Interessant, wat de Grand Départ allemaal in beweging brengt. Die enkele dagen feest in juli bij de start van de Tour de France vergen strakke en kostbare voorbereiding.
Bovendien zet je een tandje bij, wanneer je als Utrechtse Tourorganisatie de doelstelling hebt om ‘legacy’ achter te laten, een stevige nalatenschap voor de hele stad. Waarbij je ontevreden bent als die nalatenschap vooral zou bestaan uit omzetcijfers van de horeca en de aantallen overnachtingen. Of het aantal keren dat de Dom in beeld is geweest in Zuid-Korea en New York.
De nasmaak proeven
Allemaal leuk en waardevol, maar niet genoeg. Iedereen in Utrecht moet lang de nasmaak kunnen proeven. “Verbinden, versnellen en verzilveren” is het motto van de UDB. Wij hebben best een paar successen mogen boeken als buitenboordmotor in de stad, maar wat de Tour teweegbrengt aan samenwerking en gedeelde activiteiten is van een andere klasse.
Samen de geldpotten vullen
Het begon al met de financiering. Een wethouder die graag het plan wilde verdedigen, maar alleen als de overheid niet in z’n eentje zou financieren. Het bedrijfsleven en tal van andere geïnteresseerden gingen meebetalen. Gemengde publieke en private geldpotten zijn wij gewoon gaan vinden. De Franse Tourorganisatie echter niet. Zij zijn helemaal niet gewend aan een gedeelde aanpak. Overal elders dealen zij alleen met overheden, hebben we ons laten uitleggen. Utrecht doet het anders. En met succes. Hulde.
Aftellen naar juli
Natuurlijk loopt vervolgens niet alles van een leien dakje. Er zitten partijen in het projectteam die helemaal niet gewend waren zo intensief samen te werken. Die soms ook argwanend kijken naar elkaars budgetten. Maar het lukt. Dat horen en lezen we inmiddels zo ongeveer elke dag, bij het aftellen naar begin juli.
Profiteren van elkaars krachten
De samenwerking rondom Toerisme, rondom wat het “verhaal” van Utrecht is gaan heten, was er niet geweest zonder de Tour. En: dit samen optrekken en van elkaars krachten profiteren zal na de Tour blijven. We kregen de smaak te pakken. Utrecht is ineens wat ambitieuzer en ook internationaler. We durven lef te hebben. De Economic Board Utrecht ontwierp zelfs een “Internationaliseringsagenda”
met vier speerpunten waar Utrecht kansen voor open doel heeft om te profiteren van haar internationale kwaliteiten. Motto: goede onderlinge afstemming en samenwerking op deze punten bezorgt de hele regio innovatie, economische ontwikkeling en werkgelegenheid.
Met aangename opwinding
Afstemming en samenwerking blijken we te kunnen, zie de Tourstart. Er zijn al mensen aan het nadenken over het volgende project dat toont hoe sterk en bijzonder de stad is. Zij zoeken naar een gebeurtenis die aangename opwinding brengt. Met samenhang en allure. Meer internationale congressen? Onze wetenschappers zijn immers wereldburger. Dat gaat zeker lukken. Europese spelen binnenhalen? Wie steekt zijn nek uit?
De middeleeuwse kant
De Formule I race zal het zeker wel niet worden. Daar zijn onze straten iets te krap voor. Misschien juist die mooie middeleeuwse kant veel wereldkundiger maken? Wie DOMunder heeft bezocht weet immers dat we een soort Vaticaan hier hadden, ooit.
Ooit? Wie weet eigenlijk dat het Catharijne Convent de grootste collectie middeleeuwse religieuze kunst heeft na het Vaticaan? Daar moeten we toch ook wel iets mee kunnen. Het hoort allemaal tot de fascinerende genen van de stad.
Gezamenlijk doel, sterk netwerk
We leren van de Grand Départ dat netwerken sterker worden als er een gezamenlijk doel is. Gedeelde verantwoordelijkheid ook, en gedeelde kosten. Zo kunnen we heel wat aan, en laten we het “doe maar lekker gewoon” -die dekmantel voor gebrek aan ambitie-, definitief achter ons.
Mooie opbrengst van die Tour: Utrecht krijgt lef. Of is dat een Amsterdams woord?
2 Reacties
ReagerenLef. Wat is dat? Een vraag stellen. Is hem beantwoorden, daarentegen staat hij nog steeds open. Een feest is het zeker niet. Om de teksten te lezen van onze Trudy. Trude. The Truth. Maar evenwel is het zo. Dat de legacy van de tour. Steeds beter voelbaar wordt. In Utrecht. Gister nog dronque ik wat bier in. Cafe Belgie en daar zat ik. Overal toeristen. Spaans. Italiaans en ook wat Frans. Ze keken rond. En ze genooten. Het was zo mooi, net alsof we waren in Amsterdam. Onze mooie stad mag gezien worden. Of niet dan?
Ik ben, zonder enig cynisme, oprecht blij met mensen als Trude. Blij dat er zwaargewichten zijn die zich inzetten voor de stad waar ik van hou. Ik wil absoluut niet twijfelen aan de inhoud van de artikelen die Trude schrijft over de mentaliteitsverandering , dan wel paradigmashift, die zich volgens haar in de stad aan het afspelen is. Ik ben echter niet de enige Utrechter die keer op keer door de gemeente Utrecht teleurgesteld. Hoop dat Utrecht, zonder haar degelijkheid te verliezen, inderdaad meer lef gaat tonen en van Utrecht de stad maakt die het in potentie kan zijn.