Het cafeetje aan de Oudegracht bestaat al ruim 25 jaar, maar is nog altijd springlevend. Café Flater is met recht een klassieker te noemen, maar is bovenal een hotspot voor creatievelingen. Barman Nanne: “Een unique selling point is het misschien niet, maar het is wel een selling point; wij bieden een informele sfeer, mét kwaliteit.”

Het is al druk op de Oudegracht op donderdagmiddag om 12.00 uur. De dagjesmensen, studenten en zakenlui krioelen voorbij, terwijl de deuren van café Flater worden opengegooid. Op het postzegelformaat terras worden kussens op de houten bankjes gelegd, kleurige bloemen in omgespoelde flesjes Vedett gestoken en de dag kan beginnen. Al snel komen de eerste gasten in het zonnetje zitten en genieten van een kop koffie. De koffiebonen komen van The Village.

Flater zit al 25 jaar op deze plek aan de Oudegracht, daarvóór zat er ook al horeca in het pand. “Ik heb wel eens een oudere vaste klant gesproken die beweerde dat er zelfs vijftig jaar geleden al een kroeg zat”, vertelt barman Nanne. Flater zit op een unieke plek, op een van de meest centrale punten in de binnenstad. Midden op de Oudegracht, uitkijkend op de Bakkerbrug aan de ene kant en de Dom aan de andere, en met vrijwel de hele dag zon op de gevel. Of Flater, afgezien van de locatie, nou typisch Utrechts is durft Nanne niet te zeggen.

Creatieve concepten beklinken

“Flater heeft in elk geval een grootstedelijke sfeer. Er komen hier niet zoveel studenten, maar wel veel jonge mensen. Het merendeel bestaat uit starters in de creatieve sector, tussen de 25 en 30 jaar. Al heel wat Utrechtse concepten zijn hier bedacht en beklonken. De mensen achter creatieve organisaties en evenementen als Losse Schroeven en Fluff Disco drinken hier hun biertje.”

Zes dagen per week is het café open. Overdag komen er mensen uit de buurt en dagjesmensen voor koffie. Later op de middag begint de borrel en ’s avonds gaan de tafels aan de kant en is het feest. Op maandagavond komt de studentenvereniging SPIN altijd borrelen. Tinderende stelletjes pikt Nanne er trouwens zo uit. “Dat ongemakkelijke gedraai, van: ‘Waar zullen we gaan zitten?’ herken je meteen”, zegt hij lachend.

Met de omliggende horeca zijn de banden goed; er komen veel mensen die betrokken zijn bij cafés als Walden, ’t Gras van de Buren en het College. “Flater is echt een woonkamer voor iedereen en de Utrechtse horeca is heel interconnected. Iedereen kent elkaar, er wordt veel gesocialized en er zijn hechte vriendschappen.”  

‘Tinderstelletjes pik je er zo uit; dat ongemakkelijke gedraai, van: ‘Waar zullen we gaan zitten?’ herken je meteen’

Nanne zegt dat Flater voor hem het beste en het slechtste heeft betekend. Hij lacht erbij – het slechtste laat hij nu maar even achterwege. Al drie jaar werkt de barman met veel plezier in het café. Zijn (inmiddels afgeronde) master International Development Studies duurde er wat langer door, maar hij heeft hier wel een hechte groep mensen gevonden. Naast de eigenaar Rose, bedrijfsleider Jeroen en hijzelf, werken er twaalf andere barmensen.

“Toen ik hier nog maar drie weken werkte, voelde ik me al volledig opgenomen in het team. Er gaat hier geen dag voorbij dat er collega’s langskomen die niet aan het werk zijn. Ook oud-medewerkers stappen nog geregeld binnen. Het is een warm bad, een open sfeer. We doen veel dingen samen, sommigen gaan zelf met elkaar op vakantie en er ontstaat ook wel eens wat tussen medewerkers. Het zou me niks verbazen als er wat Flater-baby’s rondlopen.”

Muurschildering

Groot is het café niet. Overdag staan er tafeltjes en stoelen, die gaan ’s avonds aan de kant, want dan kan er gedanst worden. Op de wand tegenover de bar prijkt een grote muurschildering: cartoons van Hein de Kort. Nanne vertelt dat er een broodje-aapverhaal rondgaat dat de kunstenaar de schildering zelf heeft aangebracht in ruil voor een tijdje onbeperkt biertjesdrinken. Hij zou daarbij een keer zo dronken zijn geworden dat hij niet meer terug durft te komen. De tekeningen zijn achttien jaar geleden echter gewoon door iemand van het café gemaakt, met behulp van een beamer. Geen wilde aan-de-kroonluchter-hangenverhalen, dus.

“We onderscheiden ons door de muziek die we draaien. Dat hebben we echt gemasterd”, aldus Nanne. In cafés als Het Hart en de Voortuin verzorgen dj’s de muziek, bij Flater draaien de barmensen zelf. “Daardoor hoor je veelzijdige platen voorbijkomen. Het ligt aan degene achter de bar of er een goede hiphopplaat uit de jaren negentig klinkt, of een foute banger uit de jaren tachtig afgewisseld met powerballads. Dat vind ik leuk: je schenkt mensen niet alleen een biertje, je bezorgt ze soms ook zo’n eurekamoment door een plaat op te zetten die ze al lang niet gehoord hebben en waar ze blij van worden.”

Flater heeft ook een ‘culinair hoekje’. “Die bestaat uit het tostiapparaat. En we hebben verse jus! We kunnen dus een bescheiden hap bieden, maar verder is het bring your own food. Je kunt dus rustig iets in de buurt halen en dat bij ons opeten.”

Of Flater altijd hetzelfde zal blijven? “We innoveren natuurlijk altijd. Het drankaanbod verandert, je kunt hier bijvoorbeeld lekkere craft-biertjes krijgen. Maar het informele karakter zal zeker blijven – daardoor loop je toch net wat harder voor elkaar. Ook als ik hier op een dag wegga, zal ik altijd blijven komen. Het klinkt nogal zoetsappig, maar Flater heeft een speciaal plekje in mijn hart.”