Nieuwkomer Life’s a Peach op de Hardebollenstraat is een ‘focacceria’ – een plek voor het Italiaanse brood, de focaccia. Maar hé, er staat ook een fijn koffiezetapparaat op de toonbank. En zelfgemaakte pastel de nata’s, en berlinerbollen… Oké oké, we zitten al binnen.

Het leven kan een bitch zijn, maar ook een perzik! Onder dat optimistische motto opende de Italiaanse Vanessa afgelopen juni haar lunchtentje ‘Life’s a Peach’ op de Hardebollenstraat. De straat waar vroeger prostituees achter de ramen zaten, is al een tijdje bezig aan een metamorfose. Peeskamertjes eruit, winkels en horecazaken erin. Met de recente komst van onder meer Pizza Beppe en de Little Beershop, lijkt de straat nu definitief haar groezelige imago achter zich te laten.

Als één zaak het kleurrijke gezicht is van die nieuwe Hardebollenstraat, is dat wat ons betreft Life’s a Peach. Ook al is het op deze vrijdag een zeikerige regendag van jewelste; na een stap over de drempel van de focacceria voelen we ons al een stukje zonniger. De muren zijn roze, de bekleding van de stoelen is paars, blauw en donkergroen. Er hangt kunst aan de muur en centraal staat de bonte vitrine vol zelfgemaakte taartjes, donuts en focaccia’s natuurlijk. Vanessa, die met een kleurig sjaaltje in haar haar bezig is in de keuken, maakt het plaatje compleet.

Vanzelfsprekend vegan

We bestellen twee koffie: een cappuccino en een espresso macchiato. Vanessa vraagt welke melk we daarin willen: amandel-, kokos-, soja- of havermelk? Leuk! Wat blijkt: Life’s a Peach werkt alleen met plantaardige producten. Veganistisch dus. Best opvallend, want meestal buiten cafeetjes hun vegan lifestyle uit en staat het met grote letters op de gevel. Hier lijkt het niet meer dan vanzelfsprekend.

De cappuccino is niet super: het melkschuim is oké, maar al met al wat veel melk in verhouding met de koffie, die overigens van de Utrechts Nordkapp-branderij komt. De espresso macchiato is precies waar we zin in hadden. Mooie verhoudingen, lekker opgeschuimde havermelk en het is een fijn klein slokje koffie. Hoewel Jildou altijd het liefst voor havermelk kiest, is het voor Jette een variatie op haar reguliere bestelling. Leuk om eens iets anders te proberen! Door naar de zwarte koffie. Er staat er een ‘bakkie pleur’ op de menukaart, wat een fruitige en smaakvolle americano blijkt te zijn. Lekker.

(Tekst loopt verder onder foto)

Bombolone

Enthousiaster nog worden we van de eerder genoemde vitrine, zeker omdat Vanessa deze ochtend de voorraden bijwerkt en telkens met bakplaten vol met vers lekkers aan komt zetten. Ze blijkt een specialisatie te hebben in Berlinerbollen, dat in het Italiaans zo mooi een ‘bombolone’ heet. Dat zijn donuts zonder gat, gevuld met jam en bakkersroom. Wij gaan voor de vanille custardroom variant. Oef, jeetje zeg – we nemen nog een hap – deze is goed! Die combinatie van vet én luchtig én romig is alles wat misschien niet erg gezond is, maar wel echt heul lekker.

Natuurlijk moeten we ook een focaccia proeven in een focacceria. Wij kennen het platte Italiaanse pizza-achtige brood vooral van de Albert Heijn of de La Place, maar dit blijkt al snel van een totaal andere categorie te zijn. De focaccia met peer, pecannoten, ui en (nep-)geitenkaas is werkelijk zalig! De smaken van zoet en zout werken goed bij elkaar, het is zacht, maar tegelijkertijd ook knapperig. En verrassing: dit is dus serieus een goede combi met een kop koffie. Voor als je een keer wat hartigs naast je bakkie belieft. We zouden graag blijven om nog meer te proeven uit de vitrine van Vanessa, want het ziet er allemaal even heerlijk uit. Terug naar de Hardebollenstraat dus, die heerlijk is opgevrolijkt door deze frisse en vooral fruitige nieuwkomer.

Unique selling point: Veel bijzondere, zelfgemaakte lekkernijen in een zaakje waar je direct vrolijk van wordt.
Afknapmomentje: De openingstijden zijn nog vrij beperkt, vijf dagen in de week van 11.00 tot 16.00 uur. Opgelet dus voor vroege vogels en late lunchers.

Volg Jette & Jildou drinken koffie ook op Facebook en Instagram en wees als eerste op de hoogte van waar Jette & Jildou deze keer gaan koffiedrinken.

Drie vragen aan Vanessa Bronzina, eigenaar van Life’s a Peach

Kun je ons iets vertellen over de ontstaansgeschiedenis van Life’s a Peach?
“Ik ben nu vijf maanden open, en daarmee is een echte wens van me uitgekomen. Ik wilde altijd al een eigen bedrijf, mijn eigen baas zijn. Ik ben afgestudeerd als interior designer. Toen het lastig bleek om daar een baan in te vinden, ben ik in de horeca gaan werken en was ik lange tijd bedrijfsleider van Da Portare Via. Met Life’s a Peach kan ik interior design en horeca combineren: alle meubels en het interieur zijn gemaakt door mijn vriend en mij. Je zit eigenlijk in een showroom, want alles is te koop.“

Een focacceria, dat kennen we nog niet, vanwaar die keuze?
“Ik heb de Italiaanse focaccia’s altijd erg gemist. Ik ben geboren in Italië, maar op mijn vierde al verhuisd naar Schotland. Daar heb ik ook gestudeerd, en ik was van plan om na mijn Erasmus in Utrecht terug te gaan naar Italië. Ik ben alleen blijven hangen hier in Nederland. Mijn ouders hadden in Schotland een horecabedrijf, waar ik altijd heb geholpen in de keuken. Het zit in me om eten te maken, en dan laat ik de mensen graag een echte focaccia proeven. Want die heb je bijna niet in Nederland.”

En dan heb je ook nog plantaardige donuts?
“Ja, die donuts zijn geïnspireerd door een Nederlandse man die een veganistische foodtruck had in Berlijn, waar hij de lekkerste donuts verkocht. Dat dat kon, en zó lekker was, wilde ik ook graag aan iedereen laten zien en proeven. Hij frituurde ze, ik maak ze uit de oven, elke dag vers. Utrecht heeft nog weinig keuze voor mensen die veganistisch eten of die bijvoorbeeld lactose-intolerant zijn. Als zij bij mij komen zijn ze direct blij, en hebben ze keuzestress, want er zijn nooit zoveel opties. Daarnaast is het ook een toegankelijke manier voor anderen om eens iets anders te proberen. De meeste mensen zijn erg benieuwd, al zeggen sommigen ook ‘doe mij maar een zwarte koffie dan’. Maar er zijn weinig mensen die uiteindelijk niet tevreden de deur uitgaan.”