouders. Vincent Alkemade schrijft voor DUIC over zijn zoon die in het komende seizoen bij FC Utrecht mag voetballen. Hoe gaat het hem en zijn vader af? Vandaag: Het Uur U.

Tussen 17.00 uur en 19.00 uur konden we hét telefoontje verwachten. Het jaarlijkse belletje waar menig ouder ’s nachts badend in het zweet van wakker schrikt: gaat mijn zoon komend seizoen door bij FC Utrecht of niet?

In de aanloop naar het Uur U houden de ouders onderling het stressniveau hoog. Langs komen de herinneringen aan even onverwachte als onbegrijpelijke keuzes om spelertjes te laten afvallen. Mijn zoon bevindt zich trouwens al sinds februari in een soort schemergebied. De trainer maakt in een tweetal gesprekken duidelijk dat er over het wel of niet doorgaan nog geen duidelijkheid is. We moeten volgens hem tot het laatste moment rekening houden met beide scenario’s.

Aangezien de trainer twintig ouders in het gegeven tijdsvenster moet zien te bereiken, zal hij alleen het oordeel uitspreken en niets toelichten. Zo is ons ouders vooraf per brief medegedeeld. Het is nog maar een paar seconden over vijf als de telefoon gaat. De naam van de trainer licht op in de display. Het schiet door mijn hoofd dat ik zelf in zo’n situatie zou beginnen met de slechtnieuwsgesprekken. Ik adem diep in en neem de telefoon op. “Helaas heb ik geen goed nieuws voor je zoon.” De trainer probeert de pijnlijke boodschap een beetje hanteerbaar te maken door elke nieuwe zin te voorzien van helaas. Ik val stil. In gedachte ben ik al bij het moment dat ik samen met m’n vrouw het slechte nieuws moet vertellen.

Ruim een jaar geleden kreeg ik nog het vrolijke telefoontje van de hoofd jeugdopleiding: mijn zoon was aangenomen. Een cadeautje om te vertellen. Deze boodschap overbrengen, is bepaald geen pretje. Het besluit van FC Utrecht komt bij hem aan als een mokerslag. De volgende avond staat er gewoon een oefenpotje gepland. Ogenschijnlijk pakt hij zonder morren de draad weer op. Als ik hem zie voetballen, in wat voor hem een verdraaid ongemakkelijke wedstrijd moet zijn, dan raakt zijn veerkracht mij diep. Wat ben ik ongelofelijk trots op mijn elfjarige zoon.

Vincent Alkemade

Vincent Alkemade

Een zaterdag zonder voetbal bestaat voor veel jongetjes en meisjes niet. En daarmee ook niet voor hun ouders. Vincent Alkemade maakt het allemaal mee als voetbalvader. Hij schrijft op DUIC over zijn zoon die in het komende seizoen bij FC Utrecht mag voetballen.

Profiel

geen Reacties

Reageren

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).