DUIC Krant: Een echte ondernemer krijgt zelfs zand verkocht aan de woestijn | De Utrechtse Internet Courant DUIC Krant: Een echte ondernemer krijgt zelfs zand verkocht aan de woestijn | De Utrechtse Internet Courant

DUIC Krant: Een echte ondernemer krijgt zelfs zand verkocht aan de woestijn

DUIC Krant: Een echte ondernemer krijgt zelfs zand verkocht aan de woestijn
DUIC brengt naast elke dag online het laatste nieuws ook achtergronden in de papieren krant. Hieronder kunt u een van de verhalen lezen die de afgelopen week in de krant is verschenen. Wilt u de hele krant nog eens in zijn geheel nalezen? Kijk dan onderaan dit bericht. Heeft u de krant niet ontvangen? Vul dan hier uw postcode en huisnummer in. Dan geven wij dit door aan de bezorging.

DUIC brengt naast elke dag online het laatste nieuws ook achtergronden in de papieren krant. Hieronder kunt u een van de verhalen lezen die de afgelopen week in de krant is verschenen. Wilt u de hele krant nog eens in zijn geheel nalezen? Kijk dan onderaan dit bericht. Heeft u de krant niet ontvangen? Vul dan hier uw postcode en huisnummer in. Dan geven wij dit door aan de bezorging.

Grondslag 001Zand verkopen in een woestijnland. Het was anderhalf jaar geleden de deal van zijn leven. Ben Agterberg (56) kreeg het voor elkaar om in Qatar driehonderd containers met zand te slijten. Het is dan ook geen woestijnzand, maar speciale paardensportbodem wat Ben Agterberg verkoopt met zijn bedrijf De Grondslag. Hij reist inmiddels de hele wereld over met zijn combinatie van zand, vezels en geotextiel. Van Zweden tot China, Qatar en Den Haag: “Maar ik blijf altijd nuchter.”

Bij binnenkomst op het terrein van De Grondslag komt het landelijke leven je tegemoet. De grote stallen vol met paarden, waar drie honden vrolijk tussendoor rennen, leiden tot de woning achter op het terrein. Ben’s vrouw, Conny, doet de achterdeur van de woning open en roept vriendelijk: “De lunch staat er nog hoor! Je kan zo aanschuiven. We zaten Ben toch nog even te plagen dat hij in de make-up moest.” Al snel liggen er foto’s op tafel van de laatste reis naar het Midden-Oosten. “Het lijkt wel Miami daar!”

Ben heeft net een overhemd aangetrokken en komt zijn keuken binnengewandeld. Hij is veel op zakenreis dus hij is blij om weer eens rustig thuis te zijn. De afgelopen winterperiode is hij vier keer in Qatar geweest voor een paardensportevenement. “Het is wel bijzonder hoor, dat ik daar allemaal naartoe kan reizen met mijn team”, is zo’n beetje het enige schouderklopje dat hij zichzelf durft te geven.

“Elke zomer komen hier zo’n dertig tot vijftig mensen uit Koeweit”

Vorig jaar was er veel publiciteit voor Agterberg na de deal met de mensen in Qatar. Edwin Evers van Radio 538 hing al snel aan de lijn. Conny: “Evers zei: ‘Als je koelkasten kan verkopen aan Eskimo’s dan kan je ook zand verkopen aan de woestijn’.” En ook op DUIC.nl werd zijn opmerkelijke deal al snel vele duizenden keren gelezen en gedeeld.

Toch klinkt het logisch als Ben uitlegt waarom de Qatari hem vonden. “Mijn bodems voor paardensport zijn van hoge kwaliteit en er zijn niet veel andere bedrijven die werken met dezelfde materialen als ik. En de paardensport is daar heel groot.”

Familiebedrijf

Het begon voor Ben al vroeg. Zijn twee zusjes, drie broers en hij reden allemaal paard. Zijn vader startte het bedrijf en zijn vier zoons kwamen allemaal in het bedrijf terecht. In 1988 kwam daar voor Ben en Conny pensionstal de Utrechtse Manege op de Ariënslaan bij.

Grondslag 003“Samen met mijn broers ben ik begonnen met fibers verwerken in het zand. Ik had een contact in Engeland en we waren bezig met het onderhoud van de grasmat van voetbalclub PSV Eindhoven. In Engeland hadden ze al in de jaren tachtig hele goede, prachtige grasmatten bij veel voetbalclubs op het hoogste niveau. Met de directie van PSV gingen we daar kijken hoe ze dat deden. Dat heeft geleid tot een van de beste matten in Nederland.”

In 1994 werden daarna in het oude Zuiderpark in Den Haag de Wereldruiterspelen georganiseerd. Daar brachten de broers een bodem aan van houtchips, fibers en zand en vestigde het bedrijf definitief zijn naam. “Dat was voor die tijd wel vooruitstrevend”, blijft Ben koeltjes.

Het bedrijf ontwikkelde de bodems verder uit en zag dat het rottingsproces van de houtchips te hoog was. Er werd gezocht naar bindingsmateriaal en geotextiel bleek daarvoor goed te werken. In 2000 gingen Ben en zijn broers uit elkaar. Ben begon zijn eigen bedrijf in paardensportbodems: De Grondslag. Tot op de dag van vandaag is ook van dit Utrechtse bedrijf deze bodemsamenstelling de succesformule. Al lange tijd staan de bedrijven van Ben en van zijn broers op de lijst van tien erkende paardensportbodems van de FEI, de overkoepelende organisatie van de paardensport.

“Als je koelkasten kan verkopen aan Eskimo’s dan kan je ook zand verkopen aan de woestijn”

“Uiteindelijk bepalen de topruiters welke bodem wordt gebruikt. Toen ik voor mezelf begon kende ik natuurlijk veel ‘paardenmensen’ die aan ‘paardenhandel’ deden. Het is dan snel ons kent ons. Die brachten mij bij Zweedse contacten en uiteindelijk in Israël en Egypte.” In Zweden is de paardensport dan ook heel groot, vertelt Ben. Bij vrouwen is het zelfs de nummer één sport.

“Ik heb daar nu wel veertig tot vijftig bodems liggen en ik probeer toch een keer per jaar bij alle bodems langs te gaan voor onderhoud.” Bij het werk hoort dus veel reizen. Het onderhoud is een belangrijk onderdeel en ook de machines komen vaak mee vanuit Nederland. Dan rijdt er in Egypte een collega van hem met een Nederlandse tractor over het geïmporteerde zand.

Grondslag 004Het onderhoud van een bodem is heel belangrijk. “Dat betekent met een machine de bodems vlakstrijken. En bij intensieve maneges slijt de bodem door het verwijderen van paardenmest nog sneller. Eens in de drie jaar komt er dan een paar centimeter bij.”

De deal van zijn leven

Over zijn contacten in de Arabische wereld kan Ben kort zijn. “Het zijn zulke gasten”, zegt hij, zijn duim opstekend. “Hele aardige mensen, maar achteraf kunnen we ook zeggen dat het vertrouwen dat ze toonden ook heeft geresulteerd in een goede bodem.”

Het seizoen in Qatar wijkt nogal af van de seizoenen in Europa. In de zomer is sporten zo goed als onmogelijk. Ben lacht dan ook als het onderwerp van het WK voetbal ter tafel komt. “Daar zijn ze me toch aan het bouwen. Grote aircosystemen in een enorm stadion. Het kost wel wat, ja.”

Ben laat zich niet verleiden tot een dure huurauto op de zesbaanswegen in Qatar

Het bezoek van de Qatari was niet het enige opvallende bezoek dat bij de Berekuil rondliep de afgelopen jaren. “Elke zomer komen hier zo’n dertig tot vijftig mensen uit Koeweit. Die willen trainen op ons terrein. Die slapen dan in Hotel Mitland. Lekker dichtbij.”

In het rijke Qatar kijkt Ben wel zijn ogen uit. Zo verbaasde hij zich over de dure sportwagens die rondrijden en de tank benzine van zo’n vijftien euro. “Benzine is goedkoper dan water eigenlijk.” Zelf laat hij zich niet verleiden tot een dure huurauto op de zesbaanswegen in het land. Schouderophalend: “Gewoon zo’n normale.”

Handen in het zand

Buiten op zijn erf wordt Ben pas echt enthousiast. Met zijn handen in het zand laat hij het verschil tussen verschillende bodems zien. “Kijk, het regent bijna nooit in Qatar. Dan kan je dus veel steviger zand gebruiken. En hier, deze soort is weer beter voor een natter klimaat. Zo blijf ik steeds op zoek naar het beste materiaal voor de beste omstandigheden.”

Grondslag 002Verheugd vertelt hij zelf ook nog regelmatig te rijden. “Ik ben eigenlijk de eerste tester van bodems.” Zodra het kan rijdt Ben op zijn eigen parcours. Zijn vrouw Conny is de baas over de manege, maar op het erf woont ook een ouder echtpaar. “Die zijn voor ons echt goud waard. We zijn er nogal eens niet en paarden hebben veel zorg nodig.”

Gelukkig kan Conny zo nu en dan mee op een zakenreis. “Zodra het kan vind ik dat wel gezellig.” Of zijn exportproduct de komende jaren nog internationaler gaat worden durft Ben niet te voorspellen. “Ik doe het alleen als ik voor tweehonderd procent aandacht kan geven aan het werk. Ik adverteer bijna nooit en ik wil stinkend mijn best doen, maar ik ga het niet opzoeken. Ik krijg nu veel mailtjes uit Abu Dhabi. Daar willen ze mij ook naartoe halen. Mijn naam is inmiddels wel bekend en ook daarom mag je nooit falen.”

Tekst: Jesse Holweg Foto’s: Robert Oosterbroek

geen Reacties

Reageren

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Lees voor u reageert onze algemene voorwaarden. Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Uw IP adres is geregistreerd (wordt niet gepubliceerd).