Een kleine tien jaar zat op de Jan van Scorelstraat 33 Vroom, een  aangenaam restaurant waar goed koken en prettige bediening hand in hand gingen. Van ons had het nooit weg hoeven te gaan. De eigenaren dachten er anders over en verkochten de zaak, waarmee ze de Utrechtse horeca overigens niet in de steek lieten. Het leuke Buurten en ’t Winterhuis wordt nog steeds door hen bestierd. Voor Vroom kwam De Pier, inderdaad familie van visrestaurants De Kust en De Branding. Kan De Pier Vroom doen vergeten? We gingen op onderzoek uit.

Eerste indruk

De Pier zit deze avond helemaal vol. Er hangt een gezellige sfeer, het publiek is gemêleerd. We zien een paar kleine kinderen die zich keurig gedragen. De inrichting is meer basic dan bij de voorganger, uitstraling van een eetcafé. Tafeltjes dicht op elkaar. Bediening is vriendelijk maar lijkt de drukte niet goed aan te kunnen. De heer en dame maken een wat gejaagde indruk.

De kaart

Maar liefst twaalf visgerechten, vier vlees en drie “Vis noch vlees.” Keuze genoeg. Veel gerechten zijn ook in kleine porties te krijgen en dat vinden we absoluut een pluspunt. We beginnen met een grote portie Gamba’s Pil Pil. Een bordje extra en we genieten met zijn tweeën van  garnalen in pikante knoflookolie. Een lekker begin, al is het jammer dat er geen schaaltje water of doekje bij wordt gezet.

Vervolgens een salade van gemarineerde venkel met licht gerookte coquilles. De salade is een gemakzuchtig hoopje sla waarin de venkel niet te vinden is, coquilles zijn precies goed. We gaan verder met vis. Aan beide kanten van de tafel worden twee slibtongetjes (5,50 euro per stuk) met een frisse salade geserveerd. Een aardig visje, meer valt er ook niet over te zeggen.

Tijd voor een stuk vlees. Klein portie lamskoteletjes bestaat uit twee stukjes slecht gebakken vlees met een te verwaarlozen netto-opbrengst. Veel snijden en weinig eten, dus. Veel beter is het gesteld met de tournedos (alleen verkrijgbaar als groot gerecht). Voortreffelijk stuk vlees, prima gebakken, geleverd met zeer smakelijke truffelaardappelen.

Onze traditionele Irish Coffee bevat slagroom uit een spuitbus; een minpunt.

De wijnkaart

Aangezien de bediening vrij weinig verstand van wijn blijkt te hebben (wit adviseren bij vis en rood bij vlees, tja)  is het verstandig dat men de kaart heeft opgedeeld in smaakbelevingen: ziltige droge en volle krachtige witte wijnen; soepele fruitige en volle krachtige rode wijnen. Bij iedere categorie is ook een suggestie voor de bij de wijnen behorende gerechten gegeven. Omdat er niet veel wijn per glas te verkrijgen is was onze keuze  beperkt. Wij dronken bij onze voorgerechten de Il Sole Bianco, uit de categorie vol en krachtig wit. Een ongecompliceerde witte wijn onder een schroefdop. De wijn komt uit het warme, vulkanische Sicilië en heeft toch wel zuren en frisheid, maar verder niets bijzonders. Bij het hoofdgerecht kozen we van hetzelfde huis de Il Sole Syrah: een rode wijn met veel tannine en een pepertje in de afdronk. Deze rode Siciliaan kon ons meer bekoren dan zijn witte huisgenoot. Verder stonden er geen wijnen op de kaart die ons konden verleiden tot het bestellen van een hele fles.

Verder nog

• In de zomer een prima terras (nu verbouwd)
• Open: maandag tot en met zondag vanaf 12.00 uur
• Wifi
• Parkeren: bij het Wilhelminapark

Cijferlijst

Ambiance: 7

Keuken: 6,5

Bediening: 6,5

Het oordeel

De Pier is een restaurant met een duidelijke buurtfunctie. Het heeft weinig pretenties, eten is betaalbaar, kinderen zijn welkom.

Zo’n zaak waar je spontaan besluit naar toe te gaan voor een leuke hap en een aardig glas. Maar dus ook een zaak waar je niet voor omrijdt. De keuken is niet bepaald van constante kwaliteit. Aan onze tafel werden matige, aardige en goede gerechten geserveerd. De bediening is vriendelijk maar mist persoonlijkheid en scherpte. Wijn wordt vergeten en op een zeker moment was er niemand bereikbaar. De een zat in een druk gesprek, de anders had een onderonsje in de keuken. Misschien een mannetje meer inhuren als de zaak vol zit?

Toch is De Pier een succes en dat is een felicitatie waard. Zijn we dan te kritisch? We vroegen het aan de mensen aan ons belendende tafeltje. Een zesje maar de intentie is goed, was hun antwoord. Wij geven iets meer. Vroom zijn we echter nog niet vergeten.