Café De Stadsgenoot aan de Breedstraat is maandag 3 juli precies twintig jaar open. Eigenaar Wilfred Jager heeft in al die jaren veel meegemaakt. Zo ontmoette hij er onder meer zijn vriendin achter de bar, had hij tijdens de Koningsnacht van 2013 een verbrandingsongeluk in de straat en had hij twee jaar geleden zijn zaak bijna verkocht. Tot zijn grote opluchting ging dat op het laatste moment niet door. 

Hoe ben je ooit begonnen? 

“Ik had qua werk van alles geprobeerd, zoals de IT, maar dat was niets voor mij. Na een paar maanden in Azië, kwam ik in 2000 terug en ik wist niet wat ik wilde doen. Ik vond het leuk om in de kroeg te zitten, maar ik had er nooit over nagedacht om aan de andere kant van de bar te gaan staan. Mijn broer overtuigde me om dat gewoon eens te proberen. Dus ik solliciteerde destijds bij de Bacchant op de Vinkenburgstraat. Ik was 32 en had nog nooit een biertje getapt. Na weken bellen mocht ik op gesprek komen en achter de bar beginnen. Later werd ik bedrijfsleider. Ik heb daar twee superleuke jaren gehad, maar ik wilde meer. Ik werkte nog in Zeist en in Frankrijk, maar kwam terug naar Utrecht. Een oud-collega van de Bacchant werkte hier toen en vroeg me dat ook te komen doen. Na een paar weken vroeg de eigenaar al of ik de zaak wilde overkopen.”

Had je daar al over nagedacht?

“Ik had wel eens gedacht om ooit een eigen zaak te beginnen, niet wetende dat ik binnen drie jaar mijn eigen kroeg zou hebben. Het ging van nul naar honderd. Ik heb heel veel geluk gehad dat het allemaal goed is gelopen en dat ik de juiste beslissingen durfde te maken.”

Waarom past horeca zo goed bij jou?

“De gezelligheid. Als barman ben je psycholoog, de schouder om op te huilen, degene om tegenaan te schelden en de veilige haven. Mijn slogan is al twintig jaar ‘De gezelligste huiskamer van Utrecht’. Iedereen is welkom. Alles kan en mag, zolang je een ander niet tot last bent. Dat maakt het relaxt hier. Ik werk voor mijn gevoel al 23 jaar niet meer. Sinds ik in de horeca werk, zeg ik regelmatig: ‘Ik ben 365 dagen per jaar aan het werk, maar 365 dagen vrij’. Dat gevoel is uiteindelijk veel meer waard dan geld.”

Wat vind je zo leuk aan deze kroeg?

“Er komen hier minder mensen van buiten Utrecht in vergelijking met bijvoorbeeld de horeca op de Oudegracht. Dat maakt het juist zo leuk. Alles hier past bij mij. Ik heb alles gewoon neergezet. Het is niet vanaf de tekentafel gestyled. Daarvoor passen te veel dingen niet bij elkaar, maar dat interesseert me niet. Een stoel is om op te zitten en niet om mooi te zijn, maar een kroeg moet wel gezellig zijn. Die gezelligheid creëer je door leuke zitjes te maken, maar vooral door zelf vrolijk en attent te zijn. En vooral door je gasten goed te bedienen. Wat je geeft, krijg je terug. Ik heb geen concurrentie: ik doe wat ik zelf wil en hoe ik het zelf neer wil zetten. Onze gasten vinden dat fijn. Daar komen ze voor.”

Hoe vind je dat het nu gaat?

“Ik ben heel blij met waar we staan. Ik ben heel tevreden met wat ik nu heb. Alle ervaringen van de afgelopen jaren hebben me dat geleerd. Ik mag in mijn handjes knijpen. Ik wil vooral iedereen bedanken die dit mogelijk heeft gemaakt.”

Wat komt er bovendrijven als je terugblikt op al die jaren?

“Ik heb de zaak in 2021 bijna verkocht. Dat is mijn eyeopener geweest om weer heel veel plezier erin te hebben. Ik zag wat ik eigenlijk allemaal had en wat ik weg zou doen. Op mijn 55e vind ik ’s nachts werken niet meer fijn. Dat maakt het nu zwaar. In het begin, toen ik nog alleen hier stond, had ik dat niet. Die beginperiode was zwaar, maar alles heeft zijn voor en tegens. Nu weet ik wel dat ik nog een aantal jaar door wil. In die tijd gaat JJ (de bedrijfsleider, red.) bedenken of hij het over wil en kan nemen.”

Waar kan je culinair genieten in Utrecht?

“Ik vind Restaurant West in Lombok heel leuk. Daar ga ik meestal heen, ook voor de gezelligheid. Ik ben meer een Bourgondiër wat dat betreft, en misschien een beetje een cultuurbarbaar. Wat Leon Mazairac in Karel 5 maakt is natuurlijk fantastisch. Toen ik daar ooit een keer mocht eten, kreeg ik een heerlijke ravioli, maar doe mij dan een bord vol in plaats van één of twee.”

En waar drink je het lekkerste biertje in Utrecht?

“Er is geen enkele bruine kroeg waar ik niet zou willen zitten. We hebben fantastisch mooie horeca in Utrecht. Samen zorgen we dat de hele stad levendig blijft. Ik kom het liefst in de cafeetjes, zonder namen te noemen. De bruine kroeg past bij mij. Dat is ook waarom ik De Stadsgenoot heb. Er zijn heel veel leuke cafés in Utrecht met een goede sfeer.”

Wat is je grootste ergernis aan Utrecht?

“Het enige jammere vind ik dat de stad een beetje in tweeën wordt gedreven. Er zijn mensen die heel erg van horeca houden, van de levendigheid, het winkelende publiek en de toeristen. Daar tegenover heb je een aantal bewoners die dat totaal niet leuk vinden en er last van hebben. Overlast is zeker niet de bedoeling, maar sommige mensen hebben bijvoorbeeld liever dat hier een naaiwinkel zit in plaats van een café. Daar zie je wel issues ontstaan: we praten niet meer met elkaar en willen niet naar elkaar luisteren. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, maar hoor het verhaal van een ander eerst eens aan. Dan kom je meestal toch iets meer tot elkaar en kun je dingen wat relaxter bespreken.”

Utrecht is…

“…een groot dorp. Ik vind het de mooiste plaats van Nederland.”