In de Willemstraat, in wijk C, opende afgelopen januari Black Brew. Een koffiezaak die niet wanhopig probeert cool te zijn, maar gewoonweg cool is.

Het zingt rond in Utrechtse koffiekringen: dat nieuwe tentje, daar in de Willemstraat, dat is léuk! Dus begeven we ons op een van de eerste lentedagen van het jaar richting Wijk C, naar een pand waar we overigens een tijd geleden al eens waren. Toen de bakkerij annex koffietent van Broodnodig er nog zat. We schreven er, in 2014 alweer, een stukje over.

De zaak is onherkenbaar veranderd. Omdat de zaak toen vooral in beslag werd genomen door bakkerswerkbanken en voorraadkasten, lijkt er nu opeens een oase aan ruimte te zijn ontstaan. Er is een huiskamerhoekje met luie stoelen en een grote krantenleestafel, en rechts achterin is een bescheiden keuken met daarvoor de bar, waar eigenaar Rob Dunk rustig zijn ding staat te doen. Het is nog wel stilletjes, zo een maand na de opening. Op twee andere dames na, zijn we de enige op deze vrijdagochtend.

(Tekst gaat door onder afbeelding)

Ons oog valt meteen op vier speciale koffiezetters, die bovenop de vitrine staan te pronken. We kennen het niet, maar eigenaar Rob legt uit dat deze ‘Syphons’ veel worden gebruikt in Japan. De Syphon bestaat uit een houder waar een glazen kannetje onder hangt. Daarboven klik je een koffiefilterhouder vast. Onder het glazen kannetje zet je vervolgens een hallogeenbrander aan die het water doet koken. Het water borrelt omhoog langs de koffie, en druppelt ook weer terug het kannetje in, terwijl de koffiedrab in het filter achterblijft. Ingenieus!

Het is een fascinerend schouwspel (er zijn ook fijne Youtube-filmpjes van), maar smaakt het ook een beetje? Nou, zeker wel. Het is een sterke, smaakvolle filterkoffie die toch prima doordrinkt. Wij zijn fan!

Uit de vitrine kiezen we twee, oké vooruit, drie lekkere dingen. Een croissant, een blondie – de lichte variant van een brownie – en een kaneelbroodje. De croissant is niet krakend vers, maar toch best lekker. De blondie is een kleine bom. Een vierkant blok vol noten, karamel, marshmallows en chocolade. Geen gebrek aan smaak, maar tegelijkertijd ook een tikje machtig. Het kaneelbroodje is knapperig van buiten en zacht van binnen. Lekker! En weer eens een wat anders dan de opgerolde kaneelbol.

(Tekst gaat door onder afbeelding)

We bestellen ook nog een cappuccino en een latte met havermelk. Voor die laatste mag je zelf je wensen doorgeven: veel melk, of iets meer pit? Meer pit is altijd goed, en we kregen een toch best grote maar sterke latte voorgeschoteld. Mooie verhoudingen, en we zijn erg tevreden met de kwaliteit van de havermelk. Ook de ‘capu’ was goed! Stevig melkschuim en sterke espresso eronder, mmm. Hadden we trouwens al gezegd dat het servies echt heel leuk is? En dat je plaatjes kunt draaien op de LP-speler? En dat er op de muren en ramen toffe (Syphon)illustraties zijn gemaakt? We zijn blij verrast door alle indrukken, de lekkere koffie-opties en wellicht ook wat hyper door de caffeïneboost. Licht stuiterend verlaten we het zaakje weer. Hier komen we nog eens terug!

Unique selling point: De spektakelshow met de Syphon-koffiezetmethode.

Afknapmomentje: De nog wat stille zaak. Wat meer bedrijvigheid zou het wat gezelliger maken.

Drie vragen aan Rob Dunk, eigenaar van Black Brew

Hoe bevalt het om een koffiezaak te runnen? We lazen dat je hiervoor werkzaam was in de mode-industrie.

‘Het is een hele ommezwaai inderdaad, maar het bevalt heel goed. Ik heb nu een regelmaat in mijn leven die ik eerst niet had – hiervoor reisde ik veel, zat veel uren in vliegtuigen. Daar is overigens wel het idee ontstaan. Omdat ik onderweg veel in koffiebarretjes aan het werk was, dacht ik: ooit wil ik nog eens zélf zo’n zaak beginnen. Toen ik tegen dit pand aanliep, ben ik het maar gewoon gaan doen.’

Jullie zitten in de Willemstraat. Is dat niet een lastige locatie, zo ‘uit de loop’?

‘Nee, ik vind het juist leuk om niet in het winkelgebied te zitten. Ik wil dat dit een plek is die je kunt ontdekken en speciaal voor komt. Dat lukt aardig kan ik wel zeggen. Doordat we op social media actief worden getagd en gevolgd, hebben we al een kleine fanclub opgebouwd. Dat is het leukste publiek natuurlijk.’

De Syphon-koffiezetter is wel een bijzonder geval! Hoe kwam je daar zo bij?

‘Ik zag het voor het eerst in Japan. Ik zat daar in zo’n klein barretje, op een hoge kruk, waar ze dan voor je neus koffie met zo’n Syphon bereiden. Haast als een heilig ritueel. Het leek me dus leuk om die Syphon ook in huis te hebben, al moest ik de apparatuur wel uit Azië laten importeren. Hier is het nog niet heel gebruikelijk; zover ik weet is er maar één zaak in Nederland die ook Syphon-koffie serveert.’

Volg Jette & Jildou drinken koffie ook op Facebook en Instagram en wees als eerste op de hoogte van waar Jette & Jildou deze keer gaan koffiedrinken.