Het oude kruidenierspand van Cornelis in het Maliekwartier zou zo uit een Dickens-prent kunnen komen. Met de kerstlampjes, oude winkelweegschaal en vitrine vol taartjes is het een ideale uitvalsbasis voor een kopje kerstkoffie – en dan denken we zelf het laagje sneeuw in de kozijnen er wel bij.

Je moet weten dat het er zit; Cornelis ligt niet bepaald op de doorgaande route. Maar eenmaal in de Monseigneur van de Weteringstraat – een zijstraat van de Nachtegaalstraat – is het voormalige kruideniershoekpand niet te missen door zijn mooie donkergroene kozijnen en grote ramen.

Op deze dinsdagmorgen hebben in ieder geval genoeg mensen Cornelis gevonden. Aan de grote tafel werken mensen op laptops, op de zitjes zitten vrienden of buren bij te kletsen. De lange bank met kussens langs het raam – tactisch voor de verwarming geplaatst – nodigt uit om eens fijn neer te strijken.

Volgestouwde toonbank

De betegelde toonbank van zo’n zes meter lang neemt een centrale plek in in de ruimte en staat vol met mixers, een taartjesvitrine, stapels chocoladerepen en een oude weegschaal. Erachter zijn stellingkasten goed gevuld met food– en interieurproducten die te koop zijn.

Dan de koffie. Zo ongeveer het gehele arsenaal aan melkkoffies is beschikbaar bij Cornelis. Van flat white tot koffie verkeerd en van macchiato tot meer of minder latte. Wat betreft zwarte koffie is er echter niet meer te krijgen dan americano of espresso. We missen een filterkoffie-optie. Daar valt nog wat te halen, denken we.

Aan de andere kant: waarom méér als wat je hebt al goed is? De americano is overheerlijk: zachte smaak, lekker vol, de onvolprezen bonen van Bocca doen goed hun werk. De cortado is lekker: goede verhoudingen in deze kleine melkespresso met een beetje schuim. We willen er eigenlijk gelijk nog een bestellen. Minder is de cappuccino, die had wat romiger gekund, het schuim is snel verdwenen.

Wiskundige precisie

We hebben ook gemengde gevoelens over de afdeling zoet; de appeltaart eten we niet helemaal op. Ondanks dat-ie er smakelijk uitziet – het is een vierkant stuk ‘plaattaart’ – blijkt-ie in werkelijkheid koud, niet krokant en veel te zoet. Gauw weer een slok americano nemen, achteroverleunen op de bank en het is weer goed. De worteltaart is wel lekker. De topping is dun, de cake heerlijk en de punt lijkt afgesneden met een liniaal erlangs, zo recht. Pluspunten voor deze wiskundige precisie.

Ondanks de mixed feelings over het taart- en koffie-aanbod, zijn we het over één ding eens: de eyecatchers van Cornelis zijn het geweldige pand en de sfeer. De gezellige kerstversiering geeft een extra boost. En als er straks ook nog een vlokje sneeuw valt, kun je ons helemaal wegdragen.

Volg Jette & Jildou drinken koffie ook op Facebook en Instagram en wees als eerste op de hoogte waar ze deze keer koffie gaan drinken.