Tien jaar geleden sprongen Pauline Polak en Else Nugteren in het diepe: ze werden eigenaren van een horecazaak. Deze zomer vieren ze het jubileum van Rabarber: een petit café waar je de hele dag door kunt ontbijten en lunchen. Vorig jaar kwam daar ook diner bij. ‘Die wens hebben we lang gehad.’

Voor het raam prijkt de naam van de zaak in rode neonletters. Die steekt mooi af naast de gele gevel. Buiten aan de tafeltjes zitten een paar vrienden te kletsen en koffie te drinken. De twee vrouwen aan het andere tafeltje proosten met een biertje. Binnen ontmoet een groepje van drie ouderen hun kleinkinderen voor een lunch.

Op deze plek, midden in de Zadelstraat, begonnen Pauline en Else in 2015 aan hun avontuur. Ze waren toen allebei nog geen dertig. De twee ontmoetten elkaar tijdens hun studie Journalistiek en hebben daarnaast allebei altijd in de horeca gewerkt, vertelt Pauline. Ze zit aan een van de tafeltjes in de zaak. “Else werkte hier al en ik kwam hier daarom ook al regelmatig”, zegt Pauline. “De vorige eigenaar wilde ermee stoppen en vroeg of het niks voor ons was om de zaak over te nemen. Zo is het balletje gaan rollen.”

Voor Rabarber zat Tastoe op deze plek aan de Zadelstraat. De eerste maanden draaiden Else en Pauline die zaak nog zoals die was. “Maar daarna hebben we rigoureus afscheid genomen.” En zo verdween Tastoe voorgoed en begon Rabarber. Diezelfde huiskamersfeer is nog aanwezig, maar verder hebben Pauline en Else het helemaal naar hun eigen hand gezet. “Het is een plek geworden waar we zelf ook graag zouden willen komen. Gezelligheid is hier altijd aan de orde. Verder gebruiken we producten en maken we gerechten waar we achter staan.”

Tekst loopt door onder afbeelding

Mengelmoes

De keuken van Rabarber is volledig vegetarisch en voor een groot deel vegan. “De nadruk ligt echt op groente die in het seizoen is,” legt Pauline uit, “waarbij we onszelf continu uitdagen om deze op nieuwe wijze te serveren en te verwerken.” Naast eten en drinken hangt er altijd een wisselende expositie aan de muur. “Kunstenaars benaderen ons daarvoor, maar wij vragen zelf ook wel eens iemand.”

De gasten zijn altijd een mengelmoes van Utrechters, toeristen, vrienden of andere bekenden. “Er is altijd wel iemand die ik ken”, zegt Pauline. “Onze vrienden zijn heel trouw en komen veel langs. Doordeweeks komen er vooral mensen uit de buurt, maar in het weekend en vakanties zijn het meestal mensen van buiten de stad. Vroeger hadden we geen menu in het Engels, maar die is inmiddels wel echt nodig.”

Tekst loopt door onder afbeelding

In de afwas

In de open keuken achterin de zaak maken ze alles zelf: van de taart tot de snacks en de sauzen. “Alleen het brood maken we niet zelf in onze minikeuken.” Else staat in de keuken en Pauline is te vinden aan de voorkant. “Dat is zo gegroeid. Else is de chef en draait samen met drie anderen de keuken. Zij is het gezicht van de keuken en ik, met de rest van het bedienende team, van de voorkant. Er is genoeg schuifruimte. Ik sta af en toe ook in de keuken. Dan missen we bijvoorbeeld iemand in de afwas en sta ik een avond de vaat te doen. Ook wel eens lekker, want die afwisseling maakt het juist leuk.”

Sinds vorig jaar kan er van woensdag tot en met zondag ook gedineerd worden. “Die wens hebben we lang gehad. We hebben allerlei plannen gemaakt en ideeën uitgeschreven, maar uiteindelijk zijn we het vorig jaar gewoon maar gaan doen. Het hoeft niet meteen perfect te zijn.” De twee vonden dat er in Utrecht nog weinig volledig vegetarische opties waren die tussen fine dining en een eetcafé in zaten. “Zowel qua prijs als qua sfeer.”

Tekst loopt door onder afbeelding

Grijze haren

Het leuke vindt Pauline dat bij Rabarber alles de hele dag door kan. “De een komt ’s avonds binnenwandelen voor een glas wijn en een snack, de ander zit uitgebreid te dineren en weer iemand anders wil alleen een stuk taart. Alles mag door elkaar lopen.”

En alsof dat nog niet genoeg is, vinden ze het ook heel leuk om daarnaast nog catering te doen. Dat kan voor een besloten feestje zijn op de Zadelstraat, maar ook voor evenementen op andere locaties. Hun zaak is wat Pauline betreft nog niet ‘af’. Ze hebben nog heel veel ideeën voor de komende jaren. “Rabarber heeft de afgelopen tien jaar voor veel kopzorgen en grijze haren gezorgd”, zegt Pauline lachend, “maar vooral voor veel plezier.”