De eigenaren van De Pomp hebben een nieuwe zaak: Rooie Nel. Nu runnen Kimmarah Beeuwkes, Joep de Jong en Marlou Kleijnen ook nog hun horecazaak in het voormalige benzinestation op de Croeselaan, maar op 15 maart is De Pomp voor het laatst open. Daarom was het tijd voor een nieuw avontuur: begin januari opende ze hun nieuwe bistro in het oude party- en congrescentrum op de Jagerskade. 

Het monumentale pand, vlak bij de Rode Brug, stond zeven jaar lang leeg. Joep, Kimmarah en Marlou hebben het nieuw leven ingeblazen. Hiervoor was het een grote evenementenlocatie: Het Vechthuis. Na een flinke verbouwing is daar weinig meer van terug te zien. Wel zijn uiteraard verschillende oude elementen van het gebouw behouden, zoals de kenmerkende gevel en de groene houten luiken. Binnen verraden onder meer de oude houten balken en de schouw de leeftijd van het pand. 

Tekst loopt door onder de foto

De naam Rooie Nel is een knipoog naar de oude rosse buurt aan het Zandpad, de Rode Brug en de volksbuurt vlakbij. De eigenaren zijn blij dat ze, net als met De Pomp, een plekje hebben gevonden buiten het centrum. De basis voor het menu is net als die van een Franse bistro. “We noemen onze stijl bistrot moderne. Het is leuk om die klassieke basis te gebruiken, maar wel nog buiten de lijntjes te kunnen kleuren. We maken alles zelf, behalve het brood.”

Frisse start

Er moest nog veel gebeuren voordat ze open konden. “De eigenaar heeft het pand casco opgeleverd”, zegt Joep. Er waren volgens hem veel geïnteresseerden, maar niet iedereen kon door het vele verbouwwerk heen kijken. Door hun ervaring met de verbouwing van De Pomp hadden Joep en zijn compagnons er alle vertrouwen in. Dat gebouw stond al zo’n tien jaar leeg toen zij ermee aan de slag mochten. 

Binnenkort moet De Pomp er mee stoppen, maar Joep, Kimmarah en Marlou wilden nog geen afscheid nemen. “We waren nog niet klaar met elkaar”, zegt Joep. “En met onze eigen baas zijn.” De drie keken ook bij andere oude benzinepompen voor een nieuwe plek, maar daar zat niks tussen. Bovendien vonden ze het tijd voor een frisse start. En die vonden ze op de Jagerskade.

Rosse buurt

In het restaurant is plek voor zo’n 65 man. Gasten kunnen met de chefs meekijken door de open keuken midden in de ruimte. De sfeervolle houten zolder en het Kolfhuis zijn nog niet helemaal klaar voor gebruik. Die ruimtes kunnen gehuurd worden voor vergaderingen en borrels. Boven is het plan om ook een bar te bouwen. 

Joep vindt het leuk dat de sfeer niet stijf is. “Je hoeft hier geen vier gangen te eten, maar kunt ook even aanschuiven voor alleen een hoofdgerecht of een toetje.” Tot nu toe zijn ze tevreden met hoe het gaat. “In de weekenden zitten we vaak al vol.” Die tevredenheid werd ook bevestigd door Gault&Millau. Die organisatie stelt elk jaar een restaurantgids op, vergelijkbaar met de Michelin Gids. In de gids van Gault&Millau worden restaurants beoordeeld met koksmutsen, waarbij twintig het maximum is. Deze maand kwam Rooie Nel meteen binnen als nieuwkomer met een score van 12,5. 

“Bistro Rooie Nel omarmt de klassieke à la carte Franse keuken met volle overgave”, schrijft Gault&Millau. “Klassiekers als coquille met knolselderij of langoustine met mandarijn en madame Jeanette peper worden begeleid door klassieke sauzen die overlopen van smaak en ambacht. Steak tartaar met kappertjes krijgt een licht gegaarde eierdooier en krokant van aardappel mee. In de zomer nodigt het terras aan het water uit. In de winter is het klassieke 16de-eeuwse pand aan de Vecht een stijlvolle en moderne bestemming.”

Onderdeel van de wijk

De Pomp opende in april 2019 de deuren, met de afspraak dat zij daar vijf jaar mochten blijven. Uiteindelijk moet de plek namelijk onderdeel worden van Ringpark Dichterswijk. “We wisten met z’n allen altijd al dat dit een plek is waar uiteindelijk doorontwikkeld zou worden”, vertelde Kimmarah vorig jaar aan DUIC. “Wat hier precies wordt gebouwd, is nog maar de vraag.”

Het verhaal van De Pomp is volgens Kimmarah duidelijk: een horecaplek die een belangrijk onderdeel was van de wijk. “De Pomp is boven mijn verwachtingen uitgestegen. Als ik op een doordeweekse dag rond kijk en zie hoeveel mensen er langskomen en denk alle activiteiten en ideeën er al zijn uitgevoerd, ben ik daar heel trots op.”

Ze mochten een jaar langer blijven dan gepland, maar op 15 maart is dan toch echt de allerlaatste avond aangebroken. Zelf vinden ze het jammer, zegt Joep, maar ze hebben er ook vrede mee.