Geen vaste bar of bierkaart: café Brun wil de barrière tussen klant en personeel doorbreken en de gastvrijheid naar een hoger niveau tillen. Het borrelcafé, dat ruim een maand geleden opende aan de Lange Jansstraat, heeft een dertigplus doelgroep en geen dansvloer.

“Er is al zo veel voor studenten”, zegt Dirk Niermeijer (26), eigenaar van café Brun. Samen met Day Holmes (26) runt hij de zaak. “We willen hier gewoon een relaxte sfeer neerzetten voor een dertigplus doelgroep, waarbij om twaalf uur niet opeens de muziek keihard wordt gezet om te gaan dansen. Het is echt een borrelcafé”, vervolgt hij.

Je kunt er wel een hapje krijgen, maar op cuisine richten ze zich verder ook niet. “Alles is alleen maar eten, eten, eten de laatste tijd”, zegt Niermeijer. “En dan ga je je concentreren op wat er op je bord ligt en ga je geen gesprek meer aan met de persoon naast je.” Dat gesprek is erg belangrijk voor Brun. Er is geen bierkaart, dus Holmes en Niermeijer, die nu nog geen personeel hebben, gaan zelf het gesprek met de klanten aan over welk (speciaal)biertje de beste keuze zou zijn.

“Ouderwetse gastvrijheid is dat. De tijd nemen. Niet alleen maar een kaart voor iemands neus gooien en een bestelling opnemen” aldus Niermeijer. Holmes springt bij: “Het woord ‘bar’ komt van origine van het woord ‘barrière’. En die willen we juist doorbreken. Onze bar staat op scharnieren en kunnen we dus vrij verplaatsen. Wij zitten tussen de klanten.” De klanten kunnen dus bij de taps en de drankkast, maar het inschenken van drankjes doen Holmes en Niermeijer gewoon.

Door het raam

Het grote raam van de zaak kan in zijn geheel naar boven getakeld worden, waardoor je in de vensterbank half binnen en half buiten kunt zitten. Niermeijer: “We willen mensen stimuleren om ook gewoon door het raam naar binnen te stappen. Waarom zou je de deur nemen?” Brun gaat doordeweeks open om 16:00 en in het weekend om 12:00, maar ze zijn flexibel. “Als de zon schijnt is de kans groot dat we al eerder open zijn.”

Het interieur van Brun wordt gesierd door werken van plaatselijke kunstenaars: van de schots en scheve drankkast tot het ‘behang’. “Het is geen echt behang, het is een patroon wat op de muur gestempeld is”, vertellen Holmes en Niermeijer. Ook de lampen, bar, het keukenrek, de kussentjes en zelfs de toilettegels zijn gemaakt door kunstenaars.

Kitten Bruno

Volgens Niermeijer moet elk café een kat hebben. Bij Brun is dit kitten Bruno: een lieve deugniet die soms uren op de schoot van een klant kan slapen. Doordeweeks loopt Bruno los door de tent, in het weekend zit hij bij iemand thuis in verband met de drukte. “Het is echt een horecakat”, vertelt Niermeijer. “Restaurant Kloek had een nestje. Daar komt hij vandaan.”

Komend weekend is het Streekbierfestival in Utrecht, waar Brun ook aan meedoet. “We hebben geen contract met een brouwerij, dus kunnen heel erg wisselen met onze dranken. Vaak brengen we ook op verzoek van klanten drank in het assortiment.” Op dit moment hebben ze Heineken en De Leckere op de tap, wat volgens Niermeijer bijna nergens anders mogelijk is.